خواص و فواید هندوانه ابوجهل :

نام‌های دیگر آن: چی‌باروال، خربزه روباه، حنظل، عجاف، فنک، کسلس، مرارة‌الصحاری، بشبش، دوقوقینا، علقم، کبست، کولوکنت، اندراین، ملیا، شرنگ، کوت، خیارگرگو، قولووافیقیس، فولو، حدج، دوقیثا، قثاء‌النعام، اغرلیوس، اندران و تنبری می‌باشد.

۱. طبع آن خیلی گرم و خشک است.

۲. یک مسهل خیلی قوی است برای کسانی که ورم روده دارند و خانم‌های حامله مناسب نمی‌باشد.

۳. برای بیماران بلغمی مفید می‌باشد زیرا مسهل بسیار قوی بلغم است و اخلاط بلغمی را از اعماق بدن خارج می‌کند.

۴. سعی شود جهت مسهل از میوه این گیاه استفاده نگردد مگر در موارد ضروری باشد حتماً زیر نظر پزشک استفاده گردد.

۵. جهت دندان درد ریشه آن را که در سرکه پخته‌شده باشد مزمزه‌کنند.

۶. برای درمان آب‌آوردن انساج مفید است.

۷. جهت بیماری‌های کبدی از میوه این گیاه استفاده می‌گردد.

۸. گرد میوه این گیاه را با گرد پیرتر مخلوط کرده جهت از بین بردن حشرات در کشاورزی استفاده می‌گردد.

۹. هندوانه ابوجهل یک آنتی‌بیوتیک قوی است.

۱۰. جهت درد سیاتیک از روغن این گیاه به محل عصب بمالند.

۱۱. جهت درد مفاصل و نقرس با روغن میوه هندوانه ابوجهل ماساژ دهند.

۱۲. برای درمان جذام از روغن آن بر پوست بمالند و حدود نیم گرم از گرد کاملاً ساییده شده آن همراه نشاسته یا صمغ‌ عربی میل‌ کنند.

۱۳. جهت واریس از روغن آن بر قسمت‌های واریس بمالند.

۱۴. جهت استفاده خوراکی باید خوب ساییده و پودر گردد و با صمغ عربی یا نشاسته یا کتیرا خورده شود.

۱۵. ریشه هندوانه ابوجهل پادزهر سم مار و عقرب است بصورت دمکرده حدود ۴ گرم الی ۸ گرم میل کنند.

۱۶. جهت بیماری‌های سردرد و درد شقیقه و فلج و لقوه و صرع نیز مفید می‌باشد.

۱۷. برای درمان صدا در گوش ۱ یا ۲ قطره از روغن این گیاه را در گوش بچکانند.

* طرز تهیه روغن هندوانه ابوجهل: ۲۰۰ گرم آب هندوانه ابوجهل، ۱۰۰۰ گرم روغن کنجد یا زیتون را با حرارت غیر مستقیم یا با حرارت ملایم می‌جوشانیم تا آب تبخیر شود.

۱۸. جهت مصرف داخلی می‌توان پودر این گیاه را همراه با ادویه استفاده کرد.

۱۹. برای جلوگیری از ریزش مو حدود نیم گرم از پودر کاملاً سائیده این گیاه همراه کمی ادویه با غذا میل شود.

۲۰. افراد سردمزاج از خوردن حنظل خودداری کنند.

۲۱. جهت جلوگیری از سفیدشدن مو میوه هندوانه ابوجهل را سوراخ کرده دانه‌های آن را بیرون آورده سپس با روغن زنبق داخل آن را پر کنند و سوراخ را با قطعه‌ای از میوه مسدود کنند آن‌را داخل خمیر گذاشته در آب‌جوش بگذارند بپزد سپس از روغن آن بصورت خضاب استفاده کنند.

۲۲. جهت توجه جریان خون از مغز به سایر اندام‌ها حدود نیم گرم از پودر کاملاً سائیده شده این گیاه همراه با کمی نشاسته میل شود.

۲۳. برای از بین بردن کک در اتاق برگ تازه هندوانه ابوجهل را می‌پاشند.

۲۴. جهت خارش پوست پودر هندوانه ابوجهل را با ماست مخلوط کرده بمالند.

۲۵. کسانی که سکته مغزی کرده‌اند نیم گرم همراه نشاسته با غذا ۴ روز در ماه میل کنند.

۲۶. برای بیماری قند نیم گرم همراه نشاسته با غذا ۷ روز در ماه میل کنند.

یونجه :

یونجه گیاهی است علفی و چند ساله که ارتفاع آن تا یک متر می‌رسد. برگ‌های آن دارای سه برگچه می‌باشد. برگچه های نوک تیز، سبز رنگ و بیضی شکل است.

 گل‌های یونجه به شکل سبز و به رنگ بنفش تیره یا آبی روشن است.

میوه یونجه مانند صدف بوده و دانه داخل میوه مانند لوبیا ولی کوچک‌تر از آن می‌باشد.

 یونجه ریشه ای بسیار عمیق دارد و ریشه آن تا سه متر به داخل زمین نفوذ می‌کند و بنابراین منبع ویتامین‌ها و مواد معدنی است که از خاک می‌گیرد.

تاریخچه

یونجه از زمان‌های بسیار قدیم در ایران کشت می‌شده است و در حدود پنج قرن قبل از میلاد مسیح از یاران به یونان برده شد و در قرن هفتم بعد از میلاد به اروپا راه یافت.

یونجه در ایران در مناطق مرکزی و جنوبی به مقدار بسیار زیاد کشت می‌شود. زنبور عسل گل یونجه را دوست دارد و از آن شهد زیادی به دست می‌آورد و تبدیل به عسل می‌کند. پرورش این گیاه در قدیم برای تهیه علوفه چهارپایان بوده ولی در حال حاضر به علت دارا بودن مواد مغذی به مصرف غذایی نیز می‌رسد.

ترکیبات شیمیایی

یونجه سرشار از ویتامین‌های A، C، E، K می‌باشد. مقدار ویتامینC آن 2 برابر جعفری و 4 برابر لیموترش است و ویتامین آن از شب کوری جلوگیری می‌کند.

یونجه همچنین مقداری ویتامینD داشته و سرشار از ویتامین K است که خوردن آن از خونریزی جلوگیری می‌کند و پخته آن برای رفع یبوست مفید است. ضماد پخته یونجه روزی 2 بار جهت رعشه مفید است.

 همچنین دارای آمیلاز که آنزیم مخصوص هضم مواد نشاسته‌‎ای است می‌باشد. آنزیم‌های بسیاری در یونجه یافت می‌شود، به عنوان مثال می‌توان از امیلاز، اینورتاز، و پکتیناز نام برد. یونجه دارای حدود 20 درصد پروتئین می‌باشد.

اسیدآمینه‌های موجود در یونجه عبارتند از: لیزین، آرژنین، هیستیدین، آدنین، فنیل‌آلانین، آسپاراژین و سیستین.

یونجه دارای اسید فسفریک نیز هست یونجه همچنین دارای منیزیم، آهن و مقدر جزئی ارسنیک و سیلیس است بنابراین یونجه از نظر مواد غذایی بسیار قوی است و غذای خوبی برای انسان و حیوانات است.

خواص داروئی  

یونجه از نظر طب قدیم ایران گرم است. البته تازه‌ی آن گرم و تر و خشک شده‌ی آن گرم و خشک است.

1- یونجه از این نظر که دارای بسیاری از مواد معدنی می‌باشد شیره‌‎ی آن برای بچه‌هایی که در حال رشد هستند و استخوان‌بندی محکمی ندارند، بسیار مفید است. حتی امروزه پودر این گیاه را در داروخانه‌ها می‌فروشند که آن را می‌توان تحت نظر پزشک برای بچه‌های شیرخوار مصرف کرد.

برای تهیه شیره یونجه باید مقدار 300 گرم یونجه را در یک لیتر آب ریخت و آن را جوشانید تا مقدار آب آن به نصف تقلیل یابد سپس آن را صاف کرده و مقدار کمی عسل به آن اضافه کنید که به صورت شربت در آید.

مقدار مصرف برای کودک 200 گرم در روز است و برای اطفال شیرخوار حدود 50 گرم می‌باشد که می‌توان با اجازه‌ی پزشک به شیر آن‌ها اضافه نمود. اشخاص بزرگسال هم برای بالا بردن انرژی می‌توانند از این شیره استفاده کنند.

2- یونجه ملین است.

3- یونجه دو برابر اسفناج، آهن ،دارد بنابراین خون‌ساز است و برای کسانی که به کم خونی مبتلا هستند مفید است.

4- یونجه به علت دارا بودن ویتامین D برای درمان بیماری راشیتیسم به کار می‌رود.

5- عوارض کمبود ویتامین ث با خوردن یونجه از بین می‌رود.

6- یونجه‌ی تازه در بسیاری از کشورها مانند چین و روسیه و آمریکا به مقدار زیاد به جای اسفناج مصرف می‌شود.

7- یونجه را در داروخانه‌ها و فروشگاه‌های گیاهان دارویی و یا برخی از داروخانه‌ها به صورت پودر، کپسول و قرص به فروش می‌رسانند. مقدار مصرف آن سه قرص در روز است.

8- با همه‌ی مزایایی که یونجه دارد در خوردن تازه آن نباید زیاده‌روی کرد زیرا بسیار نفاخ است و حتی حیواناتی که به مقدار زیاد از آن می‌خورند به علت گاز زیاد ممکن است تلف شوند.

9- ضماد پخته یونجه را اگر روزی چند بار روی اعضایی که رعشه دارند بگذارید آن‌ها را شفا می‌دهد.

10- تخم یونجه قاعده آور است و برای این منظور تخم یونجه را به صورت دم کرده مصرف کنید.

11- دم کرده یونجه درمان اسهال است.

12- برای نرم کردن سینه و تسکین سرفه روزی 2-3 فنجان دم کرده تخم یونجه را مصرف کنید.

13- برای درمان لقوه و رعشه تخم یونجه را در روغن زیتون بریزید و مدت یک هفته جلوی آفتاب بگذارید سپس آن را صاف کنید و روزی چند قاشق از آن را بخورید و همچنین روی اعضایی که رعشه دارند بمالید.

14- یونجه حاوی مقدار زیادی ویتامین است. کوبیده آن زخم را به سرعت التیام داده و از خونریزی جلوگیری می‌کند.

 15- یونجه را به صورت تازه و یا جوانه آن را با سالاد میل کنید. جوانه یونجه را به صورت بسته بندی شده می‌توانید از سوپرمارکت ها خریداری کنید.

مضرات

مضرات خاصی برای آن بیان نشده است اما مصرف یونجه در بعضی از نوزادان ممکن است باعث مشکلات پوستی، مشکلات روده‌ای – معده‌ای و بالا رفتن اورات سرم شود.

 ترک اعتیاد با یونجه

روش پزشکان قدیم ایران در معالجه اعتیاد، ساختن داروهایی بود که معتاد را نسبت به خود اعتیاد متنفر و حساس می‌کرد و برای این کار معمولاً از تعفن یونجه، افسنتین و چند گیاه دیگر استفاده می‌کردند. اخیراً داروسازان سنتی هند از این روش استفاده می کنند. 

این روش سابقاً در ایران برای درمان اعتیاد به الکل بود، اکنون برای معالجه معتادان به تریاک و سیگار و حتی هروئین به کار رفته و نتایج عالی داده است.

 نسترن :

گل نسترن طبیعت گرم وخشک دارد

 گل نسترن: dog rose
▪ نام علمی : rosa canina
نسترن كه دركتابهای قدیمی به نام نسرین،نسترن ونستر نیز نامیده شده است درختچهای كوچكی است كه درحاشیه جنگل ها،چاههاوگودال های آب می رویدوارتفاع آن به حدود سه مترمی رسد.
برگهای آن دارای ۷-۵برگچه به رنگ سبز سیر است.گل نسترن مانندگل  سرخ بوده وبه رنگهای سفید،صورتی وسرخ می باشدكه به حالت منفردویامجتمع ظاهرمی شود.
میوه آنبیضی شكل وبه رنگ قرمزتیره یاروشن است كه به نام سای نورودون Cynorhodonخوانده می شود.جدار داخلی میوه دارای الیاف باریك وابریشمی است كه درآن فندقه های سختی جادارد.پس ازخشك شدن دارای طعمی قابض وكمی شیرین بابوئی ضعیف می باشد.
▪ تركیبات شیمیای:
قسمت گوشتدار سای نورودون دارای مقدارزیادی ویتامین C،اسید سیتریك،اسیدمالیك،قندوتانن است.
دانه های آن دارای حدود ۱۰%روغن بوده كه به رنگ زردكمرنگ متمایل به قرمزودارای بوئی مطبوع می باشد.البته دانه ها سمی است.
▪ خواص  داروئی:
۱) دم كرده:۵۰گرم سای نورودون رادریك لیترآب جوش ریخته وبه مدت ۱۰دقیقه دم كرده وسپس آن راصاف كنید.
۲) جوشاندهمقدار۵۰گرم سای نورودون رادریك لیترآب جوش ریخته وبگذاریدبه آرامی برای مدت ۱۰دقیقه بجوشدسپس آن راصاف كنید.این جوشانده به عنوان ضد بیماری اسكوربوت(كمبودویتامین C)به كارمی رود.
۳)جوشانده غلیظ:مقدار۵۰گرم سای نوردون رادریك لیترآب جوش ریخته وبگذاریدبه آرامی بجوشدتاحجم آن نیم لیتر شودسپس آن راصاف كنید.این جوشانده بسیار ادرارآوربوده وبرای برطرف كردن حبس البول بكار می رود.
۴)گرد سای نورودون:مقدار مصرف این گرد۵/۰تا۱گرم می باشدوبه عنوان ضدبیماری اسكوربوت مصرف می شود.
۵)مربای سای نورودون:ابتداباید سای نورودون را به خوبی تمیز كرده،پوست،الیاف داخلی ودانه هارااز آن خارج كنیدودرداخل ظرفی كه سركه داردبریزید وبهم بزنیدتا نرم شودسپس آن راكوبیده وباالك كنید،وقسمت صاف شده رابا۵/۱برابروزنش قندیاشكرمخلوط كرده وبپزیدتابه صورت خمیر یكنواختی درآید.
۶)شربت نسترن:یك گیلوگرم سای نورودون رابا۲۵۰گرم نبات كوبیده یاشكرمخلوط كرده و۵/۱لیترنیزعرق نعناع به آن اضافه كنیدودرجای گرمی بگذاریدبماند.البته هرروزآن راتكان دهیدبعدازدوهفته آن راصاف كنید.مقدار مصرف آن یك فنجان سه بار درروز است.
۷)عرق نسترن:یك چهارم لیوان ازعرق نسترن راعرق نسترن رابایك لیوان آب مخلوط كرده،سپس آن راشیرین كنید.ازاین شربت می توانیدچندلیوان درروز بنوشید
▪ خواص طبی:
گل نسترن ازنظرطب قدیم ایران گرم وخشك است:
۱) سرشارازویتامین Cمی باشد.درصدگرم آن ۶۰۰میلی گرم (۶گرم)ویتامین Cوجوددارددرحالی كه ۱۰۰گرم پرتقال فقط دارای ۵۰میلی گرم ویتامین Cاست بنابراین مقدارویتامین Cگل نسترن۱۲۰برابرپرتقال است.
۲) درمان كننده حبس البول است.
۳) بوی بد بدن رادفع می كند.آنهائی كه عرق زیادمی كنندوبوی بد می گیرندبایدتن خودرابعدازحمام كردن بادم كرده گل وبرگ نسترن آبكشی كنند.
۴) آرام كننده اعصاب است.
۵) اسهال رابرطرف می كند.دم كرده آن را  می توان به كودكان برای رفع اسهال داد.
۶) خونریزی سینه رابندمی آورد.
۷) سنگ وورم كلیه رارفع می كند.
۸) الیاف داخلی سای نورودون ضدانگل است مخصوصاًكرم اسكاریس راودراین موردباید۵/۰گرم آن رامخلوط باعسل خورد.
۹) اگردرادرارآلبومین وجود داشته باشدبرای برطرف كردن آن ازدم كرده این گیاه استفاده كنید.
۱۰) بی خوابی رابرطرف می كند.
۱۱) انقباض ماهیچه های معده رابرطرف می كند.
۱۲) سرعت جریان خون رادرپوست زیادكرده وباعث لطافت پوست می شود.
۱۳) دررفع غم وغصه مؤثراست.
۱۴) برای رفع طپش قلب ازدم كرده آن بنوشید.
۱۵) معده راتقویت می كند.
۱۶) مصونیت بدن رادر مقابل بیماریها بالا می برد.
۱۷) برای ترمیم شكستگی استخوان ورفع ورم مقعدضمادی ازبرگ این گیاه درست كرده وروی قسمت شكستگی یاتورم قرار دهید.
۱۸) چون گل نسترن شیرین است حشرات رابهخودجذب می كندمخصوصاًحشره مخصوصی به نام سای نیپس Cynipsكه درنیش زدن،برجستگی های كوچكی پوشیده ازتاروبه رنگ سبز مایل به قرمز درآن به وجودمی آوردكه به نام (به دگار)Bedegarمعروف است كه خواص طبی مهمی دارد.مخصوصاًبرای بیماران مسلول تقویت كننده بوده ومانع عرق كردن می شود؛وهمچنین مقدارآلبومین درادرار راكم می كند.(به دگار)اثر آرام كننده اعصاب نیز دارد.
▪ مضرات نسترن:
نسترن به هیچ وجه خطری ندارد وهمه می توانندازآن استفاده كنندولی همانطوركه گفته شددانه های آن سمی است ونبایدمصرف شود.

آقطی سیاه:            

قطی سیاه که در همدان انگور کولی نامیده می شود از زمانهای قدیم مورد مصرف مردم بوده و از آن برای رفع امراض مختلف مانند دفع بلغم و صفرا استفاده می کرده اند .

آقطی سیاه که خمان کبیر نیز نامیده می شود درختچه ای است که ارتفاع آن در نواحی مساعد به 10 متر می رسد . این درختچه معمولا در کنار جاده ها و حاشیه جنگل ها و در نواحی مرطوب و سایه دار می روید .

برگهای آن سبز رنگ ، بیضوی ، دندانه دار و مرکب از 5-7 برگچه می باشد اگر برگها شکسته و مالش داده شود بوی بدی از آن متصاعد می شود .

گلهای آن سفید و خوشه ای است که در اواخر بهار ظاهر می شود . میوه آقطی سیاه گوشتی ، ریز مانند انگور و برنگ آبی سیر می باشد .

قسمت مورد استفاده این درختچه گل ، برگ و پوست داخلی ساقه آن است .

آقطی سیاه در ایران در نواحی آذربایجان و همدان می روید .

ترکیبات شیمیایی:

پوست این درختچه و برگ آن دارای موادی مانند سامبوسین Sambucine سامبو نیگرین Sambunigerine ، کولین ، سیکوتین Cicutine و مقدار کمی نیترات پتاسیم می باشد . در گلهای آن الدرین Elderine و مقدار کمی اسانس وجود دارد . میوه آقطی سیاه دارای کریزان تمینChrysanthemin ، مواد قندی ، اسانس ، صمغ ، اسید والریانیک و اسید استیک می باشد .

خواص طبی:

اقطی سیاه از نظر طب قدیمایران سرد و خشک است. پوست ثانوی (داخلی) ساقه و ریشه ی آن از نظر طبی موثرترین قسمت این گیاه است.

1. در درمان رماتیسم و درد مفاصل موثر است.
2. ادرار آور است.
3. ملین و ضد یبوست می باشد و بهترین دارو برای رفع یبوست در افراد سالخورده و کسانی است که انقباضات رودهی بزرگ در آنها ضعیف شده است.
4. دم کرده برگهای خشک شده ی آن در رفع اسهال موثر است.
5. برای برطرف کردن درد و التیام بواسیر، برگهای تازه این گیاه را له کنید یا اینکه از ان پماد تهیه کنید وروی بواسیر دردناک بگذارید.
6. درمان کننده استسقاء می باشد و آب اضافی را از بدن و از بین انساج خارج می شازد.
7. برای از بین بردن خارش بدن، پوست ساقه ی آن را در روغن بجوشانید و سپس صاف کنید و بگذارریدسرد شود. این روغن را روی قسمت هایی که خارش داره، بزنید.
8. برای جوش خوردن استخوان و مداوای شکستگی استخوان، از دم کرده ی ریشه این درخچه استفاده کنید.
9. دم کرده ی گل های خشک شده ی آقطی سیاه درمان کننده ی گریپ، سرماخوردگی، بیماریهای دستگاه تنفسی و نقرس می باشد.
10. جوشانده ی گل های خشک شده ی این گیاه برای معالجه ی برونشیت و ذات الجنب مفید است.
11. بخور گل های آقطی سیاه برای درمان بیماری سل مفید است و اخلاط چسبناک را از گلو خارج می سازد.
12. بیماریهای کلیه و مجاری ادرار را درمان می کند.
13. سنگ کلیه را خارج می سازد.
14. شیر مادران شیر ده را زیاد می کند.
15. در درمان بیماری صرع مفید است.
16. جوشانده ی گل های خشک شده آقطی سیاه را به صورت کمپرس روی زخم های اگزما بگذارید، اثر مطلوب خواهد داشت.
17. خوردن میوه ی آقطی سیاه و مالیدن آن به سر باعث سیاه شدن مو و تقویت مو می شود.
18. جوشانده ی گل های آقطی سیاه را روی سوختگی ها بگذارید و کمپرس کنید، اثر شفا بخش دارد.
19. برای از بین بردن ورم چشم، می توان چشم را با جوشانده ی گل های این گیاه شست و شو داد.
20. جوشانده ی برگ این درخت، آفت درختان و سبزیجات را از بین می برد.
21. اگر پوست حساسی دارید، برای شستن صورت یا پاک کردن آرایش، از دم کرده ی گل های آقطی سیاه استفاده کنید.
22. برای شادابی پوست صورت و از بین بردن لکه ها و کک و مک می توان از ماسک زیر استفاده کرد:

گل های خشک شده ی آقطی سیاه را دم کنیدو مقداری پودر باقلای خشک را در ظرفی بریزید، سپس دم کرده ی آقطی سیاه را روی آن بریزید و خمیری تهیه کنید. این خمیر را به ورت ماسک روی صورت بگذارید و پس از یک ربع ساعت بشوییید. این ماسک را هر روز روی پوست صورت خود بگذارید تا صورت را جوان و شاداب کنند.

مضرات آقطی سیاه             

الف- استفاده زیاد از اقطی سیاه ممکن است باعث تهوع و همچنین ورم روده ها شود.

ب آقطی سیاه سرد است و بنابراین افراد سرد مزاج حتما باید آن را با عسل بخورند.

ترب وحشی:                  

به فارسي «ريشه خردل»،«ترب وحشي»،«ترب كوهي» و در كتب طب سنتي با  نام ترب دشتي»و«فجل بري»نام برده شده است

ترب كوهي گياهي است چند ساله داراي ريشه بسيار بلند حجيم كه گوشت مغز آن سفيد و اليافي است آنرا رنده كرده و به عناون ادويه تند مانند خردل در آشپزخانه بكار مي برند . برگهاي آن دراز ، براق بيضي باريك ،دو سر آن نوك تيز و كناره آن دنده دار ،گلهاي ان سفيد به طور گروهي خوشه اي در انتهاي شاخه گل دهنده هستند ميوه آن خورجين و اغلب عقيم بسيار كوجك است .برداشت ريشه درقسمت زير زميني گياه به منظور استفاده دارويي از سال سوم كه ريشه به حجم يك مشت دست رسيده باشد انجام مي گيرد و از طريق كاشت ريشكهاي گياه نيز خاك پوك و تازه ،تكثير آن انجام مي شود.
ترب وحشي يا ترب كوهي در كوهستانهاي مرطوب ،گودالها،كنار جريانهاي آب ،دامنه هاي رو به شمال كوهشتانهاي اروپا و اسيا و در هندوستان مي رويد. از وجود اين گياه در ايران تا به حال گزارشي نشده است . ولي پرورش آن امكان دارد.
ريشه ترب وحشي ترد و شكننده به طول تا 1 متر هم ممكن است برسد كه ان را بشكنند بوي گزنده بسيار تندي از آن متصاعد مي شود كه بيني و چشم را تحريك مي كند و معمولا در مصارف طبي از ريشه تازه آن استفاده مي شود. چون ريشه ترب وحشي حداكثر رويش را در فصل پاييز دارد و به علاوه حداكثر تندي ان نيز با بر خورد با سرما ايجاد مي شود، لذا برداشت ريشه از نظر ادويه بايد در اواخر پاييز انجام گيرد.

 تركيبات شيميايي
از نظر تركيبات شيميايي در ريشه گياه يك اسانس روغني فرار بابوي تند و تيز و خراش دهنده وجود دارد.تندي و گزندگي آن در اثر وجود گليكوزيد سينيگرين و آنزيم مايروزين در آن است له شده گياه در اثر داشتن ماده ايزو تيو سيانات تاثير ياز دارنده روي رشد ميكرو ارگانيسمها دارد .ريشه گياه منبع غني ويتامينC است.
در گزارش ديگري آمده است كه گياه خاصيت بازدارنده رشد روي جرمهاي گرام منفي گروه حصبه و شبه حصبه روده را دارد.
خواص و كار برد:
ترب وحشي طبق نظر حكماي طب سنتي گرم و خشك است برگها و ساقه هاي جوان گياه به طور كلي محرك ،معرق ومدر مي باشد و به هاضمه مكم مي كند و در استعمال خارجي به عناون داروي موثر در لومباگو استعمال مي شود. ريشه گياه در موارد ناراحتي هاي حاصل از كمبود ويتامينC مصرف مي شود و از دم كرده 30-15 گرم در هزار گرم آب آن و يا خيس كرده 30-15 گرم رنده شده آن در هزار گرم سركه رقيق به عنوان مدر و معالج استسقا ،ورم كليه ،سنگ كليه ،روماتيسم مزمن،نقرس،آب آوردن ريه ها ،آسم مرطوب ،ضعف ،زردي و يرقان استفاده مي شود.
ريشه رنده شده گياه شبيه خردل اثر قرمز كننده دارد و ضماد ريشه له شده آن روي پوست پس از چند دقيقه پوست را گرم و قرمز مي كند و پس از 30-20 دقيقه ،سوزش و سوختگي و تاول در پوست ايجاد مي كند ،بنابراين از ضماد ريشه آن براي درد هاي عصبي ،سياتيك ،گرفتن عضلات ،دردهاي روماتيسمي ،فلج هاي موضعي و لومباگو استفاده مي شود.
اگر رنده شده ريشه آن را روي پارچه نازك تميزي پهن كرده روي آن شكر بريزند مايع شيريني مخلوط با عصاره ريشه پارچه خارج مي شود كه ان را شربت ريشه ترب وحشي گويند و اگر روزي 2-1 قاشق سوپ خوري از اين شربت خورده شود براي كمي ويتامينC مجرب و نافع است.
روغن ترب وحشي بسيار گرم است و در اكثر امراض جانشين روغن زيتون كهنه و روغن بلسان است و محلل بسيار قوي است ،خوردن آن براي فلج ،لقوه،رفع ناراحتي سم گزش وعقرب و ساير گزندگان نافع است و قطره آن در گوش براي تحليل بادهاي گوش و رفع درد آن مفيد است وماليدن آن به عضو نيز براي فلج ،لقوه و سستي اعضا نافع است.
براي تهيه روغن ترب وحشي به اين ترتيب عمل مي شود كه برگ ترب وحشي را در آغاز تخم بستن و تبديل گل به تخم چيده وآب آن برگ را باآب تخم ترب گرفته و با دو برابر وزنش روغن زيتون يا روغن كنجد تازه با آتش ملايم بپزند تا اب آن برود و روغن بماند ،البته بايد دقت كرد كه نسوزد.
در حال حاضر مهمترين مصرف ريشه ترب وحشي در اروپا وآمريكا ،مصرف آن به عنوان ادويه تند است و مرسوم كه از ريشه تازه رنده كرده آن با غذاهاي گوشتي نظير گوشت قرمز ،ماهي و زبان مصرف مي نمايند و يا از ترشي سركه آن استفاده مي شود و مخلوط با خردل بوي مطبوع خاصي به خردل مي دهد. درفرانسه معمول است ريشه ترب وحشي را گرفته رنده كرده با كمي سركه مخلوط مي كنند و شير جوشيده روي آن مي ريزند. همين كه شير منعقد شد آب جدا شده از قسمت منعقد شده شير را جدا مي كنند و روزي 2-1 ليوان از آن مي خورند كه مدر است و براي تسكين درد روماتيسم بسيار نافع مي باشد.
در انگليس مرسوم است كه از شربت ترب وحشي به عنوان داروي سينه و براي معالجه خشونت صدا و قطع سرفه هاي بعد از آنفلوانزا تجويز مي شود.
 

زنبق:       

زنبق گیاهی است چند ساله و دارای ساقه راست به ارتفاع ۳۰ تا ۷۰ سانتی متر كه غالباً به علت گل های زیبایی كه دارد، در باغچه ها كاشته می شود و از طریق ریزوم خزنده و ضخیم خود نیز كه به رنگ سفید و بوی بنفشه دارد، تكثیر می یابد. گل های درشت، سفید رنگ، معطر با وضع منفرد یا دوتایی در انتهای ساقه دارد.

تركیبات شیمیایی: برگ زنبق، دارای مقادیر زیاد اسید اسكوربیك است و از آن برای استخراج ویتامین C استفاده می شود. ریزوم زنبق دارای ماده رزینی تلخ، تانن، آمیدون و گلوكوزیدی به نام ایریدین است كه اگر تجزیه شود، تبدیل به گلوكز و ایریژنین می شود. همچنین یك ماده معطر با بوی بنفشه به نام Irone با فرمول O ۲۲C ۱۴H است. اسانس زنبق از ریزوم گیاه به وسیله تقطیر با بخار آب به دست می آید، ولی چون این عمل به علت آمیدون فراوان با اشكال صورت می گیرد، باید تحت اثر اسیدها و نشاسته آن را به مواد محلول تبدیل كرد و یا پس از آنكه قطعات ریزوم تخمیر حاصل نمود، عمل تقطیر را انجام داد. به این ترتیب الكل معطری به دست می آید كه از آن به مقدار بسیار كم اسانس استخراج می شود.

خواص دارویی: ریزوم تازه زنبق به مقدار كم اثر مدر، خلط آور و دفع كرم ظاهر می كند. مقادیر زیاد آن مسهل قوی و قی آور است، به طوری كه موجبات تحریك دستگاه هضم، و دردهای شدید روده می شود. گرد ریزوم زنبق به طور محسوس اثر درمانی كمتری ظاهر می كند، معهذا از آن نیز در رفع آسم، سیاه سرفه، نزله مزمن ریه و غیره نتایج خوبی به دست آمده است. گرد خشك ریزوم آن نیز عطرآور است و ترشحات آب دهان را افزایش می دهد. ضماد گرم برگ های تازه زنبق نیز جهت رفع تومورها و خستگی ها مؤثر است .محل رویش این گیاه در نواحی شمال ایران، گرگان، قزوین، كرمان و لرستان است.

مریم گلی:        

مریم گلی همچنین برای درمان تعرق زیاد و بند آمدن خون در بریدگی ها کاربرد دارد. جویدن برگ های تازه و همچنین نوشیدن چای آن برای دهان و گلو درد مفید است. مریم گلی در درمان دل درد، اسهال، نفخ، آنفلوآنزا و سرماخوردگی بسیار مؤثر است. شست وشوی موها با آن، شوره سر را از بین می برد. ترکیب مریم گلی با نعناع، رزماری و ‎.‎.‎. درمانی برای سردرد است. مریم گلی قاعدگی را تنظیم کرده، شیر را کاهش داده و در درمان گرگرفتن های دوران یائسگی مؤثر است. روغن آن برای تصفیه هوا به کار رفته و رایحه خوشی دارد.

در آشپزی آن را به همراه غذاهای چرب مانند گوشت اردک و غاز مورد استفاده قرار می دهند. مریم گلی به همراه کربوهیدرات ها غذا را خوشمزه می کند. از این رو در تهیه نان، سوپ و سیب زمینی مورد استفاده قرار می گیرد. ترکیب آن با پیاز، بادمجان و گوجه فرنگی نیز بسیار رواج دارد. مصرف آن در تهیه خورش، گوشت پخته و گوشت کبابی بسیار مطلوب بوده و برگ های آن در تزئین غذا مورد استفاده قرار می گیرد.

 روغن مریم گلی ضدعفونی کننده و قابض است، از این رو در درمان گلودرد، مشکلات دهان و گاهی برای درمان بریدگی و کبودی به کار گرفته می شود. تحقیقات نشان می دهد، مریم گلی دارای خواص استروژنی است. علاوه بر این قند خون را در افراد دیابتی کاهش داده و برای رفع خستگی ذهنی، آرامش اعصاب و افزایش قدرت تمرکز مفید است.

قاصدک:                    

قاصدک گیاهی چند ساله است این علف مزاحم دارای گل های زرد است. تقریبا همه قسمت های این گیاه مانند برگ، گل برگ و ریشه آن قابل مصرف است.گل قاصدک سرشار از مواد مغذی مختلفی مانند فیبر غذایی، ویتامین A، بتاکاروتن،ویتامینC، کلسیم، پتاسیم و ویتامین Kاست که برای بدن مفید می باشد

خواص گل قاصدک

▪ مقدار مفید کلسیم موجود در آن برای رشد استخوان ها لازم است.این گل سرشار از آنتی اکسیدان مانند ویتامین C و Luteolin است که استخوان را در برابر آسیب محافظت می کند، سموم بدن و رادیکال های آزاد را دفع می کند و از ضعیف شدن استخوان جلوگیری می کند، علاوه بر آن با کمک به هضم غذا و تحریک کبد مانع ایجاد سنگ صفرا می شود.

▪ به عنوان ادرارآور طبیعی، سموم را از کلیه ها دفع می کند و مانع رشد میکروب ها می شود.

▪ ریشه این گیاه به طور طبیعی باکتری مفیدی به حساب می آید و به عملکرد باکتری های طبیعی موجود در دستگاه گوارشی کمک می کند

 قاصدک منبع عالی بتا کاروتن است و به بدن در تولید ویتامین A کمک می کند.

▪ گل قاصدک حاوی مقدار زیادی پتاسیم است.

▪ از آن جا که منبع عالی آهن است از کم خونی جلوگیری می کند .

▪ گل قاصدک پوست را تمیز و به طور موثری آکنه را درمان می کند.مصرف روزی ۲ تا ۸ گرم ریشه گیاه ۴ تا ۱۰ گرم برگ خشک آن ۴ تا ۸ توصیه می شود. 

توس: 

1.گل‌های درخت غان خاصیت التیام کننده دارد.

۲. دمکرده برگ جوان و گل‌های آن مدر است.

۳. با جوشانده گل‌های این گیاه شوره سر برطرف می‌گردد.

۴. شیره این گیاه ضد آرتروز است و میزان اسید اوریک را پائین می‌آورد.

۵. جهت لاغری ۱۰۰ گرم برگ‌های این گیاه را در یک لیتر آب جوشانده در حمام ماساژ دهند.

۶. جهت درمان رماتیسم و نقرس ۱۰۰ گرم برگ‌های این گیاه را در یک لیتر آب جوشانده سپس پاها را در آن بشویند.

۷. جهت درمان گریپ ۲۵ گرم برگ غان، ۷ گرم بنفشه فرنگی و ۸ گرم زیرفون را در یک لیتر آب دم‌کرده روزی ۳ فنجان بنوشند.

۸. جهت رفع ناراحتی‌های پوستی و زخم برگ‌های تازه این گیاه را به صورت ضماد بگذارند.

۹. برای جلوگیری از ریزش مو ۱۰۰ گرم از این گیاه را در یک لیتر آب جوشانده سر را ماساژ دهند.

۱۰. کسانی که دچار بی‌خوابی می‌شوند شب هنگام خواب از دمکرده برگ‌های این گیاه بنوشند.

۱۱. جهت دل‌دردهای ناشی از ورم کلیه ازدمکرده این گیاه استفاده‌شود.

۱۲. نوشیدن دمکرده این گیاه برای کیسه صفرا مفید است.

۱۳. دمکرده برگ‌های این گیاه تصفیه کننده خون است.

۱۴. گرد زغال ریشه این گیاه برای اسهال‌های ساده مفید می‌باشد.

۱۵. جهت درمان آب آوردن اعضای بدن از دمکرده این گیاه می‌توان استفاده کرد.

۱۶. جهت درمان عفونت‌های ادراری از دمکرده این گیاه می‌توان استفاده کرد.

۱۷. جهت معالجه سودا از دمکرده برگ و جوانه‌های این گیاه می‌توان استفاده کرد.

۱۸. برگ درخت غان کاهش دهنده کلسترول خون است.

۱۹. برای درمان تصلب شرائین مفید می‌باشد.

* توجه: گیاه دیگری به نام تیس وجود دارد که با این گیاه فرق می‌کند.

ثعلب:        

* نام‌های دیگر آن: خصیة الثعلب، سعلب، شاطریون، سحلب، ثعلب مصری، اركیده، اركید، سه‌برگ، سالپ، ونیله، تولكی، كوكره، لومیری، اوركیس ماسكولا، سورقطون، كوكهری و گل دختر ملكه آفتاب می‌باشد.

۱. طبع آن گرم و مرطوب است.

۲. مقوی نیروی جنسی می‌باشد.

۳. در گذشته جهت تقویت كودكان همراه شیر به آن‌ها می‌دادند.

۴. جهت درمان رعشه (تشنج‌های كزازی) از ثعلب به صورت دمكرده می‌توان استفاده كرد.

۵. برای درمان سرماخوردگی و اخلاط خونی به صورت دمكرده استفاده شود.

۶. جهت درمان ورم كلیه و مثانه از دمكرده این گیاه می‌توان استفاده كرد.

۷. جهت جلوگیری از ریزش مو و تقویت موی سر ثعلب را با روغن زیتون و گل سرخ مخلوط نموده به پوست سر بمالند.

۸. برای رفع ورم حاد روده در رابطه با بیماری حصبه ۲ گرم ثعلب را در ۱۵۰ سی‌سی آب جوشانده بنوشند.

۹. جهت كم‌خونی از دمكرده ثعلب می‌توان استفاده كرد.

۱۰. برای جلوگیری از انزال زودرس از ثعلب استفاده كنند.

۱۱. افرادی كه لاغر هستند از ثعلب استفاده كنند مخصوصاً در تابستان عصرانه بستنی میل كنند.

۱۲. در گذشته جهت تقویت كودكان همراه شیر به آن‌ها می‌دادند.

۱۳. جهت ناراحتی‌های معده از دمكرده این گیاه می‌توان استفاده كرد.

۱۴. مقدار دمكرده این گیاه ۱۸ گرم در ۱۰۰۰ سی‌سی آب می‌باشد.

۱۵. تقویت كننده اعصاب می‌باشد.

۱۶. جهت درمان فلج و لقوه از ثعلب می‌توان استفاده كرد.

۱۷. از پودر ثعلب و گل پنیرك می‌توان مانند ژل جهت موی سر استفاده كرد. بدین صورت كه ۵۰ گرم ثعلب را با كمی روغن نارگیل و ۲۰ گرم گل پنیرك در یك لیتر آب جوشانده سپس صاف نموده می‌گذاریم سرد شود این ژل برای مو مفید است.

۱۸. یك ژل دیگر جهت تقویت مو: ابتدا ۵۰ گرم سبوس برنج را در یك لیتر عرق گزنه جوشانده سپس صاف نموده آن گاه مجدداً ۵۰ گرم پودر ثعلب به محلول اضافه كرده و جوشانده صاف نموده می‌گذاریم سرد شود از این ژل جهت آرایش و تقویت مو می‌توان استفاده كرد.

۱۹. مصرف زیاد ثعلب باعث سقط جنین می‌گردد.

۲۰. كسانی‌كه بیماری وریكوسل دارند كمتر مصرف كنند.

۲۱. مصرف زیاد ثعلب تارهای صوتی را از كار می‌اندازد

اسطوخودوس(لاواندر):                            

اسطوخودوس در بيشتر نقاط دنيا بحالت خود مي رويد مخصوصا در جنوب فرانسه مناطق مديترانه و در تورنتو به مقدر زياد وجود دارد و بسته به شرايط ميط و خاك به انواع مختلفه ظاهر مي شود .

اسطوخودوس گياهي است چندين ساله به ارتفاع حدود نيم متر با برگهاي متقابل ، باريك ، دراز سبز رنگ و پوشيده از كركهاي سفيد پنبه اي . گلهاي آن برنگ بنفش و بصورت سنبله مي باشد .

قسمت مورد استفاده اين گياه ، گلها و سرشاخه هاي گلدار آن است . اسطوخودوس بوي بسيار مطبوعي درد . طعم آن تلخ است و بعلت بوي مطبوع آن در عطر سازي مصرف مي شود .

اسانس اسطوخودوس كه از تقطير گل و سرشاخه هاي گلدار اين گياه بدست مي آيد مايعي است زردرنگ يا زرد مايل به سبز كه داراي بوي مطبوعي است .

خواص دارویی:

اسطوخودوس از نظر طب قديم ايران گرم و خشك است .

1)براي رفع خستگي و آرامش چند قطره روغن اسطوخودوس را در وان آب گرم ريخته و براي مدت يكربع ساعت در آن دراز بكشيد .

2)گرفتگي ها را باز مي كند .

3)مقوي معده است .

4)ادرار آور مي باشد .

5)معرق است و تب را پائين مي آورد .

6)صفرا بر بوده و كبد را بكار مي اندازد و بيماري هاي كبدي را برطرف مي كند .

7) ضد تشنج است .

8)براي تقويت عمومي بدن خوب است .

9)كرم هاي معده و روده را از بين مي برد .

10)بيماري هاي سينه و سرفه را برطرف مي كند .

11)در معالجه زكام موثر است .

12)از آن مي توان بعنوان مسهل و تميز كننده استفاده كرد.

13)براي رفع بيماريهاي مجاري و ادرار مفيد است .

14)براي برطرف كردن رعشه و سرگيجه حدود 5 گرم از پودر آنرا با عسل مخلوط كرده و هر شب بخوريد .

15)براي رفع فراموشي و تقويت حافظه از دم كرده اسطوخودوس استفاده كنيد .

16)براي رفع بيخوابي يك قطره از روغن اسطوخودوس را روي يك تكه پنبه بچكانيد و آنرا داخل بالش خود قرار دهيد خواب مطبوعي براي شما مي آورد .

17)براي برطرف كردن غم و اندوه هر روز دم كرده اسطوخودوس بنوشيد .

18)اگر دست و پاي شما خواب مي رود از اين گياه استفاده كنيد .

19)براي پيشگيري از آب آوردن بدن دم كرده اسطوخودوس بنوشيد .

20)زردي را برطرف مي كند .

21)براي رفع حالت تهوع و سرگيجه مفيد است .

22)سردرد و سردردهاي يكطرفه را درمان مي كند .

23)براي معالجه ضعف اعصاب مفيد است .

24)طپش قلب را از بين مي برد .

25) آسم را برطرف مي كند .

26)براي رفع ترشحات زنانه مي توانيد از اين گياه استفاده كنيد .

27)براي برطرف كرده سوء هاضمه يك قطره اسانس اسطوخودوس را در يك ليوان آب نيم گرم ريخته و يا يك فنجان از دم كرده آن را بنوشيد .

28)اسطوخودوس درمان كنده رماتيسم ، آرتروز و نقرس است . براي اين منظور كمپرس آنرا بر روي عضو مورد نظر بگذاريد و يا اينكه 2 قطره روغن آنرا با يك قاشق روغن بادام و يا روغن زيتون مخلوط كرده و عضو دردناك را با آن ماساژ دهيد .

29)زخم هاي كهنه را با ماليدن اسانس اسطوخودوس كه در الكل حل كرده ايد برطرف كنيد .

30)براي درمان بيماريهاي ريوي 2 تا 3 قطره روغن اسطوخودوس را با يك قاشق غذا خوري روغن بادام و يا روغن زيتون مخلوط كرده و سينه و پشت بيمار را ماساژ دهيد .

31) ماليدن پماد اسطوخودوس زخم ها را ضد عفوني كرده و التيام مي بخشد .

32)براي برطرف كردن بوهاي نامتناسب در منزل چند قطره روغن اسطوخودوس را در آب ريخته و بگذاريد به آرامي بجوشد عطر مطبوعي را در هوا پخش مي كند .

33)براي رفع بيخوابي يك قاشق چايخوري پودر اسطوخودوس را با يك قاشق چايخوري پودر سنبل الطيب مخلوط كرده و در يك ليوان آبجوش ريخته و بمدت 10 دقيقه دم كنيد . اين دم كرده را يكساعت قبل از رفتن برختخواب ميل كنيد تا بيخوابي شما برطرف شود  

1) دم كرده اسطوخودوس : حدود 5 گرم سرشاخه گلدار و يا گل اين گياه را در يك ليتر آبجوش ريخته و بمدت 10 دقيقه دم كنيد . مقدر مصرف اين دم كرده 4-3 فنجان در روز است .

2)كمپرس اسطوخودوس : 30 گرم گل و يا سرشاخه گلدار اين گياه را با يك ليتر آبجوش مخلوط كرده و بمدت 10 دقيقه دم كنيد .

3)اسانس و روغن اسطوخودوس را مي توانيد از فروشگاههاي گياهان دارويي و يا برخي از داروخانه ها تهيه كنيد براي مصرف يك قطره از آنرا با يك قاشق روغن بادام و يا روغن زيتون مخلوط كرده و براي ماساژ استفاده كنيد . و يا يك قطره آنرا روي يك حبه قند و يا يك قاشق عسل مخلوط كرده بخوريد .

 مضرات : 

اسطوخودوس گياهي است بي ضرر كه همه مي توانند از آن استفاده كنند . فقط براي اشخاص صفراوي مزاج خوب نست و باعث آشفتگي مي شود . اينگونه اشخاص بايد آنرا با سكنجبين يا كتيرا بخورند .

مامیران کبیر:  

 مامیران کبیر گیاهی است چند ساله که ارتفاع آن تا یک متر می رسد. این گیاه بومی آسیا و اروپا است. برگهای آن به رنگ سبز کبود و دندانه دار و گلهای آن زرد رنگ و به صورت چتر است.
میوه مامیران باریک و دراز بوده که دانه ها در داخل آن قرار گرفته اند و شیره ای زرد رنگ درآن وجود دارد که پوست را می سوزاند و برای از بین بردن میخچه پا بکار می رود.
این گیاه در شمال ایران،گیلان و مازندران به حالت خودرو می روید.
● ترکیبات شیمیایی
این گیاه سمی است و استفاده زیاد از آن باعث تشنج می شود.
مامیران کبیر دارای آلکالوئید های مختلفی مانند چلیدونین، هیموچلیدونین، کلریتین، پروتوپین، آلیکری توپین، هربرین و اسپارتئین است. در مامیران کبیر همچنین نمک های کلسیم، منیزیوم و آلمینویم، مواد رزینی و موسیلاژ موجود است.
● خواص داروئی
تمام قسمت های این گیاه و شیره آن مصرف دارویی دارند البته ریشه آن قوی تر از بقیه قسمت های آن است. جوشانده و یا دم کرده مامیران برای درمان سرطان معده بکار می رود، در معالجه آسم اثر مفید درد، تشنج را برطرف می کند، فشار خون را پائین می آورد، ادرار آور و ملین است، درمان کننده تصلب شرائین است، سنگ کلیه را خرد کرده و دفع می کند، برای معالجه نقرس مفید است، داروی خوبی برای برطرف کردن بیماریهای کبدی است، برای درمان زخم ها ی چرکین، مفید است.
● طرز استفاده
▪ جوشانده: مقدار ۲۰ گرم برگ خشک و یا ریشه مامیران را در یک لیتر آب حل کنید. مقدار مصرف آن یک فنجان سه بار در روز است.
▪ دم کرده مامیران: ۳۰ گرم برگ خشک مامیران را در یک لیتر آب جوش ریخته و بگذارید برای مدت ده دقیقه دم بکشد. سپس صاف کرده و مصرف کنید.
▪ تنطور مامیران: این تنطور را می توانید از فروشگاههای گیاهان دارویی و یا برخی از داروخانه ها خریداری کنید و یا اینکه مقدار ۱۰۰ گرم برگ خشک یا ریشه مامیران را در ۵۰۰ گرم الکل سفید خیس کرده بگذارید برای مدت دو هفته بماند. البته هر روز آنرا تکان دهید پس از این مدت آنرا صاف کرده و در شیشه دربست نگهداری کنید. مقدار مصرف آن ۱۰ ۱۵ قطره سه بار در روز است.
▪ شیره مامیران: برای استفاده از شیره مامیران آن را با عسل مخلوط کرده و استفاده کنید.
● مضرات
همانطور که گفته شد مصرف زیاد مامیران کبیر تولید مسمومیت می کند و حتی استفاده زیاد آن به صورت له شده روی زخم ها نیز همین خطر را دارد زیرا از راه پوست جذب بدن می شود. بنابراین باید مصرف آن در حد گفته شده باشد و تحت نظر متخصص مصرف شود.

رزماری :

رزماری یا اکلیل کوهی، گیاهی چند ساله، معطر و از خانواده نعنائیان است که برگ‌های سوزنی شکل و همیشه سبز دارد.

این گیاه، در کشورهای اروپایی جایگاه ممتازی در آشپزخانه داشته و در تهیه سس‌ها و گوشت کباب وجود آن ضروری است.

این گیاه، بومی مناطق مدیترانه و اوروگوئه است. گل‌های آن در رنگ‌های گوناگون سفید، صورتی، بنفش یا آبی می‌رویند.

نام رزماری برگرفته از کلمات لاتین ""ros به معنای شبنم و "marinus" به معنای دریا است. ارتفاع بوته این گیاه 50- 20 سانتی‌متر است و در شرایط مناسب آب و هوایی که برای این گیاه همان هوای گرم و مرطوب است ارتفاع آن به 150 سانتی‌متر هم می‌رسد.

از نظر خواص طبی و دارویی رزماری اثر ضدعفونی کننده و معرق داشته و جریان خون را در اندام‌های شکمی افزایش می‌دهد و در تحریک میزان ترشح شیره‌های گوارشی و صفرا بسیار مفید است.

برخی از مهمترین خواص دارویی گیاه رزماری یا اکلیل کوهی عبارتند از:

ضد درد، ضدعفونی‌کننده، ضد افسردگی، ضد التهاب، خلط‌ آور، ضد ویروس و تقویت کننده نیروی جنسی است.

این گیاه شفا‌بخش، برای معالجه رماتیسم، فلج، سستی اعضاء، تشنج، اختلالات عصبی و تنفسی و همچنین نارسایی کبد و کیسه صفرا مفید و موثر است.

باعث گشادی رگ‌ها و تقویت گردش خون می‌شود بنابراین برای جلوگیری از ریزش موها مفید است.

محققان در تحقیقات خود متوجه شدند این گیاه نه‌ تنها حافظه بزرگسالان را تقویت می‌کند بلکه برای تقویت حافظه دانش‌آموزان نیز مفید است.

خستگی‌های مفرط را بهبود بخشیده و برای رفع اضطراب و پریشانی توصیه می‌شود.

دردهای عضلانی را تسکین می‌بخشد و سوءهاضمه ناشی از استرس را برطرف می‌می‌کند.

در رایحه‌ درمانی استفاده‌های بسیاری از این گیاه می‌شود که ایجاد احساس جوانی و شادابی، ‌عشق و سلامتی و نیز خواب راحت از جمله کاربردهای موثر این گیاه در این حرفه است.

از گیاه رزماری برای رفع چاقی، بیماری‌های کبدی و معدی، برونشیت و آسم استفاده می‌شود.

استفاده از این گیاه برای تنظیم ضربان قلب توصیه می‌شود.

توجه:

مادران باردار،‌ مبتلایان به صرع از مصرف این گیاه خودداری کنند همچنین در موارد حساسیت‌های شدید از این گیاه دارویی استفاده نشود.

رازیانه :

 

 رازیانه با خواص فراوان دارویی، التیام بخش بسیاری از بیماری ‌ها از جمله سرفه و سرماخوردگی است.

 رازیانه، نوعی گیاه دارویی است كه مصارف مختلفی دارد.

تمام بخش ‌های مختلف این گیاه یعنی دانه، برگ و ریشه آن خوراكی است، ولی روغن حاصل از دانه‌ های رازیانه، سمی بوده و حتی مصرف كم آن، می‌ تواند منجر به ایجاد دانه ‌های پوستی، مشكلات تنفسی و حالت تهوع گردد.

این گیاه دارای طعم تند، تلخ و شیرین است و كمی به طعم نعناع شبیه است.

 مصرف رازیانه باعث افزایش شیرمادر و نیز كاهش وزن می‌ شود. اما توجه داشته باشید که مصرف بیش از اندازه این گیاه، ممكن است منجر به تشنج عضلانی و حتی توهم شود.

پیاز رازیانه

رازیانه حاوی مقادیر فراوانی ویتامین، مواد معدنی و فیبر است. منگنز، پتاسیم، منیزیم، كلسیم، آهن، ویتامینC و B3 از این موارد می باشند. ویتامین C موجود در پیاز رازیانه، ضد باكتری بوده و برای سیستم ایمنی بدن بسیار مفید است.

 علاوه برآن، این بخش از گیاه، دارای فیبر فراوانی بوده كه برای كاهش كلسترول، مفید است و از ابتلا به سرطان روده پیشگیری می ‌كند.

رازیانه همچنین دارای مقدار فراوانی پتاسیم است كه باعث كاهش فشارخون می‌ شود و به این ترتیب برای افرادی که دچار حمله قلبی می‌ شوند، مفید است.

 این گیاه دارویی، سموم بدن را پاك می ‌كند و بیماری‌ التهاب دهان را از بین می ‌برد و برای درمان سرماخوردگی و نیز سرفه، به خاطر خاصیت خلط‌ آورش، مفید است.

بخار حاصل از جوشاندن برگ‌ های این گیاه در آب، بیماری آسم و برونشیت را تسكین می ‌دهد.

 دانه های رازیانه

مصرف دانه‌ های رازیانه، باعث تسكین دل درد می‌ شود،

عمل هضم را آسان ‌تر می ‌كند،

كرم روده كودكان را از بین می ‌برد،

باعث تقویت چشم می ‌شود،

حساسیت ‌های چشم را از بین می‌ برد

و دارای خواص فراوانی برای كبد، طحال و مثانه است 

 خرفه : 

 گیاه خرفه با اسم علمی Portulaca Oleracea و با نام انگلیسی Purslane از تیره پرتولاکاسه (Portulacaceae) است که برگ‌های گوشتی و بذرهای سیاه ریز دارد. گیاه یک ساله است که ارتفاع تا حدود 40 سانتی‌متر در مراحل بذردهی می‌رسد.

در خصوص خاستگاه اولیه آن اختلاف نظر وجود دارد، ولی در کشورهای ایران، استرالیا، هند، آفریقای شمالی و در آمریکا رشد می‌کند. خرفه برگ‌های گرد کشیده با ساقه گوشتی به رنگ قرمز ارغوانی دارد. گل‌های آن به رنگ زرد در انتهای ساقه تشکیل شده و اوایل روز تا ساعت 9 الی 11 باز می‌ماند.

ریشه گیاه راست است و انشعابات فیبری دارد که می‌تواند به اعماق خاک نفوذ و از رطوبت زیرین خاک استفاده کند.

 خواص گیاه خرفه در طب سنتی

استفاده از اسیدهای چرب غیر اشباع موجب کاهش کلسترول خون می‌شود. منبع اصلی اسید چرب امگا3 روغن ماهی است، ولی منابع گیاهی نیز حاوی اسیدهای چرب غیر اشباع شده‌اند. امروز از گیاهانی مثل بادام زمینی، کلزا، آفتابگردان، ذرت و هسته انگور روغن استخراج می‌شود، ولی از خرفه در دنیا روغن استخراج نمی‌شود.

علاوه بر وجود امگا3 در قسمت رویشی آن، مواد معدنی مثل منیزیم، پتاسیم، کلسیم و همچنین ویتامین ث (16 میلی‌گرم در 100 گرم ماده‌تر) به مقدار زیاد در بافت‌های آن وجود دارد. غنی بودن از اکسیدان‌ها (رنگ قرمز ساقه) از دیگر مزیت‌های این گیاه است. خرفه سرشار از بتاکاروتن (پیش ساز ویتامین آ)B1  ،B2 نیز می‌باشد.

مقدار روغن کل در برگ پایین است که بهتر است از برگ‌های آن به صورت تازه خوری به عنوان مناسب‌ترین سبزی و از بذرهای آن که حدود 20 - 15 درصد روغن دارد، به عنوان منبع استحصال روغن استفاده شود. حتی اگر روغن این گیاه با روغن‌های دیگر مخلوط شود، کیفیت آن‌ها را از لحاظ ارزش غذایی افزایش خواهد داد و این امر به سلامت جامعه کمک خواهد کرد.

 * از خواص تخم خرفه می‌توان به تصفیه کنندگی خون، رفع التهابات گوارشی، رفع سرفه و تسکین دهنده تشنگی اشاره کرد.

* از تخم خرفه همچنین در شیرینی پزی و برای تزئین، به خصوص تزئین شیرینی نان برنجی استفاده می‌شود.

* تخم خرفه تقویت کننده قوای عمومی بدن است.

* تخم گیاه خاصیت ضد کرم، به خصوص علیه کرم کدو دارد.

 طریقه‌ی استفاده

* فراموش نکنید ارزش غذایی این سبزی به مراتب بیشتر از بعضی سبزیجات معمول است بنابراین، توصیه به تازه‌خوری برگ‌های این سبزی با ماست یا اضافه کردن چند گرم از آن به سالاد مناسب خواهد بود.

* قسمت‌های هوایی جوان گیاه را می‌توان به صورت بورانی نیز استفاده کرد که برای درست کردن بورانی، برگ‌ها و قسمت‌های هوایی این گیاه را با مقداری آب می‌جوشانند، سپس آن‌ها را صاف کرده و به آن مقداری پیازداغ و تخم مرغ اضافه می‌کنند.

* مقدار خوراک از آب برگ ساقه آن 40 گرم که با 8 گرم نبات یا شکر مخلوط کرده و خورده می‌شود.

این گیاه دارویی که معمولاً به صورت خودرو در باغچه منازل، کنار جوی‌ها و در مناطق مرطوب می‌روید، شاید زیاد مورد توجه نباشد اما اکنون کشف‌های مهمی در مورد آن انجام شده که توسط سازمان بهداشت جهانی لقب اکسیر جهانی (Global panacea) به آن داده شده است. این گیاه از سوی این سازمان متداول‌ترین گیاه دارویی مورد استفاده در جهان ذکر شده است. معمولاً قسمت‌های هوایی این گیاه که شامل برگ، ساقه و دانه‌های آن است، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 * خرفه از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی خیلی سرد و تر و دارای نیروی قابضه است.

* گیاه دارویی «خرفه» در درمان اختلالات و التهابات مجاری ادراری موثر است.

«خرفه» در طب سنتی به عنوان تب بر، ضد عفونی کننده، ضد اسکوربوت (بیماری‌های ناشی از کمبود ویتامینC)، ضد اسپاسم، مدر و ضد کرم استفاده می‌شود.

 * در بسیاری از کشورها، از قبیل کشورهای عربی همسایه، این گیاه دارویی را به عنوان سبزی خوراکی در سبزی فروشی‌ها به فروش می‌رسانند و از شیره خرفه و یا له شده برگ‌ها و ساقه آن به صورت موضعی برای رفع درد، تورم و التیام زخم‌های سوختگی، کاهش تورم و آبسه‌ها، گزیدگی نیش حشرات و عقرب گزیدگی استفاده می‌شود.

* این گیاه در مصرف داخلی قطع کننده و بند آورنده خون‌ریزی است و همچنین عصاره ساقه و برگ آن برای درمان بیماری‌های کبدی مفید است.

* از جوشانده این گیاه که آب آن گرفته شده است در معالجه اسهال و برای رفع سرفه، تسکین دردهای سینه و سوزش مجرای ادرار و مثانه و رفع حرارت رحم و سوزش آن استفاده می‌شود.

* همچنین مصرف خوراکی «خرفه» به عنوان سبزی خام و یا پخته همراه با پیاز و روغن جهت تقویت روده‌ها، قطع اسهال و تب استفاده می‌شود و مصرف خام برگ و ساقه آن به صورت سالاد و همراه با سرکه برای درد کلیه مفید است.

* ضماد ریشه خرفه برای رفع زگیل پوستی استفاده می‌شود.

* ضماد خرفه بر روی پیشانی سبب از بین رفتن سردرد و دردهای میگرنی می‌شود.

* گفتنی است؛ گیاه خرفه در دامپزشکی برای درمان بیماری‌های تب‌دار و برای خنک کردن بدن، دفع سموم و تصفیه خون به صورت پودر و جوشانده استفاده می‌شود.

* این گیاه در بیماران آسمی اثر گشاد کننده مجاری تنفسی و پایین آورنده قند خون را دارد و خاصیت تقویت عضلات قلبی و ضد توموری نیز در آن دیده شده است.

* برگ و ساقه‌ی خرفه مسکن صفرا است و حرارت خون و کبد و معده را تسکین می‌دهد و برای تسکین حدت تب‌های گرم و صفراوی و تسکین عطش و کنترل ترشح ادرار در مورد بیماری دیابت مفید است.

* در مواردی که چرک از سینه آید قطع می‌کند و برای خرد کردن سنگ مثانه و ازدیاد ترشح بول مفید است، یعنی مدر است.

* جویدن برگ آن به مقدار کم، کندی دندان را رفع می‌کند (که از خوردن میوه ترش و یا علت دیگری ایجاد شده باشد) و زیاد جویدن آن کندی دندان ایجاد می‌کند.

* از عصاره آن برای التهاب‌های گرم چشم با مالیدن در محل ملتهب استفاده می‌شود.

* ضماد برگ و ساقه آن با روغن گل سرخ برای تسکین سردردهای گرم و ورم‌های گرم نافع است و با آرد جو برای جرب نافع است.

* ضماد برگ و ساقه آن به تنهایی برای تسکین حرارت اعضا و سوختگی آتش مفید است و اگر بر معده و کبد گذارند برای تسکین حرارت آن‌ها مفید است و اگر با حنا تهیه شود و بر کف دست و پا گذارده شود برای حرارت و پیسی‌های دست و پا در صورت تکرار مفید خواهد بود.

* اشتها را کاهش می‌دهد و اسراف در خوردن آن، نور چشم را نقصان می‌دهد.

* افراد سرد مزاج باید آن را با نعناع و کرفس بخورند.

ختمی: 

 

1)ملين و برطرف كننده يبوست است .

 2)بيماريهاي تنفسي را برطرف مي كند.

3)سرفه هاي خشك را از بين مي برد .

4)براي رفع گلو درد جوشانده گل ختمي را غرغره كنيد .

خاکشیر :

خاکشیر یا خاکشی یا شفترک یا خاکشور یا خاکژی گیاهی است از تیره صلیبیان به ارتفاع 20 سانتی‌متر الی یک متر که به طور خودرو در باغ‌ها و صحراها می‌روید. دارای برگ‌هایی با بریدگی زیاد و گل‌های زرد روشن از تیره شب‌بو می‌باشد. از نظر تنوع دو نوع دارد؛ یکی تلخ که دانه‌های آن ریز و رنگ‌هایش مایل به سرخی است و گونه دیگر شیرین که دانه‌های آن بزرگ‌تر بوده و رنگش سرخ تیره می‌باشد. هر دو نوع گیاه یاد شده در اغلب نواحی ایران مخصوصاً دامنه‌های جبال البرز و در بیابان‌ها رشد می‌کند.

خواص خاکشیر عبارتند از :

* خاکشیر از نظر طب قدیم ایران گرم و تر است.

* التیام دهنده زخم و جراحات است.

* جوشانده خاکشیر برای رفع اسهال‌های ساده و رفع ترشحات زنانگی مفید است.

* خاکشیر ادرار آور است.

* خاکشیر تب‌بُر است.

* برای دفع کرم مفید است.

* التهاب کلیه را برطرف می‌کند.

* سرخک و مخملک را دوا می‌کند.

* خاکشیر صدا را باز می‌کند.

* برای از بین بردن کهیر و التهابات پوستی از خاکشیر استفاده کنید.

* از گلها و برگهای گیاه می‌توان برای رفع بیماری ناشی از کمبود ویتامین C استفاده کرد.

* سنگ کلیه را دفع می‌کند. برای دفع سنگ کلیه می‌توان خارشتر، ‌خاکشیر و ترنجبین را با هم مخلوط کرده وصبح ناشتا خورد.

برای برطرف کردن جوشهای صورت که بعلت خوردن چربی و شیرینی زیاد ایجاد می‌شود باید جوشانده یک قاشق ترنجبین را با دو قاشق غذاخوری خاکشیر مخلوط کرده و هر روز صبح ناشتا بمدت دو هفته آن را میل میل کنید تا جوشها از بین برود.

توجه:
بعضی از افراد هنگامیکه خاکشیر می‌‌خورند ممکن است سردرد بگیرند اینگونه اشخاص باید خاکشیر را با کتیرا بخورند. 

خواص کلی و درمانی خاکشیر
1.زخم‌ها و جراحات را التیام می‌بخشد.

2.در رفع اسهال روده و خونی و از بین بردن ترشحات زنانه و آب آوردن نسوج می‌توان استفاده کرد.

3.دانه‌های خاکشیر اندکی ضدعفونی کننده، ضد کرم و تب بر هستند.

4.ملین و خنک کننده با آب سرد است.

5.بذر آن بر میزان شهوت و میل جنسی می‌افزاید و اشتها را باز می‌کند.

6.تنظیم کننده دستگاه گوارشی بوده و ابتلاء معده را به بیماری‌ها مرتفع می‌سازد.

7.خوردن آن سبب نیکویی رنگ و رخسار می‌گردد. در این صورت خاکشیر را با دو برابر وزن آن، شکر مخلوط کنید و تا ده روز بخورید.

8.گرفتگی ادرار را برطرف می‌سازد و فربه‌کننده است. 

9.دل مالش و دل ضعفه را از بین می‌برد. 

10.برای رفع بیماری‌های نقرس، ورم گوش و دستگاه تناسلی مفید است. 

11.برای اسهال ساده کودکان شیرخوار اثر دارد. 

12.به عنوان خنک کننده در امراض حصبه و آبله تجویز شده است.

13.اگر با شیر تازه خورده شود، بدن را چاق می‌کند. 

14.خاکشیر را بکوبید، شب موقع خوابیدن، کف پا تا مچ را با آن ضماد نمایید، در تسکین و بهبود فشار خون اثر دارد. 

15.روی ور‌م‌های سخت و سرطانی، پستان، چشم، نقرس و ورم گوش، ضماد نمایید. 

16.از دانه‌های خاکشیر به عنوان پادزهر به نحو زیر می‌توان استفاده کرد؛
پنج گرم دانه را شسته و با گلاب یا آب خالص آن قدر بجوشانید تا شکفته شود و بعد آن را نیم‌گرم به مسموم بخورانید. به این صورت، قی آورده و ایجاد تهوع می‌نماید و این عمل را چند مرتبه تکرار کنید تا قی بند آید. 

17.بزرگسالان معمولاً دانه خاکشیر را پس از پاک کردن و شستن کامل به مقدار 10 تا 20 گرم در آب خیسانده، صبح ناشتا با آب و عسل مخلوط و برای چند روز متوالی می‌نوشند.

18.برای رفع اسهال ساده کودکان شیرخوار می‌توان مقدار یک قاشق غذاخوری خاکشی پاک کرده را در ظرفی ریخته بر روی آتش ملایم به هم بزنند تا خاکشی بو داده شود و سپس کمی آب و عسل به آن افزوده هر نیم ساعت یک قاشق چای خوری از آن را به کودک بخورانند. 

گفتنی است؛ در تدوین و نگارش مقاله حاضر، علاوه بر دانسته‌های شخصی از منافع موثق نیز سود جسته شده است.

فصل تابستان كه می‌رسد بازار مصرف خاكشیر و شربت آبلیمو هم داغ می‌شود. خاكشیر از زمان‌های گذشته كاربرد داشته است و بهترین كاربرد آن به خاطر خاصیت ضدعفونی‌كننده‌اش می‌باشد و برای ناراحتی‌های روده مثل اسهال یا حتی یبوست مفید است.

این گیاه را به صورت خیس كرده استفاده می‌كنند و در موارد جراحات و تب‌های زیاد بسیار موثر است و همچنین بو داده آن اسهال‌های سخت را درمان می‌كند. .

خاكشیر التهاب كلیه را برطرف می‌كند. برای از بین بردن كهیر و التهابات پوستی از خاكشیر استفاده كنید.
خاكشیر دارای تعدادی اسید چرب مانند اسید لینوئیك، اسید لینولنیك، اسید اولئیك، اسید پالمتیك و اسید استئاریك است. این گیاه التیام‌دهنده زخم و جراحات است و جوشانده آن برای رفع اسهال‌های ساده مفید است.

خاكشیر تب‌بر است، این گیاه همچنین ادرارآور است و التهاب كلیه را برطرف می‌كند. از دیگر خواص خاكشیر می‌توان به درمان سرخك و مخملك اشاره كرد.

این گیاه نیز برای رفع گرفتگی صدا مفید بوده و كهیر و التهابات پوستی را از بین می‌برد. از گل‌ها و برگ‌های این گیاه می‌توان برای رفع بیماری ناشی از كمبود ویتامین C استفاده كرد.

برای برطرف كردن جوش‌های صورت كه به علت خوردن چربی و شیرینی زیاد ایجاد می‌شود باید جوشانده یك قاشق ترنجبین را با ۲ قاشق غذاخوری خاكشیر مخلوط كرده و هر روز صبح ناشتا به مدت ۲ هفته میل شود تا جوش‌ها از بین بروند.

میخک:  

 

میخک از ادویه های معروف به شمار می آید.میخک، غنچه گل باز نشده درخت میخک و بومی کشور اندونزی است. به گزارش سایت «ehow» در چین و هند از میخک برای رفع بوی نامطبوع دهان، استفاده می شود. گفته می شود، در کشور چین هر متقاضی ملاقات با امپراتور ملزم به جویدن میخک بود. این ادویه از ارزش های غذایی و درمانی برخوردار است.
▪ یکی از روغن های فرار موجود در آن به نام ایوجینل (Eugenol) است که خاصیت ضدالتهابی دارد. علاوه بر آن ایوجینل از لخته شدن خون نیز پیش گیری می کند.
▪ ایوجینل موجود در میخک در مقابله با بیماری های قارچی متعدد موثر است. 
▪ با قرار دادن میخک بر روی دندان درد آن از بین می رود.
▪ این ادویه که منبع عالی منگنز می باشد مانع بیماری های متعدد می شود.
▪ مصرف میخک برای پیش گیری و کاهش خطر سرطان ریه و پوست بسیار مفید است.
▪ برای درمان سوءهاضمه، سرماخوردگی و آنفلوآنزا، میخک مصرف کنید.
▪ این ادویه به تصفیه خون کمک و سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند.
▪ میخک در بیماران دیابتی میزان قند خون را کنترل می کند.
▪ سرفه و گرفتگی گلو را با جویدن میخک رفع کنید.
▪ برای درمان آسم، ۲ عدد میخک، ۱۵ عدد برگ ریحان و ۱۰ عدد فلفل سیاه را به مدت ۱۵ دقیقه در مقداری آب بجوشانید و صاف کنید و همراه با ۲ قاشق مرباخوری عسل میل کنید.
▪ افرادی که از زیادی ترشح اسید معده رنج می برند، یک عدد میخک را در دهان گذاشته و بمکند.
▪ مصرف روغن میخک همراه با شکر، درد معده را رفع می کند.
▪ میخک را به پیشانی بمالید تا سردرد شما کاهش یابد.
▪ خوردن مقداری از خمیر تهیه شده مخلوط میخک و عسل، حالت تهوع را رفع می کند.
▪ چند قطره روغن خرچنگ و روغن خردل را روی مفصل بمالید تا از درد آن و گرفتگی عضلات رهایی پیدا کنید.

فلوس:     

فلوس فشار خون را کم می کند . لینت دهنده است . برفک دهان را از بین می برد . ضماد شهد این گیاه درد مفاصل و نقرس را درمان می کند . اگر گلو درد دارید از این گیاه خوب استفاده کنید .

فلوس درختي است به ارتفاع 10-15 متر كه به حالت خودرو در بشتر نقاط گرمسير دنيا مانند آفريقا ، هند و جنوب مي رويد . فلوس در بعضي از نواحي ايران به نام خرنوب هندي و خيار شنبر نيز معروف است .
ميوه فلوس يه طول 30 تا 50 سانتيمتر و به قطر 3-2 سانتيمتر است . اگر فلوس درقسمت طول آن شكافته شود تيغه هاي متعدد در آن ديده مي شود كه فلوس را به خانه هاي متعدد گاهي تا 100 خانه تقسيم مي كند
در داخل اين خانه ها مايع چسبنده تيره رنگي وجود دارد كه عسل خيار شنبر ناميده مي شود . طعم اين مايع كمي شيرين ولي نامطبوع است . براي استفاده از فلوس غلاف آنرا كمي روي آتش گرم مي كنند تا عسل خارج شود . معمولا اين عسل با روغن بادام مخلوط شده و به عنوان مسهل استفاده مي شود، البته مي توان مغز فلوس را با قند يا شكر مخلوط كرده و در درجه حرارت معتدلي پخت كه به آن فلوس پخته مي گويند .
صور دارويي فلوس
جوشانده فلوس : 10 گرم عسل فلوس را با يك ليتر آب جوش مخلوط كرده و آنرا صاف مي كنند و به مريض مي دهند . اين جوشانده مسهل خوبي است . مقدر عسل فلوس را مي تواندر مورد يبوستهاي سخت تا 60 گرم ني افزايش داد . البته براي بهتر كردن طعم آن مي توان مقدري شربت گيلاس يا انجير به آن اضافه كرد .
مرباي فلوس :‌5 گرم عسل فلوس را با همان مقدر آب مقطر مخلوط كرده و سپس مقدر 125 گرم قند كوبيده را به آن اضافه كنيد بعد آنرا حرارت دهيد تا به آرامي آب آن بخار شود و وزن آن به 100 گرم برسد و غليظ شود . اين مربا نيز مسهل بسيار خوبي است مقدر مصرف آن 50-100 گرم در روز است .
خواص داروئي:
فلوس از نظر طب قديم ايران كمي گرم و تر است
1)يكي از بهترين داروها براي رفع يبوست مي باشد زيرا مصرف آن عوارضي ندارد بنبراين حتي براي زنان حامله و اطفال مناسب نيست
2)براي درد مفاصل و نقرس فلوس را به موضع دردبماليد
3)براي كليه ها مفيد است مخصوصا آنهايي كه كليه شان سنگ ساز است درصورت استفاده از آن مبتلا به سنگ كليه نمي شوند
4)جوشانده پوست درخت فلوس اسهال خوني را رفع مي كند
5)نرم كننده سينه است
6)براي باز كردن گرفتگي روده و دل پيچه ، فلوس را مخلو ط با ريشه ختمي بكار بريد .
7)براي معالجه ديفتری ، فلوس را با آبّ گشنيز مخلوط كرده و به بيمار بدهيد تا غرغره كند . به صورت جوشانده مصرف میشود.
و در برخی مناطق از مربای آن هم استفاده میکنند .

هل:        

یکی از چاشنی های معطر مورد استفاده در بعضی از غذاها، نان ها، شیرینی ها و به خصوص مرباها، هل است.
البته در مقام مقایسه، هندی ها و پاکستانی ها بیشترین مصرف کننده های هل در جهان هستند. شاید جالب باشد بدانید هل، میوه گیاهی از تیره زنجبیل هاست و انواع مختلفی شامل هل سیاه، هل سفید و هل سبز دارد که نوع سبز آن عطر تندتری دارد.
▪ نکته: برای عطرآگین کردن غذا، شیرینی یا مربا، حتما لازم نیست غلاف آن را باز کرده و دانه های سیاه رنگ هل را مورد استفاده قرار دهید؛ میوه هل با همان غلاف نیز به اندازه کافی غذاها را خوش طعم می کند؛ مگر آنکه طعم جویدن دانه های هل در دهانتان را دوست داشته باشید.
علاوه بر این، بعضی ها هنگام دم کردن چای معمولی چند دانه هل یا یک عدد میوه هل را در چای می ریزند و همراه با آن دم می کنند. این چای، هم خوش طعم تر می شود و هم خاصیت درمانی دارد.
دانه هل تقویت کننده معده، ضدنفخ و بادشکن است؛ در ضمن به هضم غذا هم کمک می کند.
از هل به عنوان دارو برای معالجه سرفه، سرماخوردگی و تب استفاده می کنند.
در صورتی که عرق بدبویی دارید یا دهان شما بوی خوبی نمی دهد، ۶گرم هل را با غلافش به صورت چای دم کنید و در طول یک روز به مرور بنوشید.
برای درمان استفراغ و تهوع نیز توصیه می شود مقداری دم کرده هل مصرف کنید.
هل تقویت کننده قلب و اعصاب نیز هست ولی می گویند مصرف زیاد آن هم تپش قلب را افزایش می دهد و هم برای بیماری های روده و ریه مفید نیست.
مصرف هل برای رفع سردرد و کاهش حملات بیماری صرع نیز توصیه می شود

سنبل الطیب:           

سنبل‌الطیب دارای بویی مطبوع است. ریشه سنبل‌الطیب از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است.

مارچوبه:

مارچوبه(asparagus) گیاهی است مغذی که از 2000 سال پیش برای تزئین و دارو استفاده می ‌شده است.

منشا آن منطقه ی مدیترانه ی شرقی است و از آن جا به تمام نقاط جهان راه یافته است.

از نظر طب قدیم ایران، مارچوبه گرم و خشک است.

مارچوبه سرشار از منیزیم، نیاسین، فسفر، پتاسیم، ریبوفلاوین، سلنیوم، تیامین، روی، فیبر و ویتامین‌هایA، B، C و E می ‌باشد.

این گیاه منبع بسیار خوبی از فولات است؛ 100 گرم مارچوبه ی تازه حاوی دو گرم فیبر، 756 میکروگرم ویتامین A، 6/5 میلی‌ گرم ویتامین C و 52 میکروگرم فولات است.

 مارچوبه برای رفع خواب آلودگی صبحگاهی

محققان در یک پژوهش جدید دریافته‌ اند که عصاره ی مارچوبه حاوی اسیدهای آمینه و مواد معدنی است که می ‌تواند حالت خواب آلودگی و کسالت را برطرف کند و از سلول های کبدی در برابر مواد سمی محافظت نماید.

مارچوبه در عین حال خاصیت ضد سرطانی، ضد قارچی و ضد التهابی دارد و ادرار آور نیز می باشد.

مارچوبه و کاهش وزن

هر 100 گرم مارچوبه فقط 20 کیلوکالری انرژی دارد و بدین ترتیب یک جایگزین بسیار عالی برای میان وعده های پُرکالری است.

مارچوبه باعث افزایش متابولیسم بدن شده و به عنوان یک چربی ‌سوز، به لاغری شما کمک می کند.

 مارچوبه، تقویت کننده ی قلب‌

فولات اساسا برای سلامت سیستم قلب و عروق لازم و ضروری است.

کمبود فولات باعث ایجاد خطر حمله ی قلبی و بیماری های قلبی عروقی می‌ شود.

فولات مسئول تبدیل هموسیستئین به سیستئین است که تجمع آن در دیواره‌ های رگ ها باعث تصلب شرائین می ‌شود. با خوردن یک وعده مارچوبه، 66 درصد نیاز روزانه بدن به فولات تامین می ‌شود.

برای تسکین و آرامش قلب می توانید از دم کرده ی مارچوبه استفاده کنید. دم کرده ی مارچوبه را به این صورت تهیه کنید: چند شاخه مارچوبه را در داخل یک لیتر آب جوش بریزید و مقداری هم رازیانه و جعفری به آن اضافه کنید و بگذارید به مدت 5 دقیقه دم بکشد. از این دم کرده به مقدار 2 تا 3 فنجان در روز بنوشید.

* مارچوبه به دلیل غنی بودن از فولات، برای زنان باردار بسیار مفید است؛ زیرا فولات برای جلوگیری از نقص لوله ی عصبی و ناهنجاری های مغز و نخاع لازم است و کمبود آن باعث زودتر به دنیا آمدن نوزاد، کاهش وزن شدید و رشد نکردن نوزاد تازه متولد شده، می گردد.

 * مارچوبه ادرار آور است چرا که منبع بسیار خوبی از پتاسیم(202 میلی گرم در 100 گرم آن) و مقدار كمی سدیم (2 میلی گرم در 100 گرم آن) است. این خاصیت مُدر بودن مارچوبه به تنظیم فشارخون کمک می کند.

* خوردن مارچوبه دید چشم را تقویت می‌ کند.

* برای تقویت نیروی جنسی مفید است‌.

* ضعف مثانه را برطرف می ‌کند.

* ملین است و یبوست را برطرف می ‌کند.

* تب بُر است‌.

* مارچوبه برای افرادی که کم خونی دارند مفید است. این گیاه به ساختن گلبول‌ های قرمز خون نیز کمک می ‌کند.

* مارچوبه به دلیل ویتامین های مفیدی که دارد برای تقویت حافظه نیز سودمند است.

خرید، نگهداری و پخت مارچوبه

به هنگام خرید در پی ساقه‌ های سبز روشن باشید. شاخه ‌های مارچوبه ی تازه، راست و نرم بوده و جوانه های آن نباید باز شده باشد و اگر فلس‌ های نوک آن باز باشد نشانه ی این است که گیاه مدت زیادی مانده و کهنه شده است.

برای نگهداری مارچوبه، آن را در پارچه های مرطوب بپیچید و سپس در یک کیسه ی پلاستیکی قرار داده و در یخچال نگهداری کنید؛ زیرا گرما و خشکی، آن را از بین می ‌برد. نگهداری مارچوبه به این ترتیب علاوه بر حفظ ویتامین ‌های موجود در آن، به حفظ حالت تردی آن نیز کمک می ‌کند.

مارچوبه در دمای صفر درجه سانتی ‌گراد، همه محتوای اسید فولیک خود را به مدت دو هفته و 90 درصد ویتامین C را تا پنج روز حفظ می ‌کند. در حرارت اطاق، مارچوبه 75 درصد اسید فولیک اش را در مدت سه روز و 50 درصد ویتامین C را تا 24 ساعت از دست می ‌دهد.

پختن مارچوبه باعث به وجود آمدن تغییراتی در آن می شود؛ کلروفیل، رنگدانه ای که باعث سبزی گیاهان می ‌شود، به اسید حساس است.

با پختن مارچوبه، کلروفیل آن با اسیدهای موجود در آن یا در آب پخت واکنش شیمیایی داده، فئوفتین تشکیل می‌ دهد که به رنگ قهوه‌ای است. در نتیجه مارچوبه ی پخته، رنگ زیتونی دارد.

با افزایش سرعت پخت می ‌توان از این واکنش جلوگیری کرد و زمانی برای واکنش کلروفیل و اسیدها باقی نگذاشت یا آن که می ‌توان مقادیر زیاد آب را به کار برد تا اسیدها رقیق شوند و راه سوم این است که در ظرف را برداریم تا اسیدهای فرار از آن خارج شوند که البته دو راه آخر توصیه نمی شود، زیرا به این ترتیب مواد مغذی نیز به هدر می رود.

فرآیند پخت بافت مارچوبه را نیز تغییر می ‌دهد. به طوری که محتوای آب سلول ‌ها خارج شده و شکل آن ها به هم می ‌ریزد. افزودن نمک به هنگام پخت این روند را کند می ‌کند.

مراقب باشید

* افرادی که مبتلا به محدودیت عملکرد کلیه ها هستند نباید از این سبزی به مقدار زیاد، استفاده کنند؛ چرا که مصرف مارچوبه در افراد مبتلا به این عارضه باعث افزایش میزان اسیداوریک و در نتیجه بروز نقرس می شود.

* توجه داشته باشید که مصرف مارچوبه در افرادی که مبتلا به ورم مجاری ادرار هستند و یا اشخاص عصبی توصیه نمی شود.

* مارچوبه همچنین برای مبتلایان به روماتیسم و سنگ کلیه خوب نیست.

* خوردن مارچوبه با داروهای ضد انعقاد، که نقش رقیق ‌سازی و انحلال لخته‌ های خونی را بر عهده دارند، تداخل می‌ کند؛ زیرا سرشار ازویتامینK است که به انعقاد خون کمک می ‌کند.

 تخم کتان:

امروزه گیاه کتان در منطقه وسیعی از اروپا و آسیا می روید . از این گیاه استفاده های زیادی به عمل می آید. از الیاف آن برای بافتن پارچه استفاده می شود . پارچه کتان برای البسه مخصوصا در تابستان نوعی مناسب به شمار می رود.کتان گیاهی است که از قدیم الایام شناخته شده و به کار می رفته است. حتی پرورش آن در مصر در حدود پنج قرن قبل از میلاد مسیح معمول بوده است.

از دانه های کتان در اثر فشار و بدون حرارت دادن روغنی به دست می آید که روغن کتان نامیده می شود.

برخی از خواص تخم کتان عبارتند از:

• سطح کلسترول بد خون را کاهش می دهد.

• فشارخون بالا را کاهش می دهد.

• التهاب مفاصل را کاهش می دهد.

• عمل هضم را بهبود می بخشد.

تخم کتان سرشار از اسیدهای چرب ضروری امگا 3 است. این چربی های مفید مسئول کاهش کلسترول بد و تثبیت قند خون هستند و همچنین خطر ابتلا به سرطان پروستات، سرطان سینه و سرطان کولون را کاهش می دهند.

تخم کتان سرشار از فیبرهای خوراکی و غیر خوراکی بوده که فرآیند هضم را تسهیل می کنند. این دانه های پرخاصیت دارای ماده ای هستند که به روان سازی مفاصل کمک می کند و به این ترتیب از بروز آرتروز و ایجاد التهاب مفاصل پیشگیری می شود.

تخم کتان از پوکی استخوان و تحلیل رفتن بافت استخوانی جلوگیری می کند.

تحقیقات اخیر حاکی از آن است که دانه های تخم کتان سبب جلوگیری از پوکی استخوان، کمک به کاهش وزن، افزایش سلامت سیستم ایمنی بدن می شوند.

چگونگی مصرف تخم کتان

بهتر است دانه های تخم کتان را خریداری کرده و خود آن را در منزل آسیاب نمایید. از آنجایی که تخم کتان یک دانه روغنی است، خرید تخم کتانی که قبلا آسیاب شده، ممکن است گذشت زمان سبب اکسیده شدن آن گردد، در حالی که شما می توانید دانه های تخم کتان را خریداری کرده و به هنگام مصرف و به میزان نیاز خود، آن را با آسیاب برقی در منزل آسیاب نمایید و به شکل پودر درآورید و مصرف کنید.

دانه های تخم کتان می توانند بیش از یک سال قابل مصرف باشند. بهتر است پودر تخم کتان را در دمای اتاق نگهداری کنید.

میزان مصرف تخم کتان برای افراد سالم و بزرگ سال که در مصرف آن محدودیتی ندارند، یک قاشق سوپ خوری در روز است.

احتیاط در مصرف تخم کتان

محققان معتقدند علی رغم فواید بسیار زیادی که در تخم کتان مشاهده و اثبات شده، اما در مصرف آن نباید زیاده روی کرد. افرادی که دارای روده التهابی و تحریک پذیر هستند، باید از خوردن تخم کتان اجتناب کنند.

همچنین زنان باردار و مادران شیرده نباید تخم کتان مصرف کنند. 

برنج:            

برنج که به نام های دوئی، چاپول، ریس، روزی ، رونز، ارز، ثمن، ری، اوریزا و گرنج نیز نامیده می شود، دارای طبع سرد و خشک است.

از نظر شکل ظاهری به طور کلی دو نوع برنج وجود دارد، نوع هندی که دانۀ دراز است و باریک و خیلی مرغوب که قسمت عمدۀ برنجهای مرغوب صدری ایران از آن نوع می باشد. نوع دوم ژاپنی که دانۀ گرد و ریز است که در ایران به نام برنج گرده معروف می باشد.

آرد برنج را می توان در ضماد های نرم کننده به کار برد . ضمنا کمپرس آن خاصیت کاهش تب دارد [پتلو]. مهمترین قسمت برنج تیکی تیکی است که از موادی که از تراشیدن و سفید کردن دانۀ برنج حاصل می شود به بکار می رود. B1 دست می آید وبرای معالجۀ بیماری بری بری یعنی بیماری ناشی از کمبود ویتامین

برنج چون دارای نشاستۀ فراوان است از نظر اصول از غلات مناسب برای نان است ولی چون مقدار گلوتن آن خیلی کم است چسبندگی آرد گندم را ندارد و بنابراین نمی توان نان معمولی از آن تهیه کرد اما در صنعت شیرینی سازی از آن نانها ی شیرینی با قطع و اندازه کوچک تهیه می کنند. از برنج در کشورهای خاور دور نوعی نوشایه الکلی به نام ساکه در ژاپن تهیه می شود که چون ضمن تخمیرنشاستۀ برنج الکل آمیلیک تولید نمی شود سمیت آن از الکل گندم و چاودار کمتر است و آسانتر تصفیه می شود. آرد برنج از نظر مواد از ته و مواد چرب خیلی فقیر تر از آرد گندم می باشد.

در مورد طبیعت برنج حکمای طب سنتی اتفاق نظر ندارند عده ای آن را از نظر حرارت وبرودت کمی گرم و عده ای دیگر کمی سرد و برخی نیز معتدل می دانند ولی به هر حال از نظر تری و خشکی آن را خشک می دانند. در مورد خواص آن نظرهای مختلف دارند و نتیجه این است که اگر برنج ر ابه صورت چلو آبکش در آورند یعنی پس از ریختن آب آن را بگیرند و نرم کنند کمی سرد است و آب آن که دور ریخته می شود کمی گرم است ولی اگر کتهکنند یعنی آب آن را نگیرند آن را گرم می دانند.

 ایجاد خواب می کند و خواب آور است و خوابی نیکو می آورد. تشنگی را رفع می کند و اسهال صفراوی را تسکین می دهد .چاق کننده است و تولید اسپرم را افزایش می دهد وبرای شکم روش ودرد روده ها و زخم روده ها و اسهال خونی و اختناق رحم و امراض کلیه و مثانه نافع است . رنگ صورت را جلا می دهد و اگر با شیر و شکر خورده شود خیلی مقوی است و نیروی جنسی را تقویت می نماید و تولید اسپرم را افزایش می دهد. اگر با دوغ تازه و سماق خورده شود تشنگی را فرو می نشاند و آشفتگی ودل به هم خوردگی و اسهال صفراوی را آرام می نماید.

خوردن برنج رنگ چهره را در خشان می کند و اخلاط صالح تولید می نماید و برای اشخاصی که مبتلا به سل هستند خصوصا اگر با شیر الاغ پخته شود در مواردی که تب عفونی نداشته باشند خیلی مفید است ،زیرا زخم را پاک می کند و گوشت نو می آورد. خوردنحریره یا فرنی آرد برنج که با پیه کلیۀ بز پخته شده باشد برای رفع اسهال و دل درد و زخم روده ها بسیار نافع است .گویند اگر برنج را بو بدهند و سرخ کنند تا حدی که سرخ تیره شود ولی سیاه نشودونسوزد و مقدار 60 – 40 گرم آن را در 60 – 40 گرم آب بخیسانند و پس از 12 – 10 ساعت که خیسانده شد بخورند برای دفع کرم معده و دل به هم خوردگی که از رطوبت و حرارت باشد نافع است. اگر برنج سفید را در آب بخیسانند و آب صاف شدۀ آن را بخورند برای بند آوردن اسهال و قطع قاعدگی مفید است.

اگر برنج را با ساقه های زیر زمینی گیاه مرغ ساییده و با کمی نبات سفید مخلوط کرده ودر آب خالص بسایند و شیرۀآن را بخورند برای قطع خونروی از سینه و اخلاط خونی سینه مفید است.

خوردن آب جوشاندۀ برنج برای معده و روده بسیار مفید است و اگر با هم وزن آن شیر مخلوط و خورده شود برای افزایش تولید اسپرم نافع است. کشیدن کرد برنج به بینی برای بند آوردن خون مفید است . اگر جواهر را با آب جوشاندۀ برنج بشویند چرک آن را پاک کرده و جلا می دهد و همچنین اگر آرد بسیار نرم برنج را با آب به جواهر بمالند و خشک نموده با آب بشویند و این کار را چند بار تکرار نمایند جواهر بسیار صاف و با جلا می شود. از آرد برنج برای تسکین و رفع قرمزی ناحیه دستگاه تناسلی اطفال که به علت آلوده شدن به ادرار تحریک شده باشد استفاده می شود. چون مقدار چربی آرد برنج خیلی کم است در استعمال خارج که به صورت گرد برای رفع التهاب پوست مصرف می شود اگر به تنهایی مصرف شود پوست را خشک می کند و چربی پوست را می گیرد به این جهت معمولا برای رفع این عیب آن را مخلوط با نشاسته و پودر تالک مصرف می کنند.

برنج به عنوان عامل ضد تومور

برنج نظیر سایر دانه ها منبع غنی از مهار کننده های پروتئاز است که در به تاخیر انداختن رشد سرطان بسیار موثر می باشد. به علاوه با آزمایشهایی که در جانوران شده تایید گردیده است که سبوس برنج برای کاهش خطر ابتلا ء به سرطان معده تاثیر دارد ولی البته نه به اندازه سبوس گندم. در سال 1981 دانشمندان ژاپنی در ساپورو بریوریس سه مادۀ ضد تومور از سبوس برنج جدا نمودهاند ترکیبات برنج تومورهای سفت را در موش سرکوب کرده است. یکی از دانشمندان امریکایی مصرف سرانه انواع غذا ها را از نظر اثری که در پیش گیری بیماری ها دارند مطالعه نموده و در یافته است اشخاصی که رژیم غذایی روزانه آنها بیشتر از برنج همراه حبوبات و ذرت شیرین است کمترین نرخ ابتلابه بیماری سرطان کولون و پستان و پروستات را دارند.

برنج دارویی برای معالجه اسهال

 دستور سادۀ این مرکز این است ((دو مشت برنج را در یک لیتر آب جوشانیده و یک قاشق ماست خوری نمک طعام در آن مخلوط نمایید))وبتدریج بخورید .آزمایشها و گزارشها ی عمومی محققان حاکی است که محلول جوشاندۀ برنج و نمک ، اسهال را در زمان محدودی تسکین می دهد و آب بدن را جبران می نماید و تخلیه را تنظیم کرده اسهال را درمان می کند.

برنج برای مبارزه با سنگ کلیه

اگر سنگ کلیه از جنس کلسیم است توصیه زیر را که محصول تحقیقات جدیدی است مورد توجه قرار دهید.طبق نظر محققان ژاپنی خوردن سبوس برنج در حدود ده گرم دوبار در روز برای جلو گیری از تشکیل سنگ کلیه کلسیومی بسیار موثر است .  

توجه:

1.اشخاصی که به دلایل خاصی بدن آنها نیاز به کلسیم دارد نباید از سبوس برنج استفاده کنند.

2.اگربرای تهیه جوشانده برنج برای مبارزه با اسهال از دانه های طبیعی برنج قبل از این که قشر زرد رنگ دانه برنج زیر پوست گرفته شود یعنی از برنج قهو ه ای استفاده شود، تاثیرش خیلی بیشتر است.

3. خوردن برنج باید به مقدار معتدل و به عنوان قسمت محدودی از غذا با شد.

مطالعات دانشمندان ژاپنی در سال 1981 نشان می دهد اشخاصی که قسمت عمدۀ غذای آنها برنج است نظیر اشخاصی که در خوردن ماهی نمک سود و خشک و سبزی های شور نظیر خیار شور ، افراط می کنند، بیشتر در معرض خطر سرطان هستند.

4. طبق نظر حکمای طب سنتی ایرانی خوردن پوست خشبی زرد برنج که بسیار نرم ساییده شده باشد ممکن است مسمومیت ایجاد نماید.

موارد استفاده :

برنج دارای خاصیت افزایش دهنده ی اسپرم، ضد عطش، کم کننده ی ترشحات بدن و زیاد کننده ی شیرمادر می باشد. همچنین از آن در مواردی مانند : فشار خون، زخم روده، بی خوابی، واریس، بیماریهای مثانه، اسهال خونی، اسهال صفراوی، نقرس، اضطراب ، تقویت کبد، تقویت کلیه، زخم معده، استفراغ، سرماخوردگی، گواتر، سوء هاضمه و دل پیچه نیز استفاده می گردد.

مضرات :

· زیاده روی در مصرف سبوس برنج تاثیر سمی دارد و همچنین موجب سردرد و افسردگی می شود و حتی در زنان بادار ممکن است موجب سقط جنین گردد.

· زیاده روی و مصرف بی رویه برنج موجب جوش صورت، سسی و ضعف بدن، یبوست، اسیدی شدن خون و قولنج می شود.

· اشخاص مبتلا به قند خون ، یبوست، تب، آسم و کولیت باید در مصرف برنج احتیاط نمایند.

جینسینگ : 

یکی از گیاهان نیروزا و مقوی که شهرت زیادی در جهان دارد "جینسینگ" می باشد که بهتر است آن را "گیاه جوانی" یا "نوش دارو" بنامیم.

در کتاب های سنتی و به عربی ریشه گیاه را "جنسه" و "جنسا" می نامند. به فرانسوی و انگلیسی Ginseng و  Asiatic ginsengو chinese ginseng گفته می شود.

ترکیبات شیمیایی

این گیاه دارای گلوکوزیدهای استروئیدی به نام پاناکیلون، یک ساپونین به نام پاناکسوزید یا پاناکسین، مواد صابونی، یک اسانس روغنی فرار به نام پاناسین و یک هورمون و ویتامین B وویتامین D، ترکیبات استیلنی، استرول ها و سرانجام یک گلوکوزید به نام جینسینگ می باشد. علاوه بر این جینسنگ سرشار از ویتامین‌های A ، B6 و فلز روی ست.

خواص و کاربرد

جین سینگ گیاهی نیرو بخش بوده و در حفظ سلامتی بدن و هماهنگی فعالیت های حیاتی آن نقش به سزایی دارد. لازم به ذکر است که خواص این گیاه در ریشه آن وجود دارد.

سایر خواص جینسینگ عبارتند از:

* افزایش توان ذهنی

* افزایش قدرت جسمانی

* بهبود فعالیت حافظه

* افزایش شادابی و نشاط

* افزایش قدرت تحمل و پایداری

* از بین بردن استرس

* مقابله با پیری و عوارض آن

* تقویت سیستم ایمنی بدن

* تنظیم سوخت و ساز (متابولیسم) بدن

* جلوگیری از سردرد

* بهبود بی خوابی و بد خوابی

* كاهش عوارض یائسگی

* برطرف ساختن یا بهبود مشكلات جنسی

* رفع خستگی، ضعف و بی حالی

* افزایش قدرت سیستم قلبی و عروقی

* تنظیم فشار خون (كاهش دهنده فشار خون در صورت بالا بودن آن و افزایش دهنده فشار خون در صورت پایین بودن آن )

* تنظیم سطح قند خون بدن

* مقابله با افسردگی

* تقویت ‌کننده قوای عمومی بدن و به ‌ویژه تقویت ‌کننده توانایی جنسی مردان

* کاهش میزان و شدت سرماخوردگی در فصل زمستان

خواص فوق به دلیل وجود تركیباتی خاص به نام جینسینوساید( ginsenoside ) در ریشه این گیاه است. هر چه ریشه این گیاه پیرتر شود، تجمع جینسینوسایدها نیز افزایش می یابد. لذا می توان گفت با افزایش تدریجی سن گیاه خواص درمانی و دارویی ریشه آن نیز افزایش می یابد.

ریشه جینسینگ می تواند بیشتر از صدها سال زندگی كند. ولی به تدریج تغییراتی در ساختار آن حاصل می گردد.

شواهد به دست آمده حاكی از آن است كه این گیاه برای از بین بردن آثار ناشی از خستگی و ضعفِ قوای ذهنی و جسمی موثر است و برای درمان بیمارانی كه از دردهای سینه (بیماری های ریوی) شكایت دارند نیز پیشنهاد می شود. همچنین این گیاه قادر به از بین بردن تومورها و افزایش طول مدت زندگی افراد است.

مطلب مهم این است كه علی رغم داشتن خواص درمانی، این گیاه عمدتاً نقش حفاظتی و پیشگیری كننده دارد و كمتر به عنوان درمان قطعی و سریع بیماری ها موثر است.

تهیه چای جینسینگ 

برای تهیه چای جینسینگ، مقداری آب را بجوشانید و ترجیحا این کار را در ظروف غیر فلزی مانند قوری لعابی یا چینی یا پیرکس انجام دهید. مقداری از ریشه خشک شده ی جینسینگ (حدود 1 تا 3 گرم ) را به آب جوش اضافه کنید. سپس شعله را کم کنید و اجازه دهید تا مدت 20 تا 30 دقیقه بجوشد. در صورت تمایل می توانید بیشتر از این مدت نیز آن را بجوشانید، تا جایی که آب به نصف مقدار اولیه اش برسد.

حال صبر کنید تا چای کمی سرد شود و دمای آن به دمای اتاق برسد(این توصیه ای است که در طب سنتی چین به آن اشاره شده و پیشنهاد شده است که چای به صورت ولرم نوشیده شود).

بهتر است که روزانه، 1 یا 2 فنجان از این چای بنوشید.

ریشه گیاه جینسینگ را می توان به صورت قطعه قطعه استفاده کرد. توجه کنید که ریشه ها در هنگام تهیه چای آن و نیز تا پایان مرحله خنک شدن، باید در داخل قوری بمانند.

دم کردن ریشه کمک می کند تا نرم و قابل استفاده شود. علاوه بر این می توان با قرار دادن تعدادی از ریشه ها در ماکروویو، آنها را نرم و قابل برش کرد.

دقت کنید که ریشه ها هنگام گرم کردن، نسوزند. می توانید آن ها را به تنهایی یا همراه عسل میل کنید.

مصرف 1 تا 2 گرم پودر جینسینگ خالص و مرغوب در روز توصیه شده است. یا این که می توانید قطعه ای از ریشه آن را به اندازه یک سکه، روزانه مورد استفاده قرار دهید.

عوارض جانبی

اگرچه جینسینگ عموما بی خطر است، اما عوارض جانبی هم دارد. سردرد، بی قراری، مشکلات خواب، بی نظمی در ضربان قلب، تحریک پذیری، تنگی نفس، اسهال، استفراغ و خون دماغ از عوارض جانبی آن است.

مراقب باشید

همان طور که در بالا ذکر شد، این گیاه نقش درمانی ندارد، پس وقتی افراد به برخی بیماری ها مبتلا هستند، مخصوصا اگر دارو می خورند، باید از مصرف مقدار زیاد یا طولانی مدت جینسینگ پرهیز کنند، مانند:

* مبتلایان به فشار خون بالا

* بیماران قلبی

* مبتلایان به اندومتریوز

* افراد مبتلا به شیزوفرنی

* افراد مبتلا به دیابت (باید مراقب افت قند خون باشند)

* افراد مبتلا به بی خوابی

* زنان باردار و شیرده (جینسینگ شبیه هورمون استروژن عمل می کند)

* کسانی که آسپیرین، وارفارین و داروهای کاهش دهنده فشار خون مصرف می کنند، نباید جینسینگ مصرف کنند.

* همچنین باید از مصرف سایر مواد محرک مانند چای، قهوه و نوشابه های کولادار همراه با جینسینگ خودداری کنید. 

تمبرهندی :

تمبر هندي كه از Tamaria Hindi مشتق شده و به معناي ميوه هندي مي باشد . تمبر هندي درختي است بلند كه منشا آن از هند و آفريقاي شمالي بوده است ولي امروزه در بيشتر مناطق گرمسير دنيا پرورش مي يابد .
برگهاي آن متناوب و مركب شامل 10 تا 20 جفت برگچه فشرده و نزديك بهم است . گلهاي آن به رنگ زرد مايل به قرمز و به شكل خوشه در انتهاي ساقه ظاهر مي شود .
ميوه آن شبيه باقلا به شكل غلاف و نيام و با كمي خميدگي است . اين غلاف به طول 10 سانتيمتر مي باشد كه در آن بين 3 تا 10 دانه قرار درد .
براي تهيه تمبر هندي ها ميوه ها را شكافته و قسمت گوشتدار آنها را با هسته بيرون آورده و خشك مي كنند .
خشك كردن تمبر هندي طرق مختلفي درد و در هر منطقه فرق مي كند . مثلا در جزاير آنتيل قسمت گوشتدار آنرا در ظرف بزرگي كه داراي شربت غليظي در حال جوش است وارد مي كنند تا شربت در منافذ ميوه نفوذ كرده و آنرا حل كند .
تركيبات شيميايي:قسمت گوشتدار ميوه داراي كمي قند و پكتين و همچنين اسيد سيتريك ، اسيد ماليك ، تارتارات و اسيد پتاسيم مي باشد . در پوست درخت تمبر هندي مقدري تانن وجود دارد . سرشاخه هاي جوان و سبز اين درخت داراي مقدر زيادي ويتامين هاي گروه B مي باشد.
خواص داروئي:
تمبر هندي از نظر طب قديم ايران سرد و خشك است .
1)خوردن تمب هندي باعث پائين آمدن تب مي شود .
2) به هضم غذا كمك مي كند .
3)تمبر هندي خنك كننده بدن است .
4)براي رفع تشنگي مفيد است .
5)دل بهم خوردگي و تهوع را برطرف مي كند .
6)پوست تمبر هندي قابض ور فع كننده اسهال است .
7)بهترين طريقه استفاده از تمبر هندي اين است كه اين ماده را درآب خيس كنيد و سپس آنرا صاف كرده و با نبات بخوريد .
8)دم كرده تمبر هندي نيز اثر ملين درد . براي تهيه دم كرده يك قاشق غذا خوري تمبر هندي را با نيم ليتر آب جوش مخلوط كرده و به مدت يك ساعت بگذاريد بماند سپس اين دم كرده را در طول روز مصرف كنيد .
9)تمبر هندي را بپزيد و ضماد از آن درست كنيد . اين ضماد را روي ورم و قسمتهاي دردناك بدن بگذاريد .

مضرات :
تمبر هندي براي ريه و طحال خوب نيست و در اشخاصي كه ريه و طحال ضعيف دارند ممكن است توليد اشكال كند . اينگونه اشخاص بهتر است كه تمبر هندي را با كتيرا و يا خشخاش بخورند .

پونه :

پونه از خانواده نعناع است وبرای هضم غذا مفید می باشد جویدن نعناع و پونه برای بر طرف کردن سکسکه مفید است و ضد تشنج  و آرام کننده اعصاب است به درمان اسهال و بیماری های روده ای کمک می کند همچنین حاوی مقدار زیادی ویتامین A, B است.

خواص درمانی : پونه کوهی از بهترین گیاهان تقویت کننده بشمار می رود مصرف پونه کوهی کار روده ها را منظم می کند درد معده و بی اشتهایی را تسکین می دهد و برای ناراحتی های کبدی بسیار موثر است دم کرده پونه برای اسهال اسهال خونی و اسهال های باسیلی و همچنین ناراحتی های عصبی اختلالات گوارشی مفید و موثر است دم کرده پونه تقویت کننده خوبی است اگر گاهی پس از صورف غذا در معده احساس سنگینی نمودید و یا غذا را ترش کردید و یا به کلی ناراحت شدید می توانید از این دم کرده استفاده کنید.

کاکوتی:      

گیاه کاکوتی مقوى معده و ضد عفونى کننده مجارى تنفسى است.

گیاه دارویی کاکوتی مقوی معده است

گیاه کاکوتی از خانواده نعنا است که براى خوش طعم کردن ماست و دوغ به کار برده می‌شود.

 گیاه کاکوتی مقوى معده، ضد عفونى کننده مجارى تنفسى است و خواص نعنارا داراست. گرم و خشک، ضد باکتری، خلط آور، ضد سرما خوردگی و ضد عفونی کننده روده است.

اثرات گیاه کاکوتی شبیه اویشن است. آویشن بیشتر برای درمان بیماری‌های تنفسی به کار برده می‌شود ولی کاکوتی اغلب در درمان اختلالات گوارشی نظیراسهال و دل پیچه نیز کار برد دارد.

آویشن :

آویشن با نام علمی Thymos یکی از گیاهان دو لپه است. اسم این گیاه از لغت یونانی Thymos گرفته شده که به معنای جرات و قدرت است و می‌تواند نمادی برای اثر دارویی و شفابخشی این گیاه باشد. این گیاه از خانواده نعنائیان ( Lamiaceae ) و منشاء پیدایش آن مناطق دریای مدیترانه است. این گیاه از گیاهان چند ساله بوده و تا ارتفاع ۴۰ سانتیمتر رشد می‌کند و بر روی شاخه‌های کوچک و چوبی‌اش ، برگهای نوک تیز به رنگ سبز تیره می‌رویند.

  از برگهای بسیار خوش عطر آن اغلب به عنوان ادویه یا دارو استفاده می‌شود. از گلهای سفید متمایل به صورتی رنگ آن در تابستان بوی شامه نوازی به مشام می‌رسد. گونه‌های بی‌شمار و متفاوتی از انواع این گیاه وجود دارد. عصاره این گیاه عطر تندی دارد و نوع تازه آن از عطر بیشتری برخوردار است.

آویشن کوهی :

  آویشن کوهی یکی از گیاهان زیبا و معطر است که در اکثر مناطق معتدله رویش دارد. نمونه اهلی این گیاه آویشن شیرازی است که به صورت کشت داده شده مورد بهره برداری قرار می‌گیرد و در شیراز کشت می‌شود. از نظر شکل ظاهری و طعم این دو نوع آویشن باهم فرق دارند. البته خواص درمانی آویشن کوهی بسیار بیشتر از آویشن شیرازی است.

خواص دارویی :

  این گیاه بوی بسیار مطبوع و مزه تندی دارد و به خاطر خاصیتش در شدت دادن به جریان خون ، به هر عضوی که مالیده شود خون به آن طرف سرازیر می‌شود. برای ریزش مو ، جوشانده این گیاه استفاده می‌شود تا جریان خون را در آن قسمت بیشتر کرده و پیاز مو تغذیه شود. این گیاه داروی بسیار خوبی برای دستگاه تنفسی و بیماریهایی از قبیل زکام ، برونشیت ، آسم ، گریپ است. همچنین این گیاه داروی خوبی برای معده می‌باشد و ناراحتیهای معده را از نظر هضم ، نفخ بطور کلی برطرف می‌کند.

آویشن باغی :

خصوصیات گیاه شناسی :

  آویشن باغی گیاهی خشبو ، چند ساله و متعلق به خانواده نعناع (Lamiaceae) می‌باشد. منشأ این گیاه نواحی مدیترانه گزارش شده است. ارتفاع این گیاه متفاوت و بین ۲۰ تا۵۰ سانتی‌متر است. برگها کوچک ، متقابل و کم و بیش نیزه‌ای شکل بوده و پوشیده از کرکهای خاکستری رنگ است. گلها کوچک ، سفید ، ارغوانی یا صورتی است که در قسمت فوقانی ساقه‌هایی که از بغل برگها خارج می‌شوند روی چرخه‌هایی به صورت مجتمع پدیدار می‌شوند. میوه دراین گیاه فندقه به رنگ قهوه‌ای تیره بوده و طول آن یک میلی‌متر است. داخل میوه‌ ۴ دانه به رنگ قهوه‌ای تیره وجود دارد. وزن هزار دانه ۰٫۲۵ تا ۰٫۲۸ گرم است.

مواد موثر :

  پیکر رویشی آویشن باغی حاوی مواد موثر واز نوع اسانس می‌باشد. اسانس این گیاه زرد رنگ بوده و مقدار آن بین ۱ تا ۲ درصد متغیر است. مهمترین اجزاء تشکیل دهنده اسانس را تیمول ، کارواکرول و پاراسیمول تشکیل می‌دهد. پیکر رویشی همچنین حاوی تانن ، فلاونوئید ، ساپونین و نیز مواد تلخ می‌باشد.

اثر درمانی :

  مواد موثر آویشن باغی خلط آور بوده و برای معالجه سرفه مورد استفاده قرار می‌گیرد. از تنتور و عصاره‌های الکلی پیکر رویشی این گیاه برای معالجه سرفه ، گلودرد ، برونشیت و آسم استفاده فراوان می‌شود.

سایر کاربردها :

  مواد موثر آویشن باغی درصنایع غذایی به مقادیر فراوان کاربرد دارد. از تیمول و کارواکرول آن به عنوان نگهدارنده مواد غذایی در صنایع غذایی استفاده می‌شود. اسانس آویشن باغی همچنین خاصیت شدید ضد باکتریایی و ضد قارچی دارد. از مواد مؤثره این گیاه در صنایع آرایشی و بهداشتی و در تهیه کرم‌ها ، عطرها ، لوسیونها ، دهانشویه‌ها و پماد استفاده می‌شود. از اسانس این گیاه به عنوان آروماتراپی (درمان با مواد معطر) استفاده شده و درخمیر دندان نیز به عنوان یک ماده ضد باکتری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

فرآورده‌ها :

  از این گیاه داروهایی به شکل شربت ، قرص مکیدنی ، بخور ، قرص ، اسانس و همچنین ترکیبات آروماتراپی تهیه می‌شود. از عصاره‌های آبی ، آبی – الکلی و پروپیلن گلایکولی آویشن باغی نیز در تهیه شامپو ،‌کرم، پماد و دیگر فرآورده‌های استفاده فراوان می‌شود.

استفاده در آشپزی :

  در حال حاضر ، بسیاری از غذاهای کشورهای جنوب اروپا بدون آویشن معنی و مفهوم خود را از دست می‌دهند. این گیاه تقریبا در ترکیبات ادویه‌ای ، نقش اساسی دارد و در آشپزی غذاهای سنگین از آن استفاده فراوانی می‌شود. آویشن علاوه بر بهبود طعم غذا ، باعث سرعت بخشیدن به عمل هضم نیز می‌شود. مصرف آن ، مخصوصا در وعده‌های غذایی سنگین توصیه می‌شود.

از لحاظ طعم ، این گیاه با ریحان ، نوعی آلو ، جوز هندی ، اکلیل کوهی و مریم گلی شباهت دارد. از آویشن در این غذاها استفاده می‌شود: سرخ کردنیها ( مخصوصا گوشت بزغاله) ، ماهی ، پرنده ، سس اسپاگتی ، سس گوجه فرنگی ، سوپ سبزیجات ، سالاد ، غذاهای قارچ‌دار ، گوشت چرخ کرده در حجم زیاد ، خورشتها و غذاهای سیب زمینی‌دار. این گیاه باید دور از نور و رطوبت و در شیشه‌های ضخیم و سربسته یا قوطیهای فلزی نگهداری شود

نعنا:

مشخصات:
گیاهی است چند ساله به ارتفاع حدود 50 سانتی‌متر که ریزوم و ساقه رونده دارد واز آن ساقه‌ها‌ی بالارونده و ریشه‌های پایین رونده بوجود می‌آید. برگها متقابل متلاقی و سر نیزه‌ای که دارای دمبرگ خیلی کوتاه و نوعی رگبرگ که ظاهری خشن به برگ می‌دهد.
گلهای ریز صورتی بصورت خوشه‌ای درون سنبله‌ای کاذب انتهایی در بالای برگها قرار می‌گیرند. میوه 4 فندقه تخم مرغی .تیره و براق بوده و درون کاسه چرمی‌گل تشکیل می‌شود.
پراکندگی:
در اکثر نقاط جهان کشت می‌شود. در بعضی از نقاط ایران کشت شده وگاهی بصورت خودرو یافت می‌شود.
بخشهای مورد استفاده:
برگ و سرشاخه‌های گل‌دار
ترکیبات شیمیایی:
منتول Menthol و منتونMenthon بیشترین مواد موثره آن می‌باشند.

شنبلیله:

شنبلیله سبزی اصلی قورمه سبزی ، غذای مطبوع ایرانی است . این گیاه در نواحی مختلف ایران ، مصر ، هند ، الجزیره ، ایتالیا و اسپانیا می روید . شنبلیله دارای مواد چرب ف مواد نشاسته ای ، مواد ازته ، مواد فسفره و مادهای بنام گونل لین می باشد .

 تركیبات شیمیایی:

 خواص داروئی:

 شنبلیله بطور كلی شفادهنده بیماریهای روحی و جسمی است وحتی اثرات مفیدی در اشخاص مبتلا به مرض قند و سل ریوی و استخوانی درد . در قدیم شنبلیله برای مداوای بیماری قند بكار می رفته است دانه شنبلیله با این همه خواص مفید دارای بوی ناپسند است بنابراین برای استفاده از آن دانه در شده آنرا با مواد معطر باید مخلوط نمود كه بوی بد آن را تا اندازه ای برطرف كنند .

قارچ:          

قارچ هاي خوراكي و مخصوصاً قارچ تازه حاوي مقادير فراوان پروتئين مورد نياز بدن است كه از اين نظر ميزان پروتئين آن حدود 2 برابر پروتئين اغلب سبزيجات و ساير حبوبات مي باشد. پروتئين قارچ از لحاظ اسيدهاي آمينه كه همانا جزء اصلي پروتئين را تشكيل مي دهد جزو غني ترين پروتئين ها محسوب مي شوند و از لحاظ ارزش غذايي در حد فاصل پروتئين گوشت و پرتئين گياهي قرار دارد. از طرفي پروتئين قارچ به دليل داشتن مقادير فراوان آب و رطوبت نسبت به سبزيجات و حبوبات بسيار مطبوع و قابل هضم است. به طوري كه 90 ـ 70 درصد قابليت هضم پذيري دارد. به طور كلي ارزش بالاي پروتئين قارچ و قابليت هضم پذيري بالاي آن باعث شده كه مصرف آن براي سالمندان و سالخوردگان بسيار توصيه گردد.
قارچ و دريافت كالري ـ همان طور كه مي دانيد كربوهيدراتها يكي از مهم ترين منابع انرژي براي بدن هستند. قارچ هاي خوراكي به علت داشتن 2/4 در صد كربو هيدرات قادرند به طور ميانگين 100 كيلو ژول در 100 گرم قارچ، انرژي توليد كنند كه اين ميزان انرژي در نوع خود بسيار قابل توجه است.
قارچ و چربي ـ يكي از مهمترين ويژگي هاي قارچ كه باعث شده متخصصين تغذيه آن را بسيار توصيه كنند در صد كم چربي آن است. قارچ هاي خوراكي داراي درصد بسيار كمي از چربي هستند كه اين مقدار در حدود 1% تا 3% وزن تر آن مي باشد.
لذا كساني كه از رژيم غذايي لاغري در برنامه غذايي شان استفاده مي كنند مي توانند از قارچ بهره ببرند و به هيچ وجه نگران بالا رفتن چربي خونشان نباشند.
قارچ ها و ويتامينهاي مورد نياز بدن ـ مصرف روزانه 100 گرم قارچ خوراكي نياز بدن به ويتامين c را برطرف مي كند. علاوه بر اين قارچ منبع بسيار خوب ويتامين B1 و B2 است. كمبود ويتامين B1 مي تواند زمينه ساز بسياري بري بري باشد . همچنين ويتامين B12 از ويتامين هاي ضزوزي براي خونسازي به شمار مي رود. كمبود ويتامين B12 باعث بروز آنمي و يا كم خوني مي شود. به طور كلي مصرف 100 گرم قارچ خوراكي تازه نياز روزانه افراد بالغ به ويتامينهاي محلول در آب را برطرف مي كند.
قارچ و عناصر معدني ـ عناصر معدني موجود در قارچ در مقايسه با سبزيجات و ميوه جات هم از كيفيت بهتري برخوردار هست، هم از نظر كميت در سطح بسيار خوبي قرار دارد. قارچ خوراكي داراي ميزان چشم گيري پتاسيم، آهن و مس است و قادر است فسفر مورد نياز بدن را به طور كامل تأمين كند. كلاهك قارچ سرشار از فسفر است.
ساير تركيبات قارچ هاي خوراكي ـ اسيد فوليك: يكي از مهمترين تركيبات موجود در قارچ كه بسيار مورد توجه قرار مي گيرد اسيد فوليك موجود در آن است. در حال حاضر يكي از مهم ترين علت هاي كم خوني در افراد به خصوص در خانم هاي باردار كمبود اسيد فوليك است.
قارچ هاي خوراكي به سبب داشتن مقادير فراوان اسيد فوليك از جمله بهترين منابع غذايي براي اين دسته از افراد محسوب مي شود
لوواستاتين: از جمله تركيبات مهم موجود در قارچ همين لوواستاتين است. قارچ ها به طور طبيعي توليد لوواستاتين مي كنند و اين تركيب بسيار در كاهش چربي و كلسترول خون مي تواند مؤثر واقع شود.
بيوفريوليد: در قارچ تركيبي به نام بيوفريوليد وجود دارد كه از تشكيل مخزن چربي خطرناك در شريانها جلوگيري مي كند. اين ماده از تشكيل كلسترول هاي بد خون (LDL )و اسيد هاي چرب در سلولها و خون جلوگيري مي كند.
در زمستان قارچ بخوريد:
قارچ استخوانها را تقويت مي كند، خستگي را برطرف مي كند، كمبود ويتامين D را بر طرف مي كند. پرتو خورشيد در بدن ويتامين D توليد مي كند اما در زمستان بدن اين وضعيت را ندارد كه از پرتو خورشيد به خوبي استفاده كند و ويتامين D توليد كند. پس در زمستان خوردن مواد غذايي توصيه مي شود كه داراي اين ويتامين باشد. ويتامين D سبب جذب كلسيم در روده مي شود تا بالافاصله در استخوانها به مصرف برسد. براي اينكه همه مواد مغذي به بهترين شكل جذب شوند نياز به ويتامين هاي گروه «ب» است. قارچ بخشي از اين ويتامين ها را تدمين مي كند و هر سلول در بدن ما به ويتامين (B2 )قارچ نياز دارد تا بتواند انرژي كسب كند تا ما زود خسته و كم حوصله نشويم.
قارچ را بايد پخته خورد، زيرا قارچ آلوده به موادي است كه فقط با پختن از بين مي رود اما قارچ هايي كه در واحدهاي صنعتي توليد مي شوند مي توان بدون هيچ مشكلي پس از تميز كردن مصرف كرد.
توجه: اكيداً توصيه مي كنيم كه از خريد قارچهاي فله اي به شدت و به جدّ بپرهيزيد. صرف نظر از اين كه احتمال مسوميت از طريق اين نوع قارچها بسيار بالاست كيفيت پايين اين قارچها و آلودگي بسيار آنها از جمله مهمترين معضل هاي اين نوع قارچ هاست.
حتماً قارچ مورد نياز خود را از مراكز معتبر و به صورت بسته بندي هاي بهداشتي تهيه فرماييد. هر گونه تغيير رنگ ظاهر قارچ و هر گونه احساس مزه نامطبوع بايد مورد توجه قرار گيرد و از مصرف آنها خودداري شود. قارچ هايي كه تغيير رنگ داده اند و كلاهكشان سياه و يا خاكستري شده از كيفيت خوبي برخوردار نيستند.
ـ تحقيقات پزشكي نشان مي دهد كه با خوردن قارچ، دستگاه دفاعي بدن تقويت مي شود، طول عمر افزايش مي يابد، كلسترول خون پايين مي آيد، گردش خون در بدن بهبود مي يابد. ويروسها از بين مي رود، از بروز بيماري هاي قلبي جلوگيري مي شود. قارچ مقدار زيادي كربوهيدرات و آهن دارد پزشكان به بيماران ديابتي و افرادي كه به تقويت دستگاه ايمني بدن خود اهميت مي دهند و كساني كه برنامه خاص غذايي (رژيم) دارند خوردن قارچ را توصيه مي كنند.

زیره :

زیره گیاهی است علفی که ارتفاع آن به 40 سانتی‌متر می‌رسد. این گیاه انواع مختلفی شامل زیره سبز، سیاه و کوهی دارد.

 میوه بیضی شکل این گیاه که بوی مطبوعی نیز دارد، به عنوان طعم‌دهنده غذاهای مختلف و انواع شیرینی‌ها و نان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. بعضی‌ها آن را به صورت درسته یا پودر شده روی میوه یا پنیر ریخته و میل می‌کنند که البته این زیره معمولا از نوع سیاه است.
زیره سبز و سیاه هر دو طبیعتی خیلی گرم و خشک دارند. زیره سرشار از ویتامین‌های B1، B2، B3، B9، C، E ، K و همچنین املاح معدنی مختلف مانند کلسیم، آهن، منیزیم، فسفر، پتاسیم و سدیم است.

 خواص درمانی
- زیره از هر نوعی که باشد، تقویت‌کننده و نیرودهنده بدن بوده و این خاصیت با مخلوط‌شدن با عسل افزایش می‌یابد.
- زیره در درمان اختلالات گوارشی، ضعف عملکرد دستگاه گوارش، نفخ، بلع، دل‌پیچه‌کودکان و ترش‌کردن معده مؤثر است. در واقع مصرف آن باعث تقویت معده می‌شود. درضمن زیره قابض هم است.
- زیره خاصیت ادرارآوری دارد و همچنین تعریق بدن را بیشتر می‌کند.
- مصرف زیره برای ازدیاد شیر بانوان شیرده و همچنین باز کردن قاعدگی زنان جوان مفید است.
- اگر از ضعف اعصاب در رنج هستید،‌ زیره مصرف کنید. می‌گویند زیره خاصیت ضدتشنجی هم دارد.
- بعضی‌ها توصیه می‌کنند برای برطرف کردن سکسکه زیره بخورید.
- به‌رغم تمام خواصی که زیره دارد اما باید توجه داشته باشید که در مصرف آن زیاده‌روی نکنید زیرا رنگ رخسار را زرد می‌کند.

تره فرنگی:

تره ‌فرنگي يکي از سبزي ‌هاي پُر خاصيتي است که رويش آن در فصل بهار بيشتر است. اين سبزي از خانواده ي پياز و مانند آن سودمند و سرشار از ويتامين و املاح معدني بوده و داراي برگ‌ هاي سبز رنگ به شکل نوار با غلاف دراز است.

تره‌ فرنگي 2 نوع دارد؛ يکي پيازش کوچک‌ تر و ديگري بزرگ ‌تر است. اغلب آن هايي که پياز بزرگ ‌تر دارند را خام نمي‌ توان خورد و معمولا به صورت پخته در تهيه سوپ‌ هاي مختلف و کوکو به کار مي ‌برند.

تره‌ هايي هم که پياز کوچک‌ تر دارند را به صورت خام در سالاد سبزي استفاده مي ‌کنند.

خواص تغذيه ‌اي و درماني

تره ‌فرنگي سرشار از ويتامين‌ هاي B و Cو داراي مقادير قابل توجهي املاح معدني نظير: آهن(عامل اکسيژ‌ن‌ رساني به خون)‌، منيزيم(ضد سرطان)‌، گوگرد(ضدعفوني‌ کننده قوي)‌، پتاسيم(کاهش ‌دهنده فشار خون)‌ و فسفر(تقويت کننده حافظه)‌ است.

البته خوب است بدانيد ويتامين C، آهن، منيزيم و کلسيم تره ‌فرنگي کمتر از سبزي تره است. معمولا سوپ تره ‌فرنگي را به بيماران مبتلا به سوء هاضمه و کساني که مبتلا به رماتيسم و کم‌ خوني هستند توصيه مي‌ کنيم. اين سوپ معده‌ هاي ضعيف را تقويت کرده و در عين حال خاصيت مليني دارد.

اين سبزي در هنگام پخته شدن از خود لعاب لزجي تراوش مي ‌کند که به همراه تار و پود سلولزي‌ اش مي ‌تواند بقاياي مدفوع و سموم روده را به خارج دفع کند. لذا براي مبتلايان به يبوست و بواسير بسيار نافع است.

تمام برگ‌ هاي سبز تره ‌فرنگي به دليل دارا بودن مواد گوگردي ضد عفوني‌‌ کننده قوي بوده و موجب تقويت دستگاه ريوي مي ‌شوند. اين مواد از طريق خون وارد ريه‌ ها شده و عفونت ‌هاي مجاري تنفس،ورم گلو را التيام مي ‌بخشد و از لحاظ خاصيت ادرارآوري در درجه اول قرار دارد. لذا با خوردن خام تره‌ فرنگي در انواع سالادها به حفظ سلامتي خود کمک بسزايي مي ‌کنيد.

مصرف اين سبزي مفيد بعد از غذا، مانع از ترش‌ کردن مي‌ شود و خلط ‌آور خوبي است و غريزه جنسي را تقويت مي‌ کند.

توصيه‌ ها

1 ـ اگر مي‌ خواهيد با تره‌ فرنگي کوکو درست کنيد در هنگام طبخ از شعله ملايم استفاده نماييد تا روغن آن نسوزد و محتويات آن ازجمله تخم ‌مرغ به آرامي پخته و مغزپخت شود. در اين روش پخت، تخريب مواد مغذي به حداقل خود مي‌ رسد ولي به دليل آن که ويتامين C سبزيجات به حرارت حساس است در ضمن پخت از مقدار آن بسيار کاسته مي ‌شود. لذا به همراه اين غذا از سالاد گوجه ‌فرنگي و خيار استفاده کنيد تا کمبود ويتامين C اين غذا جبران شود.

2 ـ در اين کوکو از روغن زیاداستفاده نکنيد، چرا که روغن باعث سنگين و دير هضم شدن آن مي‌ شود.

3 ـ به دليل آن که بيشتر سبزيجات حاوي سديم بالايي هستند از مصرف نمک در کوکو يا سوپ تره ‌فرنگي اجتناب کنيد و براي مزه‌ دار کردن کوکو از زرشک و براي خوش مزه تر شدن سوپ از آب ليمو استفاده کنيد. اين مواد علاوه بر ويتامين C سرشار از پتاسيم بوده و مي ‌توانند اثرات نامطلوب سديم را کاسته و جايگزين نمک شوند.

در ضمن جهت مقوي‌ تر شدن و خوش مزه و سهل ‌الهضم شدن کوکو مي ‌توانيد از گردو در آن استفاده کنيد.

توجه: اين غذا را مي‌ توانيد حداکثر تا 2 روز در يخچال نگهداري کنيد و قبل از مصرف مجدد بايد آن را تا دماي 70 درجه سانتي‌ گراد حرارت دهيد.

زعفران :

زعفران گیاهی است با ارتفاع تقریبا 30 سانتیمتر که دارای برگهای دراز و سبز مانند تره است . ساقه زیر زمینی آن از دو پیاز تشکیل می شود . این پیازها سخت و مدور و گوشتدار و پوشیده از غشاء های نازک قهوه ای رنگ می باشد . گلهای زعفران ارغوانی ، منظم و شامل لوله ای دراز است که به سه گلبرگ و کاسبرگ منتهی می شود .
زعفران خیلی مرغوب قسمت کلاله گل یعنی قسمت انتهایی خامه است و میله خامه ، زعفران درجه دو و نامرغوب را تشکیل می دهد .
زعفران گیاهی است بومی اروپا و آسیا که اغلب به صورت خشک شده به عنوان ادویه و دم کرده استفاده می شود. همان طور که همه ی شما خوب می دانید این ادویه خیلی هم گران است. دلیل آن هم این است که حدود 400 هزار کلاله ی گیاه زعفران، تنها یک کیلوگرم از این ادویه را در اختیار ما قرار می دهد.                                                                                                           

خواص داروئی زعفران :
زعفران از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است . مهمترین خاصیت زعفران که از قدیم الایام از آن استفاده می شده است درمان افسردگی می باشد . این خاصیت مهم حتی در شعر شاعران نیز انعکاس یافته است . شاهد آن شعر خاقانی است که می گوید :
گر کسی را زعفران شاید فزاید گو فزای
چون تو با غم خو گرفتی زعفران کس مخور
زعفران دارای بویی قوی و طعم تلخ می باشد :
1)خوردن چای زعفران باعث هضم غذا می شود
2)اثر مسکن درد دارد
3) قاعده آور است .
4)باعث تحریک اعصاب می شود
5)زعفران خون ساز است و گردش خون را آسان می سازد
6)مصرف زعفران خونریزیهای بعد از زایمان را از بین می برد .
7)قوای جنسی را تقویت می کند
8)کبد را تصفیه و قوی می سازد
9)سرفه را رفع و اثر مفید روی درمان برونشیت دارد
10)کلیه و مثانه را پاک می کند
11)آرام بخش و خواب آور است
12)زعفران ضد تشنج است
13)گاز معده را برطرف می کند
14)ادرار آور است
15)و اگر بالاخره می خواهید همیشه شاد و خندان باشید زعفران بخورید

خواص چای زعفران :

 البته این چای نباید توسط زنان باردار مصرف شود چرا که در تعدادی از تحقیقات دیده شده است که موجب سقط خود به خودی جنین می شود.

 اگر چه زعفران اخیراً به دلیل گران بودن و آگاهی و شناخت مردم از دیگر گیاهان دارویی که علاوه بر این که خواص خوبی دارند و به اندازه ی زعفران هم گران نیستند، محبوبیت قبلی خود را از دست داده اما به هر حال این گیاه دارای خواص درمانی متعددی است که در ادامه برخی از آن ها را ذکر می کنم.

ضد افسردگی :

چای زعفران برای درمان افسردگی نیز استفاده می شود. گزارش شده است که دریافت مقدار زیادی از دم کرده و یا ادویه ی زعفران موجب احساس شادی و خوشحالی می شود.

خاصیت ضد سرطانی :

زعفران حاوی کاروتنوئیدها است و بر طبق یافته های علمی، این کاروتنوئیدها ایجاد واکنش های مختلفی در برابر کارسینومای سرطانی، توده های بدخیم سرطانی (سارکوما) و لوکمی در انسان ها می کنند.

سلامت قلب :

بر طبق مطالعات انجام شده، گزارش شده است که چای زعفران از تجمع کلسترول در رگ ها جلوگیری می کند و به این ترتیب از بیماری های قلبی جلوگیری می کند.

تسکین دردهای شکمی :

دم کرده ی زعفران برای دردهای متوسط تا شدید شکمی و قسمت فوقانی شکم موثر است. همچنین دردهای غشای روده ی بزرگ را نیز آرام می کند.

کاهش فشارخون :

دم کرده ی زعفران حاوی موادی است که به آن کروستین می گویند که فشار خون را پایین می آورد. به همین دلیل زعفران به پیشگیری از افزایش فشار خون کمک می کند.

خلط آور :

دم کرده ی زعفران موجب تحریک استفراغ و سرفه به منظور تسکین درد سینه، گلو و معده می شود.

 فواید دیگر:

چای زعفران برای درمان بسیاری از بیماری ها مانند آسم، سرفه، خشکی پوست، حمله عصبی، گاز معده، سوزش سردل، بی خوابی و انزال زود رس مفید است.

از دیگر فواید زعفران این است که موجب رشد موها ی پشت سر به صورت موضعی می شود.

ترخون:          

سبزى خوش طعمى كه خواص درمانى فراوانى دارد.
زادگاه اصلى ترخون دشتهاى جنوبى روسيه و جلگه هاى مغولستان و سيبرى بوده است كه با حمله مغولان اين گياه همراه آنها به كشورهاى خاور نزديك و اروپا راه يافته است و نام ترخون را به خود گرفته است .
ترخون گياه كوچكى است كه به ندرت ممكن است ارتفاع آن به شصت سانتيمتر برسد. برگهاى آن سر تيز و داراى بوى مطبوع تندى است .
گلهاى كوچك سفيد رنگى دارد كه تخم نمى دهد و براى كشت آن بايد نشاء آن را در بهار بكارند.
امروزه در ايران تقريبا در همه شهرستانها ترخون را مى كارند و آن را به عنوان سبزى خوردنى مصرف مى كنند. در خيار شور چند برگ ترخون را به عنوان گياه معطر مى گذارند تا طعم و عطر مطبوعى به آن بدهد.
كمى از تاريخ
ابن سينا و ابو زكرياى رازى پزشكان دانشمند ايرانى قبل از اروپاييان به خواص درمانى ترخون پى بردند و در كتابهاى طبى خود اين دو پزشك دانشمند مى نويسند كه ترخون نفخ را برطرف كرده و هواى آلوده از طاعون را ضد عفونى و پاك مى كند.
اين بيطار ترخون را سبزى سفره غذا مى داند و عقيده دارد چند برگ از ترخون اشتها را تحريك كرده و نفس را معطر و خوشبو مى سازد.
ترخون در زمان جنگهاى صليبى به اروپا وارد شد و در نقاط مختلف اروپا كشت آن معمول و رواج يافت و امروزه اين سبزى معطر را در غذا و دوا به كار مى برند.
ترخون از زمانى كه در اروپا پيدا شد در طب و درمان امراض به كار رفت و در مصرف آن خواص اشتها آور، هضم كننده ، مدت ماهانه خانمها و ترشح كننده بزاق دهان و همچنين داروى دردهاى دندان تشخيص دادند.
در قرن نوزدهم دو پزشك معروف فرانسوى به نام ((شومل )) و ((كازن )) با مصرف دم كرده و اسانس ترخون بيماريهايى را چون ضعف معده و سوء هضم معالجه مى كردند و از معالجه با اين گياه معطر نتايج موثرى مى گرفتند.
خواص درمانى ترخون مرهون روغن مايع اصلى آن است كه داراى بو و طعم تندى است و مزه آن نزديك به تربانتين مى باشد.
روغن مايع اصلى ترخون دارى هفتاد درصد ((استراگول )) و بيست درصد (ترپن ) مى باشد.
اين روغن داراى خواص تقويت كننده ، اشتها آور، مقوى معده ، ادرار آور، قاعده آور و كرم كش مى باشد.
ترخون را به عنوان دمكرده به مقدار بيست و پنج تا سى گرم در يك ليتر آب دم كرده و سه يا چهار بار در روز و هر بار يك فنجان از آن را بعد از صرف غذا مصرف مى كنند.
اسانس ترخون به مقدار سه تا پنج قطره در روى يك حبه قند نيز براى تقويت معده و دفع نفخ شكم مصرف مى شود. در اين جا بايد ياد آورى كنيم كه ترخون . مى تواند جانشين نمك شود و كسانى كه از مصرف نمك منع شده اند مثل بيماران قلبى ، كسانى كه فشار خونشان بالا رفته است ، يا اشخاص چاق كه مجبور به پيروى از رژيم غذايى بى نمك شده اند مى تواند به جاى نمك ترخون در غذاى خود مصرف نمايند و علاوه بر اين كه غذاى خود را با نمك احساس كنند از طعم مطبوع و خواص شفا بخش ترخون نيز استفاده نمايند.
ترخون اين خاصيت را دارد كه مقوى دستگاه هاضمه است و همچنين نفخ و باد شكم را دفع مى كند.
ترخون تب بر و همچنين قاعده آور است . در قديم به واسطه خواص ‍ درمانى اى كه داشته است بسيار معروف بوده است و در فرانسه به نام (گياه اژدها) و يا (شرپانتين ) معروف بوده است و از آن سالاد درست مى كرده اند و يا خام و با غذا مى خورده اند.
ترخون را دم مى كردند و دمكرده آن را به عنوان مقوى معده مى خورده اند تا هضم غذا را آسان كند، گاز و نفخ شكم و روده ها را برطرف مى سازد و قاعدگى و عادت ماهانه خانمها را مرتب سازد و دردهاى اعصاب و انواع رماتيسم را شفا مى بخشد.
كسانى كه مى خواهند از ترخون به عنوان دمكرده استفاده نمايند بايد پنج گرم ترخون را تكه تكه كرده و در يك فنجان بريزند و روى آن آب جوش ‍ جارى كنند و ده دقيقه بگذارند تا دم بكشد بعد اين دم كرده را بعد از صرف غذا بنوشند.
شليمر در كتاب خود مى نويسد: در ايران حاضر (صد سال پيش ) ترخون را خام با غذا مى خورند و يا آن را با غذا مى پزند و مصرف مى نمايند.
ايرانيان ترخون را كرمكُش مى دانند و به عنوان دواى ضد كرم دم كرده و اسانس آن را مصرف مى نمايند

ازگیل:         

ازگیل سرشار از ویتامین های: آ- پ-«ب» و «ث» و عناصر معدنی منگنز، پتاسیم، کلسیم، فسفر ، آهن،قند، تانن و سلولز و اسید سیتریک است.
ازگیل دارای مقدار زیادی هیدرات و میوه مؤثر در تقویت خون بدن است.
ازگیل، میوه درختی است که در اواخر پاییز و اوایل زمستان می رسد.گل های درخت ازگیل، سفید و میوه‌آن شبیه زالزالک است، با این تفاوت که میوه ازگیل درشت تر و قهوه ای رنگ و طعمش شیرین و کمی گس است. هسته آن را می کارند و درخت ازگیل را به درخت گلابی نیز پیوند می زنند.
قسمت های مورد استفاده درخت ازگیل، برگ و میوه آن است. اسم فارسی ازگیل «اردف» و «گیل»بوده است.
.
ازگیل دارای ماده ای به نام تانن است که بهترین دارو برای درمان عفونت های روده بزرگ است.
ویتامین «ب» ازگیل، اعصاب را تقویت می کند و از نظر تغذیه اهمیت دارد.
ازگیل را به صورت خام به عنوان میوه لذیذ، مطبوع و تقویت کننده مصرف می کنند و از آن شربت و کنسرو ازگیل تهیه می کنند.
مصرف ازگیل خام یا کنسرو ازگیل در معالجه اسهال ساده اثر قطعی دارد.
خوردن ازگیل خام و خصوصاً نارس آن که تانن بیشتری دارد در معالجه خونریزی های داخلی مانند:بواسیر، خونریزی رحمی و غیره اثر شفا بخش دارد.
ازگیل در معلجه ورم روده به کار می رود، به این منظور باید ۲۳۰ گرم ازگیل رسیده را پس از جدا کردن پوست و دانه، در کمی شیر حل نموده و مصرف نمود.
در معالجه زخم دهان و تورم مخاط گلو مؤثر است.
ازگیل قبض کننده روده ها است. ازگیل کار روده ها را تنظیم می کند. ازگیل ادرار آوراست.
ازگیل دارای اسید مالیک، تانن، اسید سیتریک و اسید تاتاریک است و از نظر غذایی شبیه «به»است.
ازگیل میوه ای بسیار مقوی است زیرا قدرت اُسمزی خون را بالا می برد.

 ترکیبات شیمیایی:

۱-آب ۲-قند ۳-اسیدهای آلی (اسید مالیکواسید سیتریکوتارتاریک) ۴-تانن(یک ماده قوی) ۵-لعاب۷ -اسید بوریک_هیدرات دو کربن دارد. در درمان اسهال ساده-خونریزی داخلی -ورم روده-زخم دهان -تورم مخاط گلو با مضمضه آب برگ درخت ازگیل سودمند است.

ازگیل در همهٔ جنگل‌های شمال ایران از ارسباران تا گلی داغ و چناران از بجنورد ودر همهٔ بلندی‌ها یکرانه‌های دریا در دامنه جنوبی البرز و مناطق استپی میروید.

مضرات ازگیل:

 زیاده روی در خوردن ازگیل برای کلیه ها مضر بوده و اشخاصی که مبتلا به ناراحتی های کلیوی می باشند، مجاز به خوردن ازگیل نمی باشند.   

ازگیل مدر، اشتها آور، آرام بخش ، قلیائی کننده خون و تقویت کننده بدن محسوب می شود. 

ازگیل به علت داشتن ماده منیزیم دردرمان پروستات اثر خوبی دارد.

زغال اخته :

گياه زغال اخته به صورت درخت يا درختچه وجود دارد. گل هاي زغال اخته، زرد رنگ و خوشه اي مي باشد و شهد فراواني براي زنبورهاي عسل دارد .
برگ هاي سبز پررنگ و براق و نوک تيزي دارد. ميوه ي آن به شکل بيضي و حدوداً به اندازه ي آلبالوي درشت است و طعم ترش و شيريني دارد. رنگ ميوه ي آن قرمز بسيار خوش رنگ مي باشد .
درختچه ي زغال اخته حدود 300 سال عمر مي کند و در حدود 25 سالگي تا 8 متر مي رسد. اين درخت به طور کلي ارتفاعي حدود 8-4 متر دارد. چوب آن بسيار محکم است و در صنعت نيز کاربرد دارد.
زغال اخته در منطقه ي وسيعي از اروپا، آسيا به خصوص ايران، ارمنستان و قفقاز مي رويد. محل رويش اين گياه در ايران، در جنگل هاي ارسباران، کوه هاي البرز، منطقه ي الموت، کوهين قزوين و در جنگل هاي بين مازندران و گيلان مي باشد.
منطقه ي قزوين و رودبار به ويِژه در حاشيه البرز، بيش ترين توليد کننده و صادر کنندگان زغال اخته ي کشور محسوب مي شوند. ميوه ي زغال اخته در اواخر تابستان آماده ي چيدن است.
درمورد ترکيبات و ارزش غذايي رغال اخته مي توان گفت که ميوه نرسيده ي آن به علت داشتن اسيد زياد، بسيار ترش است ، ولي ميوه ي رسيده ي آن به رنگ قرمز روشن و خوش مزه و شيرين است. اين ميوه در تابستان، عرضه و معمولاً به صورت تازه مصرف مي شود ، ولي به صورت خشک، مربا، کنسرو، ترشي، آب ميوه، سس، نکتار، ژله، مارمالاد، سرکه، لواشک و قرص هاي آنتي اکسيدان نيز مورد استفاده قرار مي گيرد.
اين ميوه حاوي مقادير زيادي آهن ، کلسيم ، اسيد فوليک ، ويتامين هاي E , B1 , B2 , C و فلاوونوئيدهاست.
آنتوسيانين موجود در زغال اخته رنگدانه اي از گروه فلاونوئيدها مي باشد که عامل رنگ قرمز در گوجه فرنگي و ديگر ميوه هاست. ميوه هاي خانواده ي گيلاس (CHERRY) و زغال اخته (CORNELIAN CHERRY) حاوي مقادير بالاي آنتوسيانين هستند. حدود 17 ترکيب آنتي اکسيدان از خانواده ي گيلاس استخراج شده است که ويتامين E,C و ملاتونين نيز جزء آنها هستند. قرص هاي آنتي اکسيدان در برخي کشورهاي اروپايي به نام قرص هاي يکي در روز (ONE DAY) معروف هستند و بدون تجويز پزشک نيز خريدشان براي عموم آزاد است.
خواص زغال لخته
قسمت هايي از اين گياه که در تغذيه درماني استفاده مي شود عبارتند از : ميوه ، برگ ، پوست و ريشه درخت.
1. زغال اخته داراي تانن و اسيدهاي آلي، آنتوسيانين ها (گروهي از فلاونوئيدها) به ويژه از خانواده ي فلاون و ايزوفلاون، کاروتنوئيدها، آنتي اکسيدان ملاتونين ( که به صورت قرص آنتي اکسيدان حاصل از فرآورده هاي طبيعي به بازار عرضه مي شود) مي باشد. آنتي اکسيدان ها مقاومت بدن در برابر بيماري هاي غيرواگير که از راديکال آزاد توليد مي شود را بالا مي برند و به پيش گيري از صدمه به سلول ها و بافت هاي بدن در مقابل اين راديکال هاي آزاد کمک مي کنند. راديکال هاي آزاد، داخل بدن توليد مي شوند و يا از طريق عوامل محيطي وارد بدن مي گردند.راديکال آزاد اتمي با يک کمبود الکترون در آخرين مدار خود است و مي تواند به بافت هاي بدن آسيب برساند و بيماري هايي چون بيماري قلبي ، سرطان ، ديابت ، تصلب شرايين، آب مرواريد ، آرتروز و آرتريت را به وجود آورد. آنتي اکسيدان هايي چون فلاونوئيدها، ويتامين E , C ، ملاتونين، آنتوسيانين ها با دادن يک الکترون، باعث خنثي شدن راديکال هاي آزاد بدن مي شوند ، در نتيجه از اين بيماري ها جلوگيري مي کند.
2. زغال اخته به عنوان ضد اتصال چند نوع باکتري در ادرار و مدفوع شناخته شده است؛ به عبارت ديگر زغال اخته به خروج باکتري ها از بدن کمک مي کند. باکتري اشرشياکلي عامل 85 درصد عفونت هاي مجاري ادراري است. يکي از متداول ترين عفونت ها، التهاب مثانه است که به ويژه در خانم ها شايع است. که به نظر مي رسد اسيد بنزوئيک موجود در زغال اخته در ايجاد خواص درماني و پيشگيري نقش داشته باشد؛ هر چند تحقيقات اخير نشان مي دهند که اين اثر احتمالاً به دليل وجود پليمري در زغال اخته است که ماهيت آن هنوز شناخته نشده است. اين ملکول ناشناخته از اتصال اشرشيا کلي، به ديواره ي مثانه و مجاري ادراري جلوگيري مي کند و به اين ترتيب، از رشد و تکثير باکتري و ايجاد عفونت، جلوگيري مي کند. لازم به ذکر است که زغال اخته نمي تواند جايگزين آنتي بيوتيک شود، اما استفاده از اين ميوه و آب آن مي تواند اثر داروهاي مورد استفاده در اين شرايط را تقويت کند.
3. هورمون ملاتونين موجود در آن خواب انسان را راحت و عميق مي کند. اين عمل به طور طبيعي و روزمره انجام مي شود. اين هورمون مسئوليت تنظيم ريتم 24 ساعته ي، روز و شب بدن را به عهده دارد. زغال اخته حاوي مقادير زيادي ملاتونين است.
4. پوست زغال اخته تب بر است و در رفع اسهال مؤثر مي باشد. حتي ميوه ي آن نيز اثر قابض دارد ، از اين رو خوردن آن در رفع اسهال و ورم معده مؤثر است. براي درمان اسهال بهتر است يک قاشق سوپخوري زغال اخته را با يک فنجان آب سرد مخلوط نموده و آن را به مدت 5 دقيقه بجوشانيد و پس از 15 دقيقه دم کشيدن آن را صاف کرده و هر روز 2 تا 6 فنجان بنوشيد.
5. محققي به نام دکتر LECLERC,H. نشان داده است که جوشانده ي پوست زغال اخته در درمان بيماري مالاريا مؤثر است. جوشانده ي 60 گرم پوست درخت زغال اخته در يک ليتر آب اثر تب بر و ضد مالاريا دارد. جوشانده ي فوق را بايد به تدريج صبح و ظهر و شب به ميزان 1 يا 2 استکان با کمي قند ميل نمود.
6.مقدار فروکتوز و گلوگز زغال اخته کم است و مصرف آن براي افراد چاق و بيماران ديابتي مشکلي به وجود نمي آورد. حتي جوشانده ي برگ آن با گل توت فرنگي براي درمان ديابت (مرض قند) مؤثر است.
7. همچنين دريافت منظم آب زغال اخته براي اسيدي کردن ادرار در افراد مبتلا به ادرار بدبو و سنگ هاي ادراري مؤثر است. اگر سنگ کليه از جنس کلسيمي باشد ، آب زغال اخته در رفع آن اثر چشمگيري دارد .
8. زغال اخته در بند آمدن خون مؤثر است. لذا خوردن ميوه ي خام و ساير فرآورده هاي آن براي بيماران توصيه مي شود. در اين رابطه ابوعلي سينا دانشمند و پزشک مشهور اسلام، آب زغال اخته را براي شستشوي زخم هاي جلدي و گرد ريشه ي آن را براي التيام زخم ها بکار مي برد.
9. شربت زغال اخته ضد عطش است. خصوصاً در تابستان براي جلوگيري از گرمازدگي نوشيدن شربت آن بسيار مؤثر است.
۱۰ . مصرف جوشانده سی گرم زغال اخته فرنگی با شکر برای دفع شب اداری بچه ها بسیار مفید است .

زالزالک :

   زالزالک و یا کویج با نام علمی Crataegus aronia یکی از گیاهانی است که در ایران از جمله در بلندی‌ هایبالای 2500 متر در استان کهکیلویه و بویراحمد، استان اصفهان به خصوص شهرستان نجف آباد می ‌روید. این گیاه دارای دو نوع سفید و قرمز می باشد.

بد نیست بدانید در شمال ایران گونه‌ های وحشی زالزالک به شکل خودرو در جنگل ‌ها می‌ روید که به آن " ولیک" می گویند.

این میوه اگر چه جثه ‌ای کوچک دارد ولی بسیار پُرفایده و مغذی است و به رنگ ‌‌های زرد و نارنجی در اکثر نواحی معتدل می‌ روید.

رسیده ی این میوه، شیرین، گوشتی و دارای هسته ‌های زرد رنگ فراوان است که اگر با احتیاط مصرف نشود هسته‌ های آن می ‌تواند قاتل دندان‌‌ های شما باشد.

زالزالک و قلب شما

این میوه علاوه بر ویتامین‌ های A ،B،C و تانن دارای کلسیم و مختصری پکتین است که برای تقویت قلب و معده بسیار توصیه می ‌شود. مهم‌ ترین اثر زالزالک روی قلب، تنظیم کردن حرکات نامنظم آن است و از تپش قلب و ضربان شدید آن جلوگیری می ‌کند.

در اغلب کشورهای اروپایی خصوصا آلمان برای درمان بی ‌نظمی ضربان قلب از گیاه زالزالک استفاده می ‌شود. همچنین زالزالک در درمان آنژین و تصلب شرایین(سفت شدن دیواره رگ‌ ها)‌ بسیار کاربرد دارد.  

خاصیت آنتی اکسیدانی عصاره ی زالزالک

تحقیقات جدید نشان می ‌دهد که زالزالک آنتی ‌اکسیدان سیار قوی محسوب شده و می‌ تواند به عنوان یک مکمل غذایی مقوی عمل کرده و در تنظیم وزن، گلوکز خون و التهاب نقش داشته باشد.

محققان آمریکایی طی بررسی‌ هایی که روی زالزالک انجام دادند، دریافتند این میوه به خاطر داشتن مقادیر بالایی از مواد آنتوسیانین، بسیار مفید است و در رنگ های مختلف این میوه آنتوسیانین های زیاد و متفاوتی یافت می ‌شود که دانه‌ های زالزالک را از فشار اکسایشی نور خورشید حفظ می ‌کنند.

خوردن زالزالک بدن ما را از موقعیت ‌های زیان ‌آور مانند قرار گرفتن در معرض آلودگی و رادیکال ‌های آزاد حفظ می کند.

به عبارتی تحقیقات نشان می ‌دهد مصرف زالزالک در درمان برخی بیماری ‌ها، از سرطان گرفته تاچاقی، اثر مثبت می گذارد و این تاثیر به دلیل خواص ضد‌ التهابی ماده ی آنتوسیانین موجود در آن است، به طوری که ثابت شده بسیاری از بیماری ‌ها به دلیل التهاب‌ های کنترل نشده ‌ای است که دامنگیر ما می ‌شود.

مواد موجود در زالزالک قند خون و عملکرد انسولین خون را بهبود می ‌بخشد.

به نقل از Sience Daily، محققان در زمینه ی تاثیر زالزالک و خواص آن، تحقیقات خود را روی موش ‌هایی انجام دادند که از پیش مبتلا به دیابت بودند.

آن‌ ها ابتدا به 18 موش نر، حدود 6 ماه غذای سرشار از قند میوه دادند سپس آن‌ ها را دو گروه کردند؛ به یک گروه آب خالص و به گروه دوم مخلوط آب و عصاره ی زالزالک دادند و این کار را تا 6 ماه ادامه دادند و وزن و چربی بدن، قند خون و شاخص‌ های مولکولی التهابی آن ‌ها را مورد بررسی قرار دادند.

در انتها محققان به این نتیجه رسیدند موش‌ هایی که مخلوط آب و عصاره زالزالک مصرف کرده بودند، نسبت به گروه دیگر، از کاهش وزن بیشتر، چربی کم‌ تر ، قند خون و تر ی‌گلیسیرید پلاسما پایین تری و چربی LDLکمتری دارا بودند.

این تغییرات در انسان ‌ها باعث کاهش احتمال ابتلا به دیابت و بیماری های قلبی عروقی می شود و مشکلات التهابی را کاهش می دهد.

یکی از مواد مفید موجود در زالزالک فلاونوییدهایی می ‌‌باشند که نسبت به رنگ میوه شدت اثرات آنتی ‌اکسیدانی آن ها تغییر می ‌کند. میوه‌ های قرمزرنگ دارای اثر قوی، صورتی اثری ضعیف و زرد اثر ضعیف ‌تری دارند.

علاوه بر میوه ی زالزالک از گل آن نیز برای درمان استفاده می‌ شود. گل زالزالک برای درمان تشنج مفید بوده و حرکات نامنظم قلب را تنظیم می ‌کند. لذا دم ‌کرده ی آن برای درمان بیماری‌ های مزمن قلب استفاده می ‌شود.

زالزالک و دیابت

نتایج یک پژوهش نشان داد: مصرف خوراکی زالزالک در دیابت قندی باعث کاهش گلوکز و LDL کلسترول سرم می ‌شود.

این مطالعه با اثر مصرف خوراکی سرشاخه‌ ی زالزالک بر غلظت گلوکز و لیپید‌های سرم و تراکم سلول ‌های بتا در موش ‌های صحرایی دیابتی توسط دکتر مهرداد روغنی، عضو گروه فیزیولوژی مرکز تحقیقات گیاهان دارویی دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد بررسی شد.

یافته‌ های این مطالعه حاکی است در گروه دیابتی درمان شده با گیاه، غلظت گلوکز سرم به طور معنی ‌دار در هفته‌ های سوم و ششم کمتر از گروه دیابتی بود.

کاهش سطح گلوکز و لیپید‌های سرم در بیماران دیابتی با استفاده از گیاهان دارویی از اهمیت زیادی برخوردار است. خلاصه ی این پژوهش در مجله ی غدد درون ریز و متابولیسم ایران انجام شد

دیگر خواص زالزالک

این میوه به علت غنی بودن از اسید تارتاریک و اسید مالیک نیز در مواقع کم‌ خونی و سل اثر نیکویی دارد.

زالزالک به دلیل آن که دارای مقدار زیادی تانن است بسیار قابض بوده و می ‌توان آن را جهت درمان اسهال‌ های خونی به کار برد.

البته نوع کوهی آن قابض ‌تر از سنجد است و از خونریزی معده یز جلوگیری می‌ کند.

رنگ زرد و صورتی این میوه در بدن تبدیل به ویتامین A می ‌شود و اشتها را زیاد می ‌کند.

البته این میوه را وقتی که کاملا رسیده و رنگ انداخته مصرف کنید تا دچار ناراحتی ‌های گوارشی ناشی از خام بودن میوه نشوید.

 زالزالک اگر به خوبی خشک شود تنها مقداری از ویتامین C ی خود را از دست می ‌‌دهد ولی دیگر ترکیبات شیمیایی خود را حفظ می ‌کند. لذا برای نگهداری زالزالک خشک باید آن را در محلی که هوایش دائما عوض می ‌شود نگه داشت.

 زنجبیل :

کاربرد دارویی زنجبیل به هندوچین باز می گردد. نشانه های کاربرد آن در کتب دارویی چین پیدا شده است. در قرن سیزدهم با مشخص شدن خواص آن، مصرفش در آشپزی سراسر اروپا رایج شد. زنجبیل در عطاری های قرون وسطی جایگاه خاصی داشت و از آن برای درمان تهوع و نفخ استفاده می شد.

اثرات درمانی

زنجبیل جزء گیاهان دارویی مهم بوده و دارای خواص متعددی از جمله ضد تهوع، مقوی قلب، ضد لخته شدن خون ، ضد باکتری، آنتی اکسیدان ، ضد سرفه، ضد سموم کبدی، ضد التهاب، ادرارآور، کاهش اسپاسم، محرک سیستم ایمنی، ضد نفخ، افزایش ترشحات روده ای معدی، پایین آورنده ی کلسترول خون، محرک گردش خون مغزی و محرک هضم غذا می باشد.

از زنجبیل استفاده های متنوعی می شود. از کاربردهای جدید آن می توان پیشگیری از: تهوع و استفراغ، کم اشتهایی ، بی اشتهایی روانی ، اسپاسم روده، برونشیت، مشکلات روماتیسم را نام برد. در صنعت غذایی هم به عنوان چاشنی استفاده می شود.

در مطالعات آزمایشگاهی مشخص شده است که زنجبیل دارای خاصیت ضد سرطانی می باشد. جینجرول، مهم ترین جزء تشکیل دهنده ی زنجبیل که مسئول ایجاد طعم و مزه در این گیاه می باشد، از رشد سلول های سرطانی مخصوصا سرطان روده بزرگ در انسان جلوگیری می کند.

زنجبیل با افزایش ترشح بزاق دهان و آنزیم های مجرای گوارشی، به هضم و جذب مواد غذایی کمک می کند.

زنجبیل با بیرون راندن مخاط خلطی از ریه ها، به درمان آسم، برونشیت و دیگر مشکلات تنفسی کمک می کند.

زنجبیل نیروبخش، مقوی معده، بادشکن و ضد رقت خون می باشد. درمان کننده یرقان است. اگر پودر آن را روی پوست بدن مالش دهند، آن را تحریک و قرمز می کند. تقویت کننده حافظه، بازکننده کبد و قاطع بلغم است و رطوبات غلیظی که در روی جدار روده و معده چسبیده باشد، از بین می برد. زنجبیل را جهت فلج و ضعف اعصاب تجویز کرده اند. زنجبیل برای درمان اسهال ناشی از مسمومیت غذایی نیز مفید است. تشنگی را برطرف می کند. مخلوط زنجبیل با نبات و کندر را جهت جلوگیری از نفخ میوه ای نارس تجویز کرده اند. ضماد زنجبیل جهت گری(داءالثعلب) و فرو بردن ورم سودمند می باشد. اگر زنجبیل را کوبیده و روی آبگوشت بپاشند، درد مفاصل را تسکین می دهد. علاوه بر این مالیدن زنجبیل خشک و آب تازه ی آن برای معالجه رماتیسم نافع است. برای غدد فوق کلیه مفید بوده و ترشح هورمون کورتیزول را از این غدد زیاد می کند و بیشتر خواص زنجبیل به همین دلیل می باشد.

در چین از ریشه و ساقه ی زنجبیل به عنوان آفت کش برای دفع شته و هاگ های قارچ ها استفاده می شود.

با توجه به میزان متغیر اسانس زنجبیل که ارزش دارویی آن مزبوط به آن است، انواعی از زنجبیل که بالاتر از 5/1 درصد اسانس داشته باشند ارزش دارویی دارند. بنابراین در صورتی که زنجبیل کهنه باشد و یا به صورت پودر برای مدت طولانی مصرف نشود، کم کم اسانس(رایحه ی) آن کم شده و ارزش دارویی آن کاهش می یابد.

از انواع زنجبیل، انواع هندی، آفریقایی و جامائیکایی دارای ارزش بالا بوده، و نوع ژاپنی از ارزش کمی برخوردار است، طوری که نوع ژاپنی برای استفاده ی دارویی توصیه نمی شود.

مهم ترین ترکیبات شیمیایی

مهم ترین ترکیبات زنجبیل شامل مواد بودار سوزاننده ای است که بیشتر اثرات اصلی آن مربوط به همین مواد است.

ترکیبات اصلی آن شامل: انواع قندها (50 تا 70 درصد)، چربی ها ( 3 تا 18 درصد)اولئورزین(4 تا 5/7درصد) و ترکیبات سوزاننده (1 تا 3 درصد) است.

یک قاشق غذاخوری زنجبیل تازه(6 گرم) حاوی 5 کالری، یک گرم کربوهیدرات و مقدار بسیار جزئی چربی، پروتئین فیبر می باشد.

فرآورده های زنجبیل

فرآورده های مختلفی از زنجبیل در سراسر جهان موجود است که شامل پودر، محلول الکلی، اسانس و عصاره ی تازه ی زنجبیل است. میزان مصرف آن تا سه گرم در روز بلامانع است. البته این میزان ممکن است به صورت 2 تا 3 نوبت مصرف شود(مثلاً سه نوبت یک گرمی) و یا به عنوان ضد تهوع می توان یک جا از 2 گرم آن استفاده کرد.

یک سس حیرت انگیز:

زنجبیل را با روغن زیتون ، فلفل قرمز خشک شده، دارچین، میخک، برگ بو و پیاز مخلوط نماییید تا سُسی لذیذ حاصل شود.

موارد منع مصرف

- در کودکان زیر دو سال نباید استفاده شود.

- مصرف زیاد زنجبیل موجب سوزش سردل می شود.

- افرادی که سنگ کلیه دارند، باید قبل از مصرف زنجبیل حتما با پزشک خود مشورت نمایند.

- اگر داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین و آسپیرین مصرف می کنید، زنجبیل نخورید.

- مصرف زیاد زنجبیل ممکن است با داروهای قلبی و دیابت اخل نماید.

- مصرف آن در دوران بارداری و شیردهی باید در حد متعادل باشد.

- مصرف زیاد زنجبیل ممکن است باعث اختلالات سیستم عصبی مرکزی گردد.

زنجبیل شامی

این گیاه با این که از خانواده زنجبیل نیست و در ایران، در اطراف تهران و اراک و سواحل دریای مازندران به طور خودرو به عمل می آید، با این حال در ایران آن را زنجبیل شامی می نامند و اعراب به آن "راسن" می گویند. قسمت مورد استفاده آن ریشه است که همراه با یک ساقه زیرزمینی کوتاه و گوشتدار بوده و بوی آن شبیه بنفشه است واز این نظر شبیه ریشه زنبق است. ریشه آن مقوی، ادرار آور، ضدمیکرب و ضد عفونی کننده قوی است و به همین جهت مسکن گلودرد، برونشیت، گریپ، سیاه سرفه و ناراحتی های ریوی است.

این گیاه از رشد میکروب سل جلوگیری می کند و اشتهای بیماران مبتلا به سل را زیاد می نماید. مقوی معده، روده و کبد است و ریشه آن استفراغ را تسکین می دهد. روی رحم و مجاری تناسلی و ادراری اثرات مفیدی دارد، مخصوصا ترشحات زنانه را برطرف می کند. در موارد قطع عادت ماهانه و یائسگی زودرس آن را تجویز کرده اند. این گیاه عادت ماهیانه دختران را منظم می کند. چون ادرار آور است، در بیماری های کلیه، آب آوردن بافت ها، چاقی ران و باسن و بیماری یرقان تجویز می شود.

ضماد ریشه آن برای درمان عوارض پوستی مانند سودا، ورم پوستی و دانه های جلدی مفید است و برای معالجه نقرس هم توصیه شده است. ریشه آن ضد کرم است. برای معالجه مالیخولیا، وحشت، ترس و اندوه از جوشانده این گیاه استفاده می کنند. کسانی که در رختخواب ادرار می کنند ، بهتر است از جوشانده ریشه این گیاه بنوشند تا دستگاه ادراری آنها تقویت شود. برای بازشدن عادت ماهیانه زنان نیز جوشانده آن مفید است.

مربای زنجبیل شامی با عسل جهت سرفه، تنگی نفس و پاک کردن سینه سودمند است.

ضماد بیخ این گیاه جهت تَرَک کشاله ران و تحلیل ورم ها سودمند است.

زنجبیل سگ :

این گیاه هم با این که از خانواده زنجبیل نیست، اما به دلیل اینکه بو و طعم آن شبیه به زنجبیل است، آن را "زنجبیل سگ" و به عربی "زنجبیل الکلب" نامند، چون به محض این که سگ این گیاه را بخورد مسموم می شود. برگ های آن مانند فلفل تند است. قسمت مورد استفاده این گیاه برگ، ساقه و ریشه آن است. در نواحی شمال ایران، بندر گز و نواحی جنوبی می روید. مهم ترین فایده آن، این است که خون را بند می آورد و دانشمندان با مصرف 30 تا 40 قطره از عصاره آن (سه مرتبه در روز) خونریزی های معده، بواسیر و خون رحم را بند آورده اند و به علاوه اثر فوری در جلوگیری از خونریزی های فیبرم رحم و عوارض یائسگی دارد. ادرار آور بوده و برای درمان آب آوردن نسوج، یرقان، رماتیسم و نقرس از آن استفاده می کنند.

ضماد برگ های تازه ی آن برای معالجه دردهای عصبی رماتیسم  و درد کمر مفید است. برای معالجه برفک دهان آنژین و زخم بینی تجویز می شود، برای تسکین درد دندان ، پنبه را به شیره این گیاه آغشته کرده و آن را در حفره دندان پوسیدگی بگذارید تا درد آن ساکت شود.

دم کرده 5 تا 15 گرم این گیاه در یک لیتر آب را می توان برای بند آوردن خونریزی های داخلی به کار برد.

ضماد برگ های تازه این گیاه برای پاک کردن کک مک ، خال ها و لکه های سیاه پوست اثری قوی دارد. ضماد برگ آن از بین برنده ورم های بدن است. این گیاه دارای ویتامین k است.

بابونه :

نام علمی این گیاه Chamaemelum nobile است.

بابونه گیاهی است دائمی و كوچك، به ارتفاع تقریبا 30 سانتیمتر، دارای بویی معطر كه در چمن زارها و زمین های شنی می روید. ساقه آن به رنگ سبز مایل به سفید، برگ های آن كوچك متناوب و دارای بریدگی های باریك، نامنظم و پوشیده از كرك است. گل های آن مجتمع در یك طبق كه به طور منفرد در انتهای ساقه گل دهنده در تابستان ظاهر می شود. در هر طبق، گل های سفید در اطراف و گل های زرد در قسمت وسط قرار دارند.

 بابونه از نظر طب قدیم ایران گرم و خشك است و از تقویت كننده های تلخ به حساب می آید.

1) یكی از مهم ترین خواص بابونه، درمان زخم و ورم معده است که به آسانی این مرض را درمان می كند. افرادی كه سال های سال با این بیماری دست به گریبان هستند و از قرص های مختلف گران قیمت نظیر Lozac و Zantac و ... استفاده می كنند، می توانند با استفاده از بابونه، پول داروی خود را پس انداز كنند و سلامتی خود را نیز بازیابند.

برای درمان زخم معده یك لیوان دم کرده غلیظ بابونه درست كنید (4 قاشق چای خوری بابونه خشک را در یك لیوان آب جوش و یا چهار تا چای كیسه ای بابونه در یك قاشق لیوان آب جوش ) و صبح ناشتا آن را بنوشید. سپس در رختخواب به پشت دراز بكشید و بعد از چهار دقیقه بخوابید. البته بعد از یك ربع ساعت می توانید صبحانه خود را میل كنید . این عمل را به مدت دو هفته ادامه دهید تا زخم و ورم معده به كلی شفا پیدا کند.

2) بابونه اعصاب و قوای جنسی را تقویت می كند.

3) بابونه تقویت کننده مغز است.

4) بابونه ادرارآور و قاعده آور است.

5) این گیاه ترشح شیر را در مادران شیرده افزایش می دهد.

6) درمان كننده سردرد و میگرن است.

7) استفاده از بابونه سنگ مثانه را خرد و دفع می كند.

8) اگر كسی قطره قطره ادرار می كند، به او دم کرده بابونه دهید تا درمان شود.

9) بابونه درمان كننده كمی ترشحات عادت ماهیانه است.

10) برای درمان چشم درد، بابونه را در سركه ریخته و بُخور دهید.

11) برای تسكین دردهای عضلانی دم کرده بابونه بنوشید.

12) جویدن بابونه برای التیام زخم های دهان مفید است.

13) خوردن 5 گرم ریشه بابونه با سركه ی رقیق محرك نیروی جنسی است (ریشه بابونه گرم تر و خشك تر از گل بابونه است).

14) بابونه تب بُر و تسكین دهنده درد است.

15) بابونه تقویت كننده معده است.

16) برای تسكین درد در هنگام دندان درآوردن بچه ها، به آنها دم کرده بابونه بدهید.

17) برای رفع بی خوابی و داشتن یك خواب آرام و راحت، كافی است 10 دقیقه قبل از رفتن به رختخواب، یك فنجان دم کرده بابونه بنوشید.

18) بابونه درمان كننده بی اشتهایی است.

19) بابونه برای رفع ورم روده موثر است.

20) دم کرده بابونه درمان كننده كم خونی است.

21) از بابونه برای رفع كرم معده و روده استفاده كنید.

22) بابونه تسكین دهنده دردهای عادت ماهیانه است.

23) بابونه برای رفع زردی مفید است.

24) حمام بابونه اثر نیرو دهنده دارد. برای این منظور چند قطره اسانس بابونه را در وان حمام ریخته،  مدت یك ربع در آن دراز بكشید.

25) برای تسكین درد، چند قطره اسانس بابونه را با یك قاشق روغن بادام مخلوط كرده و روی محل های دردناك بمالید تا درد را تخفیف می دهد.

26) اسانس بابونه مخلوط با روغن بادام برای رفع ناراحتی های پوستی نظیر اگزما ، كهیرو خارش مفید است.

27) برای رفع گوش درد و سنگینی گوش، یك قطره روغن بابونه را در گوش بچكانید.

28) اسانس بابونه چون اثر تهوع آور دارد، در مسمومیت های غذایی مصرف می شود.

29) روغن بابونه را برای از بین بردن كمردرد، درد مفاصل و نقرس روی محل درد بمالید.

30) با دم کرده بابونه اگر موهای بلوند را بشویید آنها را روشن تر و شفاف تر می كند.

31) خانم هایی كه یائسه شده اند، بهتر است همه روزه دم کرده بابونه بنوشند، زیرا اختلالات یائسگی را برطرف می كند.

32) بابونه ضد آلرژی است.

طرز تهیه فرآورده های بابونه:

دم كرده بابونه :

برای درست كردن دم كرده بابونه، یك قاشق چای خوری گیاه بابونه خشك را در یك فنجان آب جوش ریخته و مدت 5 دقیقه بگذارید تا دم بكشد.

اسانس بابونه :

حدود 8/0 تا 1 درصد، اسانس در این گیاه وجود دارد كه به وسیله تقطیر با بخار آب به دست می آید. رنگ این اسانس آبی روشن است، ولی در اثر كهنه شدن به رنگ زرد مایل به قهوه ای در می آید. بوی این اسانس، بسیار قوی و طعم آن معطر و سوزانده است. اسانس بابونه در عطر سازی و برای معطر كردن غذاها به كار می رود.

روغن بابونه با روغن زیتون :

گل خشك بابونه را  برابر وزنش با روغن زیتون مخلوط كرده و روی آتش ملایم بگذارید تا دم بكشد (نباید بجوشد) و گهگاه آن را هم بزنید. سپس آن را از روی آتش بردارید و بگذارید تا مدت 24 ساعت بماند.

روغن بابونه با روغن كنجد :

مقداری از گل خشك بابونه را با چهار برابر وزن آن با روغن كنجد مخلوط كرده و سپس به اندازه دو برابر گل بابونه، آب به آن اضافه كنید.

آن را روی حرارت بگذارید تا بجوشد و آب آن به كلی تبخیر شود و فقط روغن باقی بماند.

البته باید دقت کنید كه روغن نسوزد.

بامیه :

بامیه با نام علمی Hibiscus به خانواده پنیرک یا Malvaceae تعلق دارد.

بوته بامیه دارای ساقه اصلی ضخیمی است که در بعضی ارقام آن شاخه‌های فرعی زیادی تولید می‌کند. ارتفاع بوته در انواع مختلف پاکوتاه و پابلند به 50 تا 150 سانتی‌متر می‌رسد.

برگ‌های آن پهن و دارای 5 لوب یا بریدگی است. گل‌های آن به صورت منفرد و به رنگ زرد و وسط آن‌ها به رنگ قهوه‌ای می‌باشد. تشکیل گل و میوه در گیاه تدریجی است بنابراین بامیه دارای طول دوره رشد نسبتا طولانی می‌باشد.

میوه بامیه، شامل غلاف گوشتی است که دارای مقطعی 5 یا 6 ضلعی بوده که از قاعده به طرف راس به تدریج باریک و نوک تیز می‌شود. طول میوه به 3 تا 7 سانتی‌متر می‌رسد.

درون میوه در چند ردیف،‌ دانه‌های سفید رنگ و نرمی قرار دارند که پس از رسیدن به رنگ سبز کم رنگ تغییر یافته و سفت می‌شوند.

بامیه علاوه بر اینکه دارای مقدار کمی کالری است سرشار از ویتامین‌های گروه A، تیامین، ب6، ث، اسید فولیک، ریبوفلاوین، کلسیم، روی و فیبررژیمی نیز می‌باشد.

برخی خواص درمانی بامیه:

• موسیلاژ و فیبر موجود در بامیه، میزان قند خون را تنظیم می‌کند.

• به خاطر اینکه درصد بیشتری از آن را آب تشکیل می‌دهد، از ایجاد گاز و یبوست و نفخ در شکم پیشگیری می‌کند.

• برای کاهش وزن مفید است و برای حفظ تمام خواص مفید آن، باید با حرارت کم پخته شود

• به انتشار باکتری خوب به نام پروبیوتیک در بدن، کمک می‌کند.

• برای تقویت و شادابی مو مفید است.

برای این‌کار، ‌بامیه را به صورت افقی برش داده و تا وقتی به حداکثر لزجی برسد آن را بجوشانید سپس بگذارید خنک شود و چند قطره آب لیمو به جوشانده اضافه کنید و و آن را به هنگام آبکشی آخر روی موهایتان بریزید.

• با داشتن خاصیت ملین، روده‌های حساس را تسکین می‌دهد و زخم‌های دستگاه گوارش را ترمیم می‌کند.

• پروتئین و روغن موجود در دانه‌های بامیه از نوع درجه یک پروتئین گیاهی محسوب می‌شود.

• بامیه سرشار از اسیدهای آمینه نیز می‌باشد و به خاطر داشتن مقادیر فراوان اسید فولیک مصرف آن به خانم‌های باردار توصیه می‌شود.

بادام هندی :

 

کاشو یا بادام هندی به دلیل طعم منحصر به فردش یکی از آجیل های محبوب مردم کشور ما و دیگر کشورها است.

این آجیل به شکل لوبیا یا بهتر است بگویم کلیوی شکل می باشد که در پایین یا زیر میوه ی درختی که بلارد نام دارد، یافت می شود.

با این که بادام هندی متعلق به جنوب شرقی برزیل است اما در بین مردم تمام جهان محبوب است.

در قرن 16 میلادی، پرتغالی ها این دانه را با خود به هند و برخی کشورهای آفریقایی بردند.

امروزه کشورهای هند، تانزانیا، موزامبیک، نیجریه و برزیل تولید کننده های بزرگ کاشو هستند.

در برخی کشورها مانند برزیل و نیجریه از این دانه، کره ی نرم خوش مزه ای درست می کنند که بسیار مطبوع است. این کره از چرخ کردن و فشرده شدن آن حاصل شود.

فواید مصرف بادام هندی

* پیشگیری از سنگ های صفراوی

مصرف کاشو برای پیشگیری از تشکیل سنگ های صفراوی بسیار مفید است؛ یک تحقیق 20 ساله ی جمع آوری شده از 80000 زن پرستار نشان می دهد کسانی که در هفته حدود 30 گرم بادام هندی مصرف نموده اند در مقایسه با دیگرانی که آن را در برنامه شان نداشته اند، 25 درصد کمتر به سنگ های صفراوی مبتلا شدند. بنابراین آن را وارد برنامه ی غذایی روزانه تان نمایید.

* سلامت استخوان ها و آرامش

این حقیقت کاملاً جا افتاده است که کلسیم برای استحکام استخوان ها ضروری است، اما بد نیست بدانید که منیزیم نیز برای حفظ سلامت استخوان ها حیاتی است. حدود دو سوم منیزیم بدن در استخوان ها وجود دارد.

منیزیم برای متابولیسم کلسیم در بدن لازم است و با تراز کردن میزان کلسیم، به تنظیم تونوسیته ی عصبی و عضلانی کمک می کند. در واقع کلسیم برای انقباض عضلانی و منیزیم برای انبساط آن مورد نیاز است.

* آنتی اکسیدانی قوی

از دیگر مواد معدنی موجود در کاشو می توان به مِس اشاره کرد. مس یکی از اجزای مهم آنزیم های بدن است که در خیلی از فرآیندهای فیزیولوژیکی بدن شرکت می کند.

مس برای برداشتن رادیکال های آزاد مُضر در بدن و برای استفاده ی بهینه ی آهن کمک بزرگی است.

مس برای تولید ملانین و برای پرورش استخوان ها و بافت های ارتباطی بدن ضروری است.

* کاهش ریسک افزایش وزن

بر خلاف باور عموم مردم که می گویند مصرف منظم بادام هندی موجب اضافه وزن و چاقی می شود، باید گفت که تحقیقات اخیر نشان داده اند که این تصورات غلط، بی اساس است. در حقیقت افرادی که دو بار در هفته از بادام هندی استفاده می کردند در مقایسه با دیگر افراد مشابهی که اصلاً بادام هندی نمی خوردند اضافه وزن کمتری داشتند. البته بد نیست بدانید که هر 30 گرم بادام هندی حدود 160 کالری انرژی دارد.

* سلامت قلب و عروق

بادام هندی منبع خوبی از ویتامین K است که به تنظیم انعقاد خون و شرایط ناشی از آن کمک می کند.

کاشو فشار خون بالا را کاهش می دهد چرا که به عنوان یک دیوروتیک یا مُدر خوب مطرح می باشد و علاوه بر این عواملی هم چون منیزیم و لینولنیک اسید نیز در آن یافت می شود که از عوامل تنظیم کننده ی فشار خون هستند.

پس برای پیشگیری از بیماری های کرونری قلب، هفته ای 4 بار و هر بار به اندازه ی یک مشت بادام هندی بخورید.

به طور کلی بیشتر آجیل ها به دلیل داشتن اسیدهای چرب غیر اشباع برای سلامت قلب مفید هستند.

احتیاط کنید:

* بادام هندی حاوی مقادیر قابل ملاحظه ای از اگزالات می باشد. مطالعات نشان داده است که تجمع این مواد در بدن می تواند منجر به کریستاله شدن آن ها و در نتیجه ایجاد مشکل شود.

از این رو افرادی که مشکلات کلیوی درمان نشده دارند، یا این که کلیه ها و یا کیسه ی صفرای شان را در آورده اند باید از مصرف این آجیل پرهیز کنند. دریافت زیاد اگزالات ممکن است موجب کاهش جذب کلسیم نیز بشود.

* آلرژی غذایی

یکی دیگر از عوارضی است که ممکن است با خوردن کاشو به وجود بیاید. این واکنش های آلرژیک ممکن است یا فوری باشد و خاص(مانند خارش، گرفتگی بینی، تورم لب ها و...) یا ممکن است با تأخیر و عمومی باشد(مانند خستگی و افسردگی).

تمشک :

تمشک میوه ای شبیه شاه توت و توت فرنگی است و به رنگ زرد یا سرخ مایل به سیاه یافت می شود. میوه تمشک ترش مزه بوده و به صورت خام یا پخته، شربت، کمپوت و ... خورده می شود. بوته تمشک در مناطق گرم و مرطوب، در جنگل ها و صحراها می روید و گاهی آن را می کارند.

گل های تمشک به رنگ های سفید، صورتی یا به صورت خوشه در ماه های مرداد پدیدار می شود و تا مهر دوام می آورد.

قسمت های مورد استفاده بوته تمشک عبارتند از : میوه ، برگ، تخم ، دانه و گل .

-جوشانده ۲۵ گرم از برگهای تمشک در یک لیتر آب برای درمان انسداد مجاری ادرار مفید است.

- خوردن جوشانده برگ تمشک به مقدار ۳ تا ۴ فنجان در روز و بین غذاهای اصلی، بند آوردن ادرار را معالجه می کند وبهترین دارو بر ضد درد کیسه مثانه است.

- اگر ۴۰ تا ۵۰ گرم برگ خشک تمشک را در یک لیتر آب بریزید و آن را به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه جوشانده و پس از ۱۰ دقیقه دم کشیدن و صاف کردن آن، به مقدار ۳ فنجان در روز بین غذاهای اصلی بنوشید، دردهای نقرسی و بسیاری از انواع رماتیسم را آرام می کند.

-  اگر ۱۰۰ گرم برگ خشک تمشک را به مدت ۱۰ دقیقه بجوشانید و پس از دم کشیدن و صاف کردن آن را به عنوان محلول شستشو برای شستن بیماری برفک، جوش های صورت و یا هر نوع تحریکات دیگر پوست به کار ببرید ، اثر شفابخش دارد.

- تمشک به علت دارا بودن ویتامین های C وK برای اوره و فشار خون مفید است.

عناب :

عناب هم میوه ای خوشمزه و هم دارویی گیاهی به شمار می رود. عناب، بومی مناطق گرمسیر است. كشت آن در شمال آفریقا ، جنوب اروپا و نواحی مدیترانه رواج دارد.

عناب را خرمای چینی یا خرمای قرمز نیز می نامند، زیرا هم شیرین است و هم یک هسته مانند خرما دارد.

برگ های درخت عناب، كوچك، زیبا، شفاف، ‌متناوب و دندانه دار است. گل های آن كوچك و به رنگ سبز مایل به زرد می باشد. میوه ی عناب به رنگ قرمز و به شكل تخم مرغ و دارای یك هسته است.

طعم عناب كمی شیرین است. این میوه قدرت ماهیچه ها و توان بدنی را افزایش می دهد.

عناب خشک، آرام بخش، ضد سرطان ، ضد بیماری های تنفسی، بند آورنده خون و مقوی است. تصفیه کننده خون بوده و به هضم غذا کمک می کند. در درمان نامرتب بودن ضربان قلب، عرق شبانه وتعریق زیاد بدن استفاده می شود. 

ریشه گیاه عناب در درمان سوء هاضمه مفید است.

ترکیبات شیمیایی

در برگ عناب ماده ای به نام "زی زی فین" وجود دارد.

از دیگر مواد تشکیل دهنده عناب می توان به ساپونین ها، فلاوونوئیدها، موسیلاژ(لعاب)، مواد قندی، ویتامین های A, B2و C، املاح مانند کلسیم، فسفرو آهن اشاره نمود.

در عصاره چوب عناب، اسید زی زی فیك و اسید زی زی فوماتیك وجود دارد.

خواص دارویی :

عناب از نظر طب قدیم ایران معتدل است. البته ابوعلی سینا اعتقاد داشت كه عناب كمی سرد است.

* ضد آلرژی ااست.

* به افزایش وزن کمک می کند.

* عناب به دلیل داشتن لعاب زیاد، نرم كننده سینه است.

* ملین است.

* ادارارآور است.

* آرام كننده اعصاب است.

* ضد سرفه است.

* خواب آور است و بی خوابی را برطرف می كند.

* جوشانده پوست درخت عناب، داروی ضد اسهال است.

* برای بیماران مبتلا به آسم مفید است.

* خستگی را برطرف می كند.

* ریشه عناب، رشد موی سررا زیاد می كند.

* برگ عناب، خاصیت تب بُر دارد.

* جوشانده عناب، گرفتگی صدا را برطرف می كند.

* موجب تقویت دستگاه گوارشی می شود.

* حافظه را تقویت می كند.

* كم اشتهایی را برطرف می كند.

* برای سلامت کلیه ها سودمند است.

* موجب تقویت کبد می شود.

 مضرات:

عناب در اشخاص سرد مزاج، تولید گاز و نفخ می كند. این گونه اشخاص باید عناب را با مویز بخورند.

 بلوبری :

بلوبری نوعی گیاه گلدار با میوه ای توت مانند به رنگ آبی تیره یا بنفش است. این میوه بومی شمال آمریکا می باشد. گل های این گیاه به صورت توپی، سفید رنگ و صورتی رنگ پریده یا قرمزمی باشد. طعم میوه های این گیاه شیرین می باشد . بوته های آن می تواند میوه از ماه می تا ماه ژوئن (به مدت یک ماه )می باشد که البته مدت میوه داری این گیاه را می توان تغییر داد. واین تحت تاثیر شرایط محلی گیاه مثل ارتفاع و پهنای جغرافیایی می باشد.
این میوه یکی از خوشمزه ترین میوه های تابستانی می باشد. این میوه به ظاهر کوچک نقش موثری در نرم کردن پوست های خشک، ارتقا عملکرد مغز و پیشگیری از سرطان دارد.
برخی خواص بلوبری:
جوان کننده پوست

 شاه توت: 

این میوه  سرشار از پتاسیم،‌ منگنز ، آهن ومنیزیم است. پتاسیم بخش مهمی از سلول و مایعات بدن است که میزان ضربان قلب و فشار خون را کنترل می ‌کند.

شاتوت دارای مقدار فراوانی ویتامین B کمپلکس از گروه ویتامین ‌ها و نیزویتامین k است. این ویتامین‌ ها دارای وظایف مشترکی بوده و به بدن در سوخت و ساز کربوهیدرات ‌ها، پروتئین‌ ها و چربی ‌ها کمک می ‌کنند.

وجود این مواد مغذی و نقش هم‌افزایی این مواد مغذی بر یکدیگر سبب شده است تا این میوه به‌ عنوان منبعی خوب برای تامین نیاز روزانه به ریزمغذی ‌های گوناگون مورد توجه قرار گیرد.

شاتوت از ساخته شدن کلسترول بد که به بیماری ‌ها و حملات قلبی منجر می ‌شود، جلوگیری می‌ کند. علاوه بر این، شاتوت دارای ویتامین‌ هایA ، C و املاح روی، پتاسیم، آهن، کلسیم ومنیزیم است.

محتوای متعادل تانن موجود در شاتوت به استحکام جداره رگ‌ ها کمک کرده و از خون ‌ریزی‌ های پوستی جلوگیری می ‌کند.  

مصرف عصاره شاتوت در افراد دچار واریس سبب کاهش نشت دیواره نازک رگ ‌های خونی می‌شود. این عصاره دارای آنتی ‌اکسیدان ‌هایی به نام آنتوسیانیدین است. آنتوسیانیدین‌ به بهبود بافت پیوندی آسیب دیده کمک می ‌کند. مصرف میوه شاتوت نیز اثر مشابهی در رفع این مشکل دارد.

غرغره ی آب شاتوت برای زخم ‌ها و جوش‌ های دهان مفید است و ورم حلق، درد گلو و تورم لثه را التیام می ‌بخشد.

اگر شاه‌توت را صبح ناشتا بخورید، ملین است.

خاصیت ضدالتهابی از دیگر فواید این میوه است که می‌ تواند برای درمان بیماری آرتریت روماتوئید(درد مفاصل)‌ که این روزها بیشتر خانم‌ها را گرفتار کرده مفید باشد.

شاه‌توت از نظر طبیعت، سرد و خشک است و قابض است و عطش را فرو می‌ نشاند و اشتها را بیدار می ‌کند. برای افراد دیابتی نیز مفید بوده و حتی می ‌تواند جایگزین مناسبی برای مصرف قند باشد. 

شاه‌توت طبیعتی سرد داشته، بازکننده گرفتگی ‌ها بوده و عوارض صفرا را از بین می ‌برد. همچنین برای تسکین زخم ‌های روده‌ای مناسب است.

شاه‌توت، توت‌ فرنگی و عصاره آن ها به ‌طور موثری از رشد سرطان سینه و دهانه رحم جلوگیری می‌ کنند و به علاوه عصاره آن موثرترین عامل در کاهش رشد سلول ‌های سرطانی در سینه است.

خواص برگ شاه توت

استفاده از جوشانده برگ‌ های این میوه برای برطرف کردن حالت تهوع از قدیم معمول بوده و ریشه آن برای درمان اسهال خونی استفاده می ‌شده است. در برگ شاه‌توت ماده‌ ای ضد قند وجود دارد که می‌ تواند مرض قند را درمان کرده و قند خون را کاهش دهد. به همین دلیل می ‌توان از آن در صورت وجود قند در ادرار و معالجه دیابت استفاده کرد. حدود 30 گرم عصاره ی برگ شاتوت برای گزیدن جانوران گزنده و حشرات گزنده تاثیر گذار است.

آب دم کرده ریشه توت و شاه توت که با حدود 40 گرم ریشه دم شده باشد برای دفع انگل کدو خصوصا اگر برگ شفتالو به آن اضافه کرده باشند، مفید است. خوردن دم کرده برگ آن نیز همین اثرات را دارد. مزمزه آن برای درد دندان و کمپرس آن برای تحلیل ورم‌ های روده سودمند است .

 خرما :

خرما میوه‌ای است بهشتی که نام آن در کتاب‌های مقدس آسمانی بارها تکرار شده است. گیاه‌شناسان معتقدند که به احتمال قریب به یقین خرما از سرزمین‌های حوالی خلیج فارس منشا گرفته است.

بیش از ۳۰۰۰ نوع خرما در جهان شناخته شده است که برخی از آنها مانند هلیله، مضافتی، شکری چرپان و بارشاهی در ایران وجود دارد. 30 درصد وزن خرما را آب تشکیل می‌دهد. میوه خرما ۲ درصد پروتئین و کمتر از ۲ درصد چربی و املاح دارد. پروتئین و آب موجود در آن بسته به نوع خرما و مرحله رسیدن آن فرق می‌کند.

۱۰۰ گرم خرمای تازه دارای ۱۶۳ کیلوکالری انرژی ، ۰٫۹ گرم پروتئین ، ۰٫۳ گرم چربی ، ۳۸ گرم گلوسید ، ۳۰‌ میلیگرم فسفر ، ۱٫۳ میلی‌گرم آهن ، ۶۵۰ میلی‌گرم پتاسیم ، ۶۵ میلی‌گرم منیزیم ، ۷۰ میلی‌گرم کلسیم ، ۲ میلی‌گرم آهن ، ۲٫۲ میلی‌گرم نیاسین است.

به دلیل سدیم کم آن (یک میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم خرما)، برای افراد دچار فشار خون بالا که باید رژیم کم سدیم داشته باشند، مفید است.

خرما با توجه به داشتن مقدار قابل توجه فیبر خوراکی می‌تواند از بسیاری سرطان‌ها مانند سرطان کولون و معده پیشگیری کند.

یکی از خواص خرما ملین بودن آن است.خاصیت دیگر خرما، خنثی کردن اسید معده است، از آنجا که زیادی اسید معده باعث ترش کردن و دل‌درد می‌شود، در طب سنتی چین برای رفع دل درد ۲ تا ۳ عدد خرمای تازه و له شده را در آب جوش انداخته آن را هم زده و می‌نوشند.

مراحل تکامل خرما

میوه خرما از زمان تشکیل تا هنگام رسیده شدن باید ۴ مرحله را پشت‌سر بگذارد که عبارتند از: مرحله نخست که میوه‌ای به رنگ سبز، سفت و تلخ است و به آن (چاقالی) می‌گویند، ذخیره قند خرما در این مرحله گلوکز و فرکتوز است.

مرحله دوم ۶ هفته به طول می‌انجامد. در این مرحله میوه هنوز سفت است، اما رنگ آن به زرد نارنجی یا قرمز تغییر می‌یابد و ذخیره قند آن عمدتا ساکاروز است و به آن خرما خارک می‌گویند.

مرحله سوم که به آن رطب می‌گویند، ۴ هفته طول می‌کشد. میوه در این مرحله نیمه رسیده و به رنگ قهوه‌ای است.

مرحله چهارم ۲ هفته طول می‌کشد. در این مرحله میوه رسیده است. برخی میوه را وقتی رنگش هنوز روشن است، برداشت و برای رسیده‌تر شدن در شرایط دمایی مناسب انبار می‌کنند. مثل رطب مضافتی و کبکاب (زرد طلایی) و بعضی دیگر در گرمای خرماپزان بر سر نخل می‌مانند تا نیمه‌خشک شود که به آن خرما می‌گویند، مثل خرمای پیارم.

۱۰ نکته درباره خرما

۱- سعی کنید به جای قند و شکر از خرما برای نوشیدن چای استفاده کنید.

۲- در آشپزی و شیرینی‌پزی نیز به جای شکر می‌توانید از خرما استفاده کنید.

۳- ورزشکاران به علت فعالیت زیاد، می‌توانند از عصرانه‌ای مقوی که با خرما باشد استفاده کنند.

۴- خرما برای کاهش چربی‌های خون موثر است.

۵- با مصرف خرما می‌توان احتمال ابتلا به پوسیدگی دندان را کاهش داد. عصاره خرما با جلوگیری از رشد میکروب عامل پوسیدگی دندان، احتمال ابتلا به این عارضه را کاهش می‌دهد.

۶- خرما میوه بسیاری مغذی و کامل است که می‌توانید به همراه چای یا آب جوش در افطار آن را میل کنید.

۷- خرما دارای قند زیادی است. در واقع حدود۷۰ درصد آن را کربوهیدرات تشکیل می‌دهد، ۲۵ درصد قند آن ساکاروز و ۵۰ درصد آن گلوکز است.

۸- فیبر موجود در خرما برای بهبود عملکرد سیستم گوارش و هضم و دفع مواد غذایی مفید است.

۹- کسانی که بیماری قند دارند باید کمتر از این میوه استفاده کنند.

۱۰- برای خواب راحت و با آرامش می‌توانید قبل از خواب یک عدد خرما و یک لیوان شیر گرم میل کنید.

تخمه آفتاب گردان:       

تخمه آفتاب گردان منبعی غنی از ویتامین E، اولین آنتی اکسیدان حل کننده چربی می‌باشد. ویتامینE، در طول بدن حرکت می‌کند و رادیکالهای آزاد موجود در بدن که به مولکولها و ساختارهایی که حاوی چربی هستن مانند غشاء سلولها(سلولهای مغز) و کلسترول آسیب می‌رساند را خنثی می‌نماید. ویتامینE با حمایت از این مولکولها و بافت‌ها، تاثیراتی ضد التهاب دارد که در باعث کاهش علائم آسم، رماتیسم استخوانی و آرتروز می‌گردد.( بیماریهایی که رادیکالهای آزاد و التهابات نقش موثری در آنها دارد)همچنین ویتامینE، باعث کاهش سرطان روده، کاهش علائم گرگرفتگی در زنان یائسه و همچنین کاهش پیشرفت عوارض دیابت می‌گردد.از دیگر فواید ویتامینE، می‌توان به جلوگیری آن از ابتلاء به بیماریهای قلبی ـ عروقی نام برد. کسانیکه از ویتامین E در غذای روزانه استفاده می‌کنند، ‌کمتر دچار مرگ و میر ناشی از سکته قلبی می‌شوند.

تخمه‏ کدو:            

 

وقتی کدو تنبل می‏ خورید، تخمه های آن را دور نریزید. این تخمه‏ ها علاوه بر مزه‏ ی خوبی که دارند، برای سلامتی نیز بسیار سودمندند.

حفاظت از پروستات

تخمه‏ی کدو تنبل برای حفظ سلامتی غده ی پروستات مفید است و موجب کاهش مشکلات ناشی از دفع ادرار می شود که در بیماران مبتلا بهبزرگی پروتستات بیشتر مشاهده می ‏شود. از موادی که در تخمه کدو تنبل موجودند و موجب بهبود عملکرد پروستات می ‏شوند، می ‏توان به کاروتنوئیدها و اسیدهای چرب امگا3اشاره کرد.

درمان افسردگی

تخم کدو تنبل دارای اسید آمینه ی "تریپتوفان" می ‏باشد. این اسید آمینه یک دشمن طبیعی برای از بین بردن افسردگی می ‏باشد، بدین ترتیب که تریپتوفان در بدن به سروتونین تبدیل می شود. همان طور که می دانید سروتونین یک ناقل عصبی است که باعث ایجاد آرامش و شادی می شود.

پیشگیری از پوکی استخوان

از آن جایی که تخمه کدو تنبل غنی از "روی" می‏ باشد، در پیشگیری ازپوکی استخوان سودمند است. مطالعات نشان داده است که دریافت کم "روی" مرتبط با شیوع بالاتر پوکی استخوان (مخصوصادر مردان مسن) می ‏باشد.

با این که بیماری پوکی استخوان بیشتر در زنان یائسه دیده می شود، اما بد نیست بدانید که 30 درصد شکستگی های استخوان لگن، در مردان اتفاق می افتد و از هر 8 مرد بالای 50 سال، یک نفر شکستگی ناشی از پوکی استخوان را تجربه می کند.

ضد التهاب در آرتریت ها

تخمه‏ی کدو تنبل به طور قابل ملاحظه ‏ای التهاب را کاهش می ‏دهد، بدون آن که همانند داروهای شیمیایی ضدالتهابی رایج مانند ایندومتاسین، دارای عوارض جانبی باشد.

پیشگیری از سنگ کلیه

بر اساس مطالعات انجام شده، تخمه کدو از تشکیل سنگ‏ های کلیوی از نوع اگزالات کلسیم جلوگیری می ‏کند.

درمان انگل ها

این تخمه‏، در برخی فرهنگ ‏ها، به عنوان یک درمان طبیعی برای از بین بردن کرم ‏های نواری و دیگر انگل ‏ها استفاده می ‏شود.

مطالعات همچنین نشان داده است که این دانه خوراکی، برای مبارزه با بیماری شیستوزومیازیس(تب حلزون)، که ناشی از آلودگی با نوعی کرم‏ قلاب دار به نام شیستوزوم می باشد، بسیار موثر است.

کاهش دهنده ی کلسترول خون

تخمه کدو حاوی مقادیر قابل ملاحظه ای از فیتواسترول‏ها است. فیتواسترول ها ترکیباتی هستند که در گیاهان یافت می شوند و ساختمان شیمیایی مشابهی با کلسترول دارند. با دریافت میزان مناسبی از فیتواسترول ها، میزان کلسترول بد خون (LDL) کاهش می یابد.

پیشگیری از سرطان

همان فیتواسترول ‏ها که موجب پایین آوردن سطح کلسترول‏ بد می‏ شوند، موجب حفاظت بدن در برابر بسیاری از سرطان‏ها نیز می ‏شوند. در واقع فیتواسترول، ایمنی بدن را بالا می‏ برد.

بهبود عملکرد مثانه

آلمانی ها معتقدند که این دانه برای درمان "مثانه ی تحریک پذیر" بسیار سودمند است. مطالعات دیگری نیز نشان داده اند که تخم کدو اثر قابل ملاحظه ای در بهبود "مثانه ی بیش فعال" دارا می باشد. این عملکردهای مثبت تخمه کدو تنبل به دلیل وجود اسیدهای چرب ضروری، منیزیم، سلنیوم، ویتامین Eو کمک به فراهم کردن پروتئین میوزین(که برای انقباضات ماهیچه ای به کار می رود)، می باشد.

منبع بسیار خوبی از منیزیم ودیگر املاح

نصف لیوان تخمه کدو تنبل، 92 درصد از نیاز روزانه بدن به منیزیم را تامین می ‏کند. جالب است بدانید که بیش از 300 واكنش بیوشیمیایی در بدن برای فعالیت خود به منیزیم نیاز دارند؛ در واقع منیزیم باعث حفظ فعالیت طبیعی ماهیچه ها و اعصاب، ضربان منظم قلب و استحكام استخوان ها می شود. همچنین منیزیم در متابولیسم انرژی و سنتز پروتئین نقش به سزایی دارد.

تخمه کدو تنبل همچنین حاوی مقادیر قابل ملاحظه‏ای از منگنز، فسفر، آهن، مس و روی می‏ باشد.