هل:        

یکی از چاشنی های معطر مورد استفاده در بعضی از غذاها، نان ها، شیرینی ها و به خصوص مرباها، هل است.
البته در مقام مقایسه، هندی ها و پاکستانی ها بیشترین مصرف کننده های هل در جهان هستند. شاید جالب باشد بدانید هل، میوه گیاهی از تیره زنجبیل هاست و انواع مختلفی شامل هل سیاه، هل سفید و هل سبز دارد که نوع سبز آن عطر تندتری دارد.
▪ نکته: برای عطرآگین کردن غذا، شیرینی یا مربا، حتما لازم نیست غلاف آن را باز کرده و دانه های سیاه رنگ هل را مورد استفاده قرار دهید؛ میوه هل با همان غلاف نیز به اندازه کافی غذاها را خوش طعم می کند؛ مگر آنکه طعم جویدن دانه های هل در دهانتان را دوست داشته باشید.
علاوه بر این، بعضی ها هنگام دم کردن چای معمولی چند دانه هل یا یک عدد میوه هل را در چای می ریزند و همراه با آن دم می کنند. این چای، هم خوش طعم تر می شود و هم خاصیت درمانی دارد.
دانه هل تقویت کننده معده، ضدنفخ و بادشکن است؛ در ضمن به هضم غذا هم کمک می کند.
از هل به عنوان دارو برای معالجه سرفه، سرماخوردگی و تب استفاده می کنند.
در صورتی که عرق بدبویی دارید یا دهان شما بوی خوبی نمی دهد، ۶گرم هل را با غلافش به صورت چای دم کنید و در طول یک روز به مرور بنوشید.
برای درمان استفراغ و تهوع نیز توصیه می شود مقداری دم کرده هل مصرف کنید.
هل تقویت کننده قلب و اعصاب نیز هست ولی می گویند مصرف زیاد آن هم تپش قلب را افزایش می دهد و هم برای بیماری های روده و ریه مفید نیست.
مصرف هل برای رفع سردرد و کاهش حملات بیماری صرع نیز توصیه می شود

سنبل الطیب:           

سنبل‌الطیب دارای بویی مطبوع است. ریشه سنبل‌الطیب از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است.

مارچوبه:

مارچوبه(asparagus) گیاهی است مغذی که از 2000 سال پیش برای تزئین و دارو استفاده می ‌شده است.

منشا آن منطقه ی مدیترانه ی شرقی است و از آن جا به تمام نقاط جهان راه یافته است.

از نظر طب قدیم ایران، مارچوبه گرم و خشک است.

مارچوبه سرشار از منیزیم، نیاسین، فسفر، پتاسیم، ریبوفلاوین، سلنیوم، تیامین، روی، فیبر و ویتامین‌هایA، B، C و E می ‌باشد.

این گیاه منبع بسیار خوبی از فولات است؛ 100 گرم مارچوبه ی تازه حاوی دو گرم فیبر، 756 میکروگرم ویتامین A، 6/5 میلی‌ گرم ویتامین C و 52 میکروگرم فولات است.

 مارچوبه برای رفع خواب آلودگی صبحگاهی

محققان در یک پژوهش جدید دریافته‌ اند که عصاره ی مارچوبه حاوی اسیدهای آمینه و مواد معدنی است که می ‌تواند حالت خواب آلودگی و کسالت را برطرف کند و از سلول های کبدی در برابر مواد سمی محافظت نماید.

مارچوبه در عین حال خاصیت ضد سرطانی، ضد قارچی و ضد التهابی دارد و ادرار آور نیز می باشد.

مارچوبه و کاهش وزن

هر 100 گرم مارچوبه فقط 20 کیلوکالری انرژی دارد و بدین ترتیب یک جایگزین بسیار عالی برای میان وعده های پُرکالری است.

مارچوبه باعث افزایش متابولیسم بدن شده و به عنوان یک چربی ‌سوز، به لاغری شما کمک می کند.

 مارچوبه، تقویت کننده ی قلب‌

فولات اساسا برای سلامت سیستم قلب و عروق لازم و ضروری است.

کمبود فولات باعث ایجاد خطر حمله ی قلبی و بیماری های قلبی عروقی می‌ شود.

فولات مسئول تبدیل هموسیستئین به سیستئین است که تجمع آن در دیواره‌ های رگ ها باعث تصلب شرائین می ‌شود. با خوردن یک وعده مارچوبه، 66 درصد نیاز روزانه بدن به فولات تامین می ‌شود.

برای تسکین و آرامش قلب می توانید از دم کرده ی مارچوبه استفاده کنید. دم کرده ی مارچوبه را به این صورت تهیه کنید: چند شاخه مارچوبه را در داخل یک لیتر آب جوش بریزید و مقداری هم رازیانه و جعفری به آن اضافه کنید و بگذارید به مدت 5 دقیقه دم بکشد. از این دم کرده به مقدار 2 تا 3 فنجان در روز بنوشید.

* مارچوبه به دلیل غنی بودن از فولات، برای زنان باردار بسیار مفید است؛ زیرا فولات برای جلوگیری از نقص لوله ی عصبی و ناهنجاری های مغز و نخاع لازم است و کمبود آن باعث زودتر به دنیا آمدن نوزاد، کاهش وزن شدید و رشد نکردن نوزاد تازه متولد شده، می گردد.

 * مارچوبه ادرار آور است چرا که منبع بسیار خوبی از پتاسیم(202 میلی گرم در 100 گرم آن) و مقدار كمی سدیم (2 میلی گرم در 100 گرم آن) است. این خاصیت مُدر بودن مارچوبه به تنظیم فشارخون کمک می کند.

* خوردن مارچوبه دید چشم را تقویت می‌ کند.

* برای تقویت نیروی جنسی مفید است‌.

* ضعف مثانه را برطرف می ‌کند.

* ملین است و یبوست را برطرف می ‌کند.

* تب بُر است‌.

* مارچوبه برای افرادی که کم خونی دارند مفید است. این گیاه به ساختن گلبول‌ های قرمز خون نیز کمک می ‌کند.

* مارچوبه به دلیل ویتامین های مفیدی که دارد برای تقویت حافظه نیز سودمند است.

خرید، نگهداری و پخت مارچوبه

به هنگام خرید در پی ساقه‌ های سبز روشن باشید. شاخه ‌های مارچوبه ی تازه، راست و نرم بوده و جوانه های آن نباید باز شده باشد و اگر فلس‌ های نوک آن باز باشد نشانه ی این است که گیاه مدت زیادی مانده و کهنه شده است.

برای نگهداری مارچوبه، آن را در پارچه های مرطوب بپیچید و سپس در یک کیسه ی پلاستیکی قرار داده و در یخچال نگهداری کنید؛ زیرا گرما و خشکی، آن را از بین می ‌برد. نگهداری مارچوبه به این ترتیب علاوه بر حفظ ویتامین ‌های موجود در آن، به حفظ حالت تردی آن نیز کمک می ‌کند.

مارچوبه در دمای صفر درجه سانتی ‌گراد، همه محتوای اسید فولیک خود را به مدت دو هفته و 90 درصد ویتامین C را تا پنج روز حفظ می ‌کند. در حرارت اطاق، مارچوبه 75 درصد اسید فولیک اش را در مدت سه روز و 50 درصد ویتامین C را تا 24 ساعت از دست می ‌دهد.

پختن مارچوبه باعث به وجود آمدن تغییراتی در آن می شود؛ کلروفیل، رنگدانه ای که باعث سبزی گیاهان می ‌شود، به اسید حساس است.

با پختن مارچوبه، کلروفیل آن با اسیدهای موجود در آن یا در آب پخت واکنش شیمیایی داده، فئوفتین تشکیل می‌ دهد که به رنگ قهوه‌ای است. در نتیجه مارچوبه ی پخته، رنگ زیتونی دارد.

با افزایش سرعت پخت می ‌توان از این واکنش جلوگیری کرد و زمانی برای واکنش کلروفیل و اسیدها باقی نگذاشت یا آن که می ‌توان مقادیر زیاد آب را به کار برد تا اسیدها رقیق شوند و راه سوم این است که در ظرف را برداریم تا اسیدهای فرار از آن خارج شوند که البته دو راه آخر توصیه نمی شود، زیرا به این ترتیب مواد مغذی نیز به هدر می رود.

فرآیند پخت بافت مارچوبه را نیز تغییر می ‌دهد. به طوری که محتوای آب سلول ‌ها خارج شده و شکل آن ها به هم می ‌ریزد. افزودن نمک به هنگام پخت این روند را کند می ‌کند.

مراقب باشید

* افرادی که مبتلا به محدودیت عملکرد کلیه ها هستند نباید از این سبزی به مقدار زیاد، استفاده کنند؛ چرا که مصرف مارچوبه در افراد مبتلا به این عارضه باعث افزایش میزان اسیداوریک و در نتیجه بروز نقرس می شود.

* توجه داشته باشید که مصرف مارچوبه در افرادی که مبتلا به ورم مجاری ادرار هستند و یا اشخاص عصبی توصیه نمی شود.

* مارچوبه همچنین برای مبتلایان به روماتیسم و سنگ کلیه خوب نیست.

* خوردن مارچوبه با داروهای ضد انعقاد، که نقش رقیق ‌سازی و انحلال لخته‌ های خونی را بر عهده دارند، تداخل می‌ کند؛ زیرا سرشار ازویتامینK است که به انعقاد خون کمک می ‌کند.

 تخم کتان:

امروزه گیاه کتان در منطقه وسیعی از اروپا و آسیا می روید . از این گیاه استفاده های زیادی به عمل می آید. از الیاف آن برای بافتن پارچه استفاده می شود . پارچه کتان برای البسه مخصوصا در تابستان نوعی مناسب به شمار می رود.کتان گیاهی است که از قدیم الایام شناخته شده و به کار می رفته است. حتی پرورش آن در مصر در حدود پنج قرن قبل از میلاد مسیح معمول بوده است.

از دانه های کتان در اثر فشار و بدون حرارت دادن روغنی به دست می آید که روغن کتان نامیده می شود.

برخی از خواص تخم کتان عبارتند از:

• سطح کلسترول بد خون را کاهش می دهد.

• فشارخون بالا را کاهش می دهد.

• التهاب مفاصل را کاهش می دهد.

• عمل هضم را بهبود می بخشد.

تخم کتان سرشار از اسیدهای چرب ضروری امگا 3 است. این چربی های مفید مسئول کاهش کلسترول بد و تثبیت قند خون هستند و همچنین خطر ابتلا به سرطان پروستات، سرطان سینه و سرطان کولون را کاهش می دهند.

تخم کتان سرشار از فیبرهای خوراکی و غیر خوراکی بوده که فرآیند هضم را تسهیل می کنند. این دانه های پرخاصیت دارای ماده ای هستند که به روان سازی مفاصل کمک می کند و به این ترتیب از بروز آرتروز و ایجاد التهاب مفاصل پیشگیری می شود.

تخم کتان از پوکی استخوان و تحلیل رفتن بافت استخوانی جلوگیری می کند.

تحقیقات اخیر حاکی از آن است که دانه های تخم کتان سبب جلوگیری از پوکی استخوان، کمک به کاهش وزن، افزایش سلامت سیستم ایمنی بدن می شوند.

چگونگی مصرف تخم کتان

بهتر است دانه های تخم کتان را خریداری کرده و خود آن را در منزل آسیاب نمایید. از آنجایی که تخم کتان یک دانه روغنی است، خرید تخم کتانی که قبلا آسیاب شده، ممکن است گذشت زمان سبب اکسیده شدن آن گردد، در حالی که شما می توانید دانه های تخم کتان را خریداری کرده و به هنگام مصرف و به میزان نیاز خود، آن را با آسیاب برقی در منزل آسیاب نمایید و به شکل پودر درآورید و مصرف کنید.

دانه های تخم کتان می توانند بیش از یک سال قابل مصرف باشند. بهتر است پودر تخم کتان را در دمای اتاق نگهداری کنید.

میزان مصرف تخم کتان برای افراد سالم و بزرگ سال که در مصرف آن محدودیتی ندارند، یک قاشق سوپ خوری در روز است.

احتیاط در مصرف تخم کتان

محققان معتقدند علی رغم فواید بسیار زیادی که در تخم کتان مشاهده و اثبات شده، اما در مصرف آن نباید زیاده روی کرد. افرادی که دارای روده التهابی و تحریک پذیر هستند، باید از خوردن تخم کتان اجتناب کنند.

همچنین زنان باردار و مادران شیرده نباید تخم کتان مصرف کنند. 

برنج:            

برنج که به نام های دوئی، چاپول، ریس، روزی ، رونز، ارز، ثمن، ری، اوریزا و گرنج نیز نامیده می شود، دارای طبع سرد و خشک است.

از نظر شکل ظاهری به طور کلی دو نوع برنج وجود دارد، نوع هندی که دانۀ دراز است و باریک و خیلی مرغوب که قسمت عمدۀ برنجهای مرغوب صدری ایران از آن نوع می باشد. نوع دوم ژاپنی که دانۀ گرد و ریز است که در ایران به نام برنج گرده معروف می باشد.

آرد برنج را می توان در ضماد های نرم کننده به کار برد . ضمنا کمپرس آن خاصیت کاهش تب دارد [پتلو]. مهمترین قسمت برنج تیکی تیکی است که از موادی که از تراشیدن و سفید کردن دانۀ برنج حاصل می شود به بکار می رود. B1 دست می آید وبرای معالجۀ بیماری بری بری یعنی بیماری ناشی از کمبود ویتامین

برنج چون دارای نشاستۀ فراوان است از نظر اصول از غلات مناسب برای نان است ولی چون مقدار گلوتن آن خیلی کم است چسبندگی آرد گندم را ندارد و بنابراین نمی توان نان معمولی از آن تهیه کرد اما در صنعت شیرینی سازی از آن نانها ی شیرینی با قطع و اندازه کوچک تهیه می کنند. از برنج در کشورهای خاور دور نوعی نوشایه الکلی به نام ساکه در ژاپن تهیه می شود که چون ضمن تخمیرنشاستۀ برنج الکل آمیلیک تولید نمی شود سمیت آن از الکل گندم و چاودار کمتر است و آسانتر تصفیه می شود. آرد برنج از نظر مواد از ته و مواد چرب خیلی فقیر تر از آرد گندم می باشد.

در مورد طبیعت برنج حکمای طب سنتی اتفاق نظر ندارند عده ای آن را از نظر حرارت وبرودت کمی گرم و عده ای دیگر کمی سرد و برخی نیز معتدل می دانند ولی به هر حال از نظر تری و خشکی آن را خشک می دانند. در مورد خواص آن نظرهای مختلف دارند و نتیجه این است که اگر برنج ر ابه صورت چلو آبکش در آورند یعنی پس از ریختن آب آن را بگیرند و نرم کنند کمی سرد است و آب آن که دور ریخته می شود کمی گرم است ولی اگر کتهکنند یعنی آب آن را نگیرند آن را گرم می دانند.

 ایجاد خواب می کند و خواب آور است و خوابی نیکو می آورد. تشنگی را رفع می کند و اسهال صفراوی را تسکین می دهد .چاق کننده است و تولید اسپرم را افزایش می دهد وبرای شکم روش ودرد روده ها و زخم روده ها و اسهال خونی و اختناق رحم و امراض کلیه و مثانه نافع است . رنگ صورت را جلا می دهد و اگر با شیر و شکر خورده شود خیلی مقوی است و نیروی جنسی را تقویت می نماید و تولید اسپرم را افزایش می دهد. اگر با دوغ تازه و سماق خورده شود تشنگی را فرو می نشاند و آشفتگی ودل به هم خوردگی و اسهال صفراوی را آرام می نماید.

خوردن برنج رنگ چهره را در خشان می کند و اخلاط صالح تولید می نماید و برای اشخاصی که مبتلا به سل هستند خصوصا اگر با شیر الاغ پخته شود در مواردی که تب عفونی نداشته باشند خیلی مفید است ،زیرا زخم را پاک می کند و گوشت نو می آورد. خوردنحریره یا فرنی آرد برنج که با پیه کلیۀ بز پخته شده باشد برای رفع اسهال و دل درد و زخم روده ها بسیار نافع است .گویند اگر برنج را بو بدهند و سرخ کنند تا حدی که سرخ تیره شود ولی سیاه نشودونسوزد و مقدار 60 – 40 گرم آن را در 60 – 40 گرم آب بخیسانند و پس از 12 – 10 ساعت که خیسانده شد بخورند برای دفع کرم معده و دل به هم خوردگی که از رطوبت و حرارت باشد نافع است. اگر برنج سفید را در آب بخیسانند و آب صاف شدۀ آن را بخورند برای بند آوردن اسهال و قطع قاعدگی مفید است.

اگر برنج را با ساقه های زیر زمینی گیاه مرغ ساییده و با کمی نبات سفید مخلوط کرده ودر آب خالص بسایند و شیرۀآن را بخورند برای قطع خونروی از سینه و اخلاط خونی سینه مفید است.

خوردن آب جوشاندۀ برنج برای معده و روده بسیار مفید است و اگر با هم وزن آن شیر مخلوط و خورده شود برای افزایش تولید اسپرم نافع است. کشیدن کرد برنج به بینی برای بند آوردن خون مفید است . اگر جواهر را با آب جوشاندۀ برنج بشویند چرک آن را پاک کرده و جلا می دهد و همچنین اگر آرد بسیار نرم برنج را با آب به جواهر بمالند و خشک نموده با آب بشویند و این کار را چند بار تکرار نمایند جواهر بسیار صاف و با جلا می شود. از آرد برنج برای تسکین و رفع قرمزی ناحیه دستگاه تناسلی اطفال که به علت آلوده شدن به ادرار تحریک شده باشد استفاده می شود. چون مقدار چربی آرد برنج خیلی کم است در استعمال خارج که به صورت گرد برای رفع التهاب پوست مصرف می شود اگر به تنهایی مصرف شود پوست را خشک می کند و چربی پوست را می گیرد به این جهت معمولا برای رفع این عیب آن را مخلوط با نشاسته و پودر تالک مصرف می کنند.

برنج به عنوان عامل ضد تومور

برنج نظیر سایر دانه ها منبع غنی از مهار کننده های پروتئاز است که در به تاخیر انداختن رشد سرطان بسیار موثر می باشد. به علاوه با آزمایشهایی که در جانوران شده تایید گردیده است که سبوس برنج برای کاهش خطر ابتلا ء به سرطان معده تاثیر دارد ولی البته نه به اندازه سبوس گندم. در سال 1981 دانشمندان ژاپنی در ساپورو بریوریس سه مادۀ ضد تومور از سبوس برنج جدا نمودهاند ترکیبات برنج تومورهای سفت را در موش سرکوب کرده است. یکی از دانشمندان امریکایی مصرف سرانه انواع غذا ها را از نظر اثری که در پیش گیری بیماری ها دارند مطالعه نموده و در یافته است اشخاصی که رژیم غذایی روزانه آنها بیشتر از برنج همراه حبوبات و ذرت شیرین است کمترین نرخ ابتلابه بیماری سرطان کولون و پستان و پروستات را دارند.

برنج دارویی برای معالجه اسهال

 دستور سادۀ این مرکز این است ((دو مشت برنج را در یک لیتر آب جوشانیده و یک قاشق ماست خوری نمک طعام در آن مخلوط نمایید))وبتدریج بخورید .آزمایشها و گزارشها ی عمومی محققان حاکی است که محلول جوشاندۀ برنج و نمک ، اسهال را در زمان محدودی تسکین می دهد و آب بدن را جبران می نماید و تخلیه را تنظیم کرده اسهال را درمان می کند.

برنج برای مبارزه با سنگ کلیه

اگر سنگ کلیه از جنس کلسیم است توصیه زیر را که محصول تحقیقات جدیدی است مورد توجه قرار دهید.طبق نظر محققان ژاپنی خوردن سبوس برنج در حدود ده گرم دوبار در روز برای جلو گیری از تشکیل سنگ کلیه کلسیومی بسیار موثر است .  

توجه:

1.اشخاصی که به دلایل خاصی بدن آنها نیاز به کلسیم دارد نباید از سبوس برنج استفاده کنند.

2.اگربرای تهیه جوشانده برنج برای مبارزه با اسهال از دانه های طبیعی برنج قبل از این که قشر زرد رنگ دانه برنج زیر پوست گرفته شود یعنی از برنج قهو ه ای استفاده شود، تاثیرش خیلی بیشتر است.

3. خوردن برنج باید به مقدار معتدل و به عنوان قسمت محدودی از غذا با شد.

مطالعات دانشمندان ژاپنی در سال 1981 نشان می دهد اشخاصی که قسمت عمدۀ غذای آنها برنج است نظیر اشخاصی که در خوردن ماهی نمک سود و خشک و سبزی های شور نظیر خیار شور ، افراط می کنند، بیشتر در معرض خطر سرطان هستند.

4. طبق نظر حکمای طب سنتی ایرانی خوردن پوست خشبی زرد برنج که بسیار نرم ساییده شده باشد ممکن است مسمومیت ایجاد نماید.

موارد استفاده :

برنج دارای خاصیت افزایش دهنده ی اسپرم، ضد عطش، کم کننده ی ترشحات بدن و زیاد کننده ی شیرمادر می باشد. همچنین از آن در مواردی مانند : فشار خون، زخم روده، بی خوابی، واریس، بیماریهای مثانه، اسهال خونی، اسهال صفراوی، نقرس، اضطراب ، تقویت کبد، تقویت کلیه، زخم معده، استفراغ، سرماخوردگی، گواتر، سوء هاضمه و دل پیچه نیز استفاده می گردد.

مضرات :

· زیاده روی در مصرف سبوس برنج تاثیر سمی دارد و همچنین موجب سردرد و افسردگی می شود و حتی در زنان بادار ممکن است موجب سقط جنین گردد.

· زیاده روی و مصرف بی رویه برنج موجب جوش صورت، سسی و ضعف بدن، یبوست، اسیدی شدن خون و قولنج می شود.

· اشخاص مبتلا به قند خون ، یبوست، تب، آسم و کولیت باید در مصرف برنج احتیاط نمایند.