زنجبیل :

کاربرد دارویی زنجبیل به هندوچین باز می گردد. نشانه های کاربرد آن در کتب دارویی چین پیدا شده است. در قرن سیزدهم با مشخص شدن خواص آن، مصرفش در آشپزی سراسر اروپا رایج شد. زنجبیل در عطاری های قرون وسطی جایگاه خاصی داشت و از آن برای درمان تهوع و نفخ استفاده می شد.

اثرات درمانی

زنجبیل جزء گیاهان دارویی مهم بوده و دارای خواص متعددی از جمله ضد تهوع، مقوی قلب، ضد لخته شدن خون ، ضد باکتری، آنتی اکسیدان ، ضد سرفه، ضد سموم کبدی، ضد التهاب، ادرارآور، کاهش اسپاسم، محرک سیستم ایمنی، ضد نفخ، افزایش ترشحات روده ای معدی، پایین آورنده ی کلسترول خون، محرک گردش خون مغزی و محرک هضم غذا می باشد.

از زنجبیل استفاده های متنوعی می شود. از کاربردهای جدید آن می توان پیشگیری از: تهوع و استفراغ، کم اشتهایی ، بی اشتهایی روانی ، اسپاسم روده، برونشیت، مشکلات روماتیسم را نام برد. در صنعت غذایی هم به عنوان چاشنی استفاده می شود.

در مطالعات آزمایشگاهی مشخص شده است که زنجبیل دارای خاصیت ضد سرطانی می باشد. جینجرول، مهم ترین جزء تشکیل دهنده ی زنجبیل که مسئول ایجاد طعم و مزه در این گیاه می باشد، از رشد سلول های سرطانی مخصوصا سرطان روده بزرگ در انسان جلوگیری می کند.

زنجبیل با افزایش ترشح بزاق دهان و آنزیم های مجرای گوارشی، به هضم و جذب مواد غذایی کمک می کند.

زنجبیل با بیرون راندن مخاط خلطی از ریه ها، به درمان آسم، برونشیت و دیگر مشکلات تنفسی کمک می کند.

زنجبیل نیروبخش، مقوی معده، بادشکن و ضد رقت خون می باشد. درمان کننده یرقان است. اگر پودر آن را روی پوست بدن مالش دهند، آن را تحریک و قرمز می کند. تقویت کننده حافظه، بازکننده کبد و قاطع بلغم است و رطوبات غلیظی که در روی جدار روده و معده چسبیده باشد، از بین می برد. زنجبیل را جهت فلج و ضعف اعصاب تجویز کرده اند. زنجبیل برای درمان اسهال ناشی از مسمومیت غذایی نیز مفید است. تشنگی را برطرف می کند. مخلوط زنجبیل با نبات و کندر را جهت جلوگیری از نفخ میوه ای نارس تجویز کرده اند. ضماد زنجبیل جهت گری(داءالثعلب) و فرو بردن ورم سودمند می باشد. اگر زنجبیل را کوبیده و روی آبگوشت بپاشند، درد مفاصل را تسکین می دهد. علاوه بر این مالیدن زنجبیل خشک و آب تازه ی آن برای معالجه رماتیسم نافع است. برای غدد فوق کلیه مفید بوده و ترشح هورمون کورتیزول را از این غدد زیاد می کند و بیشتر خواص زنجبیل به همین دلیل می باشد.

در چین از ریشه و ساقه ی زنجبیل به عنوان آفت کش برای دفع شته و هاگ های قارچ ها استفاده می شود.

با توجه به میزان متغیر اسانس زنجبیل که ارزش دارویی آن مزبوط به آن است، انواعی از زنجبیل که بالاتر از 5/1 درصد اسانس داشته باشند ارزش دارویی دارند. بنابراین در صورتی که زنجبیل کهنه باشد و یا به صورت پودر برای مدت طولانی مصرف نشود، کم کم اسانس(رایحه ی) آن کم شده و ارزش دارویی آن کاهش می یابد.

از انواع زنجبیل، انواع هندی، آفریقایی و جامائیکایی دارای ارزش بالا بوده، و نوع ژاپنی از ارزش کمی برخوردار است، طوری که نوع ژاپنی برای استفاده ی دارویی توصیه نمی شود.

مهم ترین ترکیبات شیمیایی

مهم ترین ترکیبات زنجبیل شامل مواد بودار سوزاننده ای است که بیشتر اثرات اصلی آن مربوط به همین مواد است.

ترکیبات اصلی آن شامل: انواع قندها (50 تا 70 درصد)، چربی ها ( 3 تا 18 درصد)اولئورزین(4 تا 5/7درصد) و ترکیبات سوزاننده (1 تا 3 درصد) است.

یک قاشق غذاخوری زنجبیل تازه(6 گرم) حاوی 5 کالری، یک گرم کربوهیدرات و مقدار بسیار جزئی چربی، پروتئین فیبر می باشد.

فرآورده های زنجبیل

فرآورده های مختلفی از زنجبیل در سراسر جهان موجود است که شامل پودر، محلول الکلی، اسانس و عصاره ی تازه ی زنجبیل است. میزان مصرف آن تا سه گرم در روز بلامانع است. البته این میزان ممکن است به صورت 2 تا 3 نوبت مصرف شود(مثلاً سه نوبت یک گرمی) و یا به عنوان ضد تهوع می توان یک جا از 2 گرم آن استفاده کرد.

یک سس حیرت انگیز:

زنجبیل را با روغن زیتون ، فلفل قرمز خشک شده، دارچین، میخک، برگ بو و پیاز مخلوط نماییید تا سُسی لذیذ حاصل شود.

موارد منع مصرف

- در کودکان زیر دو سال نباید استفاده شود.

- مصرف زیاد زنجبیل موجب سوزش سردل می شود.

- افرادی که سنگ کلیه دارند، باید قبل از مصرف زنجبیل حتما با پزشک خود مشورت نمایند.

- اگر داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین و آسپیرین مصرف می کنید، زنجبیل نخورید.

- مصرف زیاد زنجبیل ممکن است با داروهای قلبی و دیابت اخل نماید.

- مصرف آن در دوران بارداری و شیردهی باید در حد متعادل باشد.

- مصرف زیاد زنجبیل ممکن است باعث اختلالات سیستم عصبی مرکزی گردد.

زنجبیل شامی

این گیاه با این که از خانواده زنجبیل نیست و در ایران، در اطراف تهران و اراک و سواحل دریای مازندران به طور خودرو به عمل می آید، با این حال در ایران آن را زنجبیل شامی می نامند و اعراب به آن "راسن" می گویند. قسمت مورد استفاده آن ریشه است که همراه با یک ساقه زیرزمینی کوتاه و گوشتدار بوده و بوی آن شبیه بنفشه است واز این نظر شبیه ریشه زنبق است. ریشه آن مقوی، ادرار آور، ضدمیکرب و ضد عفونی کننده قوی است و به همین جهت مسکن گلودرد، برونشیت، گریپ، سیاه سرفه و ناراحتی های ریوی است.

این گیاه از رشد میکروب سل جلوگیری می کند و اشتهای بیماران مبتلا به سل را زیاد می نماید. مقوی معده، روده و کبد است و ریشه آن استفراغ را تسکین می دهد. روی رحم و مجاری تناسلی و ادراری اثرات مفیدی دارد، مخصوصا ترشحات زنانه را برطرف می کند. در موارد قطع عادت ماهانه و یائسگی زودرس آن را تجویز کرده اند. این گیاه عادت ماهیانه دختران را منظم می کند. چون ادرار آور است، در بیماری های کلیه، آب آوردن بافت ها، چاقی ران و باسن و بیماری یرقان تجویز می شود.

ضماد ریشه آن برای درمان عوارض پوستی مانند سودا، ورم پوستی و دانه های جلدی مفید است و برای معالجه نقرس هم توصیه شده است. ریشه آن ضد کرم است. برای معالجه مالیخولیا، وحشت، ترس و اندوه از جوشانده این گیاه استفاده می کنند. کسانی که در رختخواب ادرار می کنند ، بهتر است از جوشانده ریشه این گیاه بنوشند تا دستگاه ادراری آنها تقویت شود. برای بازشدن عادت ماهیانه زنان نیز جوشانده آن مفید است.

مربای زنجبیل شامی با عسل جهت سرفه، تنگی نفس و پاک کردن سینه سودمند است.

ضماد بیخ این گیاه جهت تَرَک کشاله ران و تحلیل ورم ها سودمند است.

زنجبیل سگ :

این گیاه هم با این که از خانواده زنجبیل نیست، اما به دلیل اینکه بو و طعم آن شبیه به زنجبیل است، آن را "زنجبیل سگ" و به عربی "زنجبیل الکلب" نامند، چون به محض این که سگ این گیاه را بخورد مسموم می شود. برگ های آن مانند فلفل تند است. قسمت مورد استفاده این گیاه برگ، ساقه و ریشه آن است. در نواحی شمال ایران، بندر گز و نواحی جنوبی می روید. مهم ترین فایده آن، این است که خون را بند می آورد و دانشمندان با مصرف 30 تا 40 قطره از عصاره آن (سه مرتبه در روز) خونریزی های معده، بواسیر و خون رحم را بند آورده اند و به علاوه اثر فوری در جلوگیری از خونریزی های فیبرم رحم و عوارض یائسگی دارد. ادرار آور بوده و برای درمان آب آوردن نسوج، یرقان، رماتیسم و نقرس از آن استفاده می کنند.

ضماد برگ های تازه ی آن برای معالجه دردهای عصبی رماتیسم  و درد کمر مفید است. برای معالجه برفک دهان آنژین و زخم بینی تجویز می شود، برای تسکین درد دندان ، پنبه را به شیره این گیاه آغشته کرده و آن را در حفره دندان پوسیدگی بگذارید تا درد آن ساکت شود.

دم کرده 5 تا 15 گرم این گیاه در یک لیتر آب را می توان برای بند آوردن خونریزی های داخلی به کار برد.

ضماد برگ های تازه این گیاه برای پاک کردن کک مک ، خال ها و لکه های سیاه پوست اثری قوی دارد. ضماد برگ آن از بین برنده ورم های بدن است. این گیاه دارای ویتامین k است.

بابونه :

نام علمی این گیاه Chamaemelum nobile است.

بابونه گیاهی است دائمی و كوچك، به ارتفاع تقریبا 30 سانتیمتر، دارای بویی معطر كه در چمن زارها و زمین های شنی می روید. ساقه آن به رنگ سبز مایل به سفید، برگ های آن كوچك متناوب و دارای بریدگی های باریك، نامنظم و پوشیده از كرك است. گل های آن مجتمع در یك طبق كه به طور منفرد در انتهای ساقه گل دهنده در تابستان ظاهر می شود. در هر طبق، گل های سفید در اطراف و گل های زرد در قسمت وسط قرار دارند.

 بابونه از نظر طب قدیم ایران گرم و خشك است و از تقویت كننده های تلخ به حساب می آید.

1) یكی از مهم ترین خواص بابونه، درمان زخم و ورم معده است که به آسانی این مرض را درمان می كند. افرادی كه سال های سال با این بیماری دست به گریبان هستند و از قرص های مختلف گران قیمت نظیر Lozac و Zantac و ... استفاده می كنند، می توانند با استفاده از بابونه، پول داروی خود را پس انداز كنند و سلامتی خود را نیز بازیابند.

برای درمان زخم معده یك لیوان دم کرده غلیظ بابونه درست كنید (4 قاشق چای خوری بابونه خشک را در یك لیوان آب جوش و یا چهار تا چای كیسه ای بابونه در یك قاشق لیوان آب جوش ) و صبح ناشتا آن را بنوشید. سپس در رختخواب به پشت دراز بكشید و بعد از چهار دقیقه بخوابید. البته بعد از یك ربع ساعت می توانید صبحانه خود را میل كنید . این عمل را به مدت دو هفته ادامه دهید تا زخم و ورم معده به كلی شفا پیدا کند.

2) بابونه اعصاب و قوای جنسی را تقویت می كند.

3) بابونه تقویت کننده مغز است.

4) بابونه ادرارآور و قاعده آور است.

5) این گیاه ترشح شیر را در مادران شیرده افزایش می دهد.

6) درمان كننده سردرد و میگرن است.

7) استفاده از بابونه سنگ مثانه را خرد و دفع می كند.

8) اگر كسی قطره قطره ادرار می كند، به او دم کرده بابونه دهید تا درمان شود.

9) بابونه درمان كننده كمی ترشحات عادت ماهیانه است.

10) برای درمان چشم درد، بابونه را در سركه ریخته و بُخور دهید.

11) برای تسكین دردهای عضلانی دم کرده بابونه بنوشید.

12) جویدن بابونه برای التیام زخم های دهان مفید است.

13) خوردن 5 گرم ریشه بابونه با سركه ی رقیق محرك نیروی جنسی است (ریشه بابونه گرم تر و خشك تر از گل بابونه است).

14) بابونه تب بُر و تسكین دهنده درد است.

15) بابونه تقویت كننده معده است.

16) برای تسكین درد در هنگام دندان درآوردن بچه ها، به آنها دم کرده بابونه بدهید.

17) برای رفع بی خوابی و داشتن یك خواب آرام و راحت، كافی است 10 دقیقه قبل از رفتن به رختخواب، یك فنجان دم کرده بابونه بنوشید.

18) بابونه درمان كننده بی اشتهایی است.

19) بابونه برای رفع ورم روده موثر است.

20) دم کرده بابونه درمان كننده كم خونی است.

21) از بابونه برای رفع كرم معده و روده استفاده كنید.

22) بابونه تسكین دهنده دردهای عادت ماهیانه است.

23) بابونه برای رفع زردی مفید است.

24) حمام بابونه اثر نیرو دهنده دارد. برای این منظور چند قطره اسانس بابونه را در وان حمام ریخته،  مدت یك ربع در آن دراز بكشید.

25) برای تسكین درد، چند قطره اسانس بابونه را با یك قاشق روغن بادام مخلوط كرده و روی محل های دردناك بمالید تا درد را تخفیف می دهد.

26) اسانس بابونه مخلوط با روغن بادام برای رفع ناراحتی های پوستی نظیر اگزما ، كهیرو خارش مفید است.

27) برای رفع گوش درد و سنگینی گوش، یك قطره روغن بابونه را در گوش بچكانید.

28) اسانس بابونه چون اثر تهوع آور دارد، در مسمومیت های غذایی مصرف می شود.

29) روغن بابونه را برای از بین بردن كمردرد، درد مفاصل و نقرس روی محل درد بمالید.

30) با دم کرده بابونه اگر موهای بلوند را بشویید آنها را روشن تر و شفاف تر می كند.

31) خانم هایی كه یائسه شده اند، بهتر است همه روزه دم کرده بابونه بنوشند، زیرا اختلالات یائسگی را برطرف می كند.

32) بابونه ضد آلرژی است.

طرز تهیه فرآورده های بابونه:

دم كرده بابونه :

برای درست كردن دم كرده بابونه، یك قاشق چای خوری گیاه بابونه خشك را در یك فنجان آب جوش ریخته و مدت 5 دقیقه بگذارید تا دم بكشد.

اسانس بابونه :

حدود 8/0 تا 1 درصد، اسانس در این گیاه وجود دارد كه به وسیله تقطیر با بخار آب به دست می آید. رنگ این اسانس آبی روشن است، ولی در اثر كهنه شدن به رنگ زرد مایل به قهوه ای در می آید. بوی این اسانس، بسیار قوی و طعم آن معطر و سوزانده است. اسانس بابونه در عطر سازی و برای معطر كردن غذاها به كار می رود.

روغن بابونه با روغن زیتون :

گل خشك بابونه را  برابر وزنش با روغن زیتون مخلوط كرده و روی آتش ملایم بگذارید تا دم بكشد (نباید بجوشد) و گهگاه آن را هم بزنید. سپس آن را از روی آتش بردارید و بگذارید تا مدت 24 ساعت بماند.

روغن بابونه با روغن كنجد :

مقداری از گل خشك بابونه را با چهار برابر وزن آن با روغن كنجد مخلوط كرده و سپس به اندازه دو برابر گل بابونه، آب به آن اضافه كنید.

آن را روی حرارت بگذارید تا بجوشد و آب آن به كلی تبخیر شود و فقط روغن باقی بماند.

البته باید دقت کنید كه روغن نسوزد.

بامیه :

بامیه با نام علمی Hibiscus به خانواده پنیرک یا Malvaceae تعلق دارد.

بوته بامیه دارای ساقه اصلی ضخیمی است که در بعضی ارقام آن شاخه‌های فرعی زیادی تولید می‌کند. ارتفاع بوته در انواع مختلف پاکوتاه و پابلند به 50 تا 150 سانتی‌متر می‌رسد.

برگ‌های آن پهن و دارای 5 لوب یا بریدگی است. گل‌های آن به صورت منفرد و به رنگ زرد و وسط آن‌ها به رنگ قهوه‌ای می‌باشد. تشکیل گل و میوه در گیاه تدریجی است بنابراین بامیه دارای طول دوره رشد نسبتا طولانی می‌باشد.

میوه بامیه، شامل غلاف گوشتی است که دارای مقطعی 5 یا 6 ضلعی بوده که از قاعده به طرف راس به تدریج باریک و نوک تیز می‌شود. طول میوه به 3 تا 7 سانتی‌متر می‌رسد.

درون میوه در چند ردیف،‌ دانه‌های سفید رنگ و نرمی قرار دارند که پس از رسیدن به رنگ سبز کم رنگ تغییر یافته و سفت می‌شوند.

بامیه علاوه بر اینکه دارای مقدار کمی کالری است سرشار از ویتامین‌های گروه A، تیامین، ب6، ث، اسید فولیک، ریبوفلاوین، کلسیم، روی و فیبررژیمی نیز می‌باشد.

برخی خواص درمانی بامیه:

• موسیلاژ و فیبر موجود در بامیه، میزان قند خون را تنظیم می‌کند.

• به خاطر اینکه درصد بیشتری از آن را آب تشکیل می‌دهد، از ایجاد گاز و یبوست و نفخ در شکم پیشگیری می‌کند.

• برای کاهش وزن مفید است و برای حفظ تمام خواص مفید آن، باید با حرارت کم پخته شود

• به انتشار باکتری خوب به نام پروبیوتیک در بدن، کمک می‌کند.

• برای تقویت و شادابی مو مفید است.

برای این‌کار، ‌بامیه را به صورت افقی برش داده و تا وقتی به حداکثر لزجی برسد آن را بجوشانید سپس بگذارید خنک شود و چند قطره آب لیمو به جوشانده اضافه کنید و و آن را به هنگام آبکشی آخر روی موهایتان بریزید.

• با داشتن خاصیت ملین، روده‌های حساس را تسکین می‌دهد و زخم‌های دستگاه گوارش را ترمیم می‌کند.

• پروتئین و روغن موجود در دانه‌های بامیه از نوع درجه یک پروتئین گیاهی محسوب می‌شود.

• بامیه سرشار از اسیدهای آمینه نیز می‌باشد و به خاطر داشتن مقادیر فراوان اسید فولیک مصرف آن به خانم‌های باردار توصیه می‌شود.

بادام هندی :

 

کاشو یا بادام هندی به دلیل طعم منحصر به فردش یکی از آجیل های محبوب مردم کشور ما و دیگر کشورها است.

این آجیل به شکل لوبیا یا بهتر است بگویم کلیوی شکل می باشد که در پایین یا زیر میوه ی درختی که بلارد نام دارد، یافت می شود.

با این که بادام هندی متعلق به جنوب شرقی برزیل است اما در بین مردم تمام جهان محبوب است.

در قرن 16 میلادی، پرتغالی ها این دانه را با خود به هند و برخی کشورهای آفریقایی بردند.

امروزه کشورهای هند، تانزانیا، موزامبیک، نیجریه و برزیل تولید کننده های بزرگ کاشو هستند.

در برخی کشورها مانند برزیل و نیجریه از این دانه، کره ی نرم خوش مزه ای درست می کنند که بسیار مطبوع است. این کره از چرخ کردن و فشرده شدن آن حاصل شود.

فواید مصرف بادام هندی

* پیشگیری از سنگ های صفراوی

مصرف کاشو برای پیشگیری از تشکیل سنگ های صفراوی بسیار مفید است؛ یک تحقیق 20 ساله ی جمع آوری شده از 80000 زن پرستار نشان می دهد کسانی که در هفته حدود 30 گرم بادام هندی مصرف نموده اند در مقایسه با دیگرانی که آن را در برنامه شان نداشته اند، 25 درصد کمتر به سنگ های صفراوی مبتلا شدند. بنابراین آن را وارد برنامه ی غذایی روزانه تان نمایید.

* سلامت استخوان ها و آرامش

این حقیقت کاملاً جا افتاده است که کلسیم برای استحکام استخوان ها ضروری است، اما بد نیست بدانید که منیزیم نیز برای حفظ سلامت استخوان ها حیاتی است. حدود دو سوم منیزیم بدن در استخوان ها وجود دارد.

منیزیم برای متابولیسم کلسیم در بدن لازم است و با تراز کردن میزان کلسیم، به تنظیم تونوسیته ی عصبی و عضلانی کمک می کند. در واقع کلسیم برای انقباض عضلانی و منیزیم برای انبساط آن مورد نیاز است.

* آنتی اکسیدانی قوی

از دیگر مواد معدنی موجود در کاشو می توان به مِس اشاره کرد. مس یکی از اجزای مهم آنزیم های بدن است که در خیلی از فرآیندهای فیزیولوژیکی بدن شرکت می کند.

مس برای برداشتن رادیکال های آزاد مُضر در بدن و برای استفاده ی بهینه ی آهن کمک بزرگی است.

مس برای تولید ملانین و برای پرورش استخوان ها و بافت های ارتباطی بدن ضروری است.

* کاهش ریسک افزایش وزن

بر خلاف باور عموم مردم که می گویند مصرف منظم بادام هندی موجب اضافه وزن و چاقی می شود، باید گفت که تحقیقات اخیر نشان داده اند که این تصورات غلط، بی اساس است. در حقیقت افرادی که دو بار در هفته از بادام هندی استفاده می کردند در مقایسه با دیگر افراد مشابهی که اصلاً بادام هندی نمی خوردند اضافه وزن کمتری داشتند. البته بد نیست بدانید که هر 30 گرم بادام هندی حدود 160 کالری انرژی دارد.

* سلامت قلب و عروق

بادام هندی منبع خوبی از ویتامین K است که به تنظیم انعقاد خون و شرایط ناشی از آن کمک می کند.

کاشو فشار خون بالا را کاهش می دهد چرا که به عنوان یک دیوروتیک یا مُدر خوب مطرح می باشد و علاوه بر این عواملی هم چون منیزیم و لینولنیک اسید نیز در آن یافت می شود که از عوامل تنظیم کننده ی فشار خون هستند.

پس برای پیشگیری از بیماری های کرونری قلب، هفته ای 4 بار و هر بار به اندازه ی یک مشت بادام هندی بخورید.

به طور کلی بیشتر آجیل ها به دلیل داشتن اسیدهای چرب غیر اشباع برای سلامت قلب مفید هستند.

احتیاط کنید:

* بادام هندی حاوی مقادیر قابل ملاحظه ای از اگزالات می باشد. مطالعات نشان داده است که تجمع این مواد در بدن می تواند منجر به کریستاله شدن آن ها و در نتیجه ایجاد مشکل شود.

از این رو افرادی که مشکلات کلیوی درمان نشده دارند، یا این که کلیه ها و یا کیسه ی صفرای شان را در آورده اند باید از مصرف این آجیل پرهیز کنند. دریافت زیاد اگزالات ممکن است موجب کاهش جذب کلسیم نیز بشود.

* آلرژی غذایی

یکی دیگر از عوارضی است که ممکن است با خوردن کاشو به وجود بیاید. این واکنش های آلرژیک ممکن است یا فوری باشد و خاص(مانند خارش، گرفتگی بینی، تورم لب ها و...) یا ممکن است با تأخیر و عمومی باشد(مانند خستگی و افسردگی).

تمشک :

تمشک میوه ای شبیه شاه توت و توت فرنگی است و به رنگ زرد یا سرخ مایل به سیاه یافت می شود. میوه تمشک ترش مزه بوده و به صورت خام یا پخته، شربت، کمپوت و ... خورده می شود. بوته تمشک در مناطق گرم و مرطوب، در جنگل ها و صحراها می روید و گاهی آن را می کارند.

گل های تمشک به رنگ های سفید، صورتی یا به صورت خوشه در ماه های مرداد پدیدار می شود و تا مهر دوام می آورد.

قسمت های مورد استفاده بوته تمشک عبارتند از : میوه ، برگ، تخم ، دانه و گل .

-جوشانده ۲۵ گرم از برگهای تمشک در یک لیتر آب برای درمان انسداد مجاری ادرار مفید است.

- خوردن جوشانده برگ تمشک به مقدار ۳ تا ۴ فنجان در روز و بین غذاهای اصلی، بند آوردن ادرار را معالجه می کند وبهترین دارو بر ضد درد کیسه مثانه است.

- اگر ۴۰ تا ۵۰ گرم برگ خشک تمشک را در یک لیتر آب بریزید و آن را به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه جوشانده و پس از ۱۰ دقیقه دم کشیدن و صاف کردن آن، به مقدار ۳ فنجان در روز بین غذاهای اصلی بنوشید، دردهای نقرسی و بسیاری از انواع رماتیسم را آرام می کند.

-  اگر ۱۰۰ گرم برگ خشک تمشک را به مدت ۱۰ دقیقه بجوشانید و پس از دم کشیدن و صاف کردن آن را به عنوان محلول شستشو برای شستن بیماری برفک، جوش های صورت و یا هر نوع تحریکات دیگر پوست به کار ببرید ، اثر شفابخش دارد.

- تمشک به علت دارا بودن ویتامین های C وK برای اوره و فشار خون مفید است.