کاهو:                         

دارای طبیعت سرد وحاوی پروتئین وقند وکلسیم وفسفر وپتاسیم ومنیزیم و ویتامین های آ و ب و ث است .
 کاهو برای دفع یبوست مزاج ، دفع صفرا و درمان یرقان و وتصفیه خون ورفع عطش وسر درد وزکام مفید است .
▪ کاهو مدر ، ملین وخواب آور است .
▪ برگ کاهو برای مفصل ومزاجها مفید وبرای مبتلایان به ورم قولون مضر است .
▪ کاهو خون را صاف واخلاط را رقیق می کند .
▪ چنانچه کاهو مخلوط با عصاره هویج خورده شود ، بر خاصیت آن افزوده می گردد.
▪ کاهو مسکن اعصاب وصاف کننده خون است.
▪ کاهو رنگ مو را براق ورنگ روی را گلگون می کند.
▪ کاهو برای بدن سودمند است ودارای ویتامین (( آ )) و (( ب )) و (( ک )) و ید و کلسیم وسلیکون و
▪ آهن ، پتاسیم وسولفور و فسفر و مواد قندی ومواد چربی ومواد ازته می باشد .
▪ اگر کاهو را بعد از غذا بخورند غذاهائیکه خوب هضم نشده اند را خیلی سریع هضم می کند .
▪ کاهو برای معالجه یرقان ، انسداد مجرای طحال وکبد ونیامدن ادرار تجویز می شود.
▪ و برای اشخاص عصبانی وپریشان مفید است زیرا خواب راحتی تولید می کند لذا اشخاصی که مبتلا به تپش قلب ، نورالژی وبیخوابی هستند باید هنگام شب قبل از خواب کاهو بخورند.
ـ توصیه :
مبتلایان به سل وتنگی نفس وکسانی که معده شان زودنفخ می کند باید آن را به مقدار کم وبا احتیاط مصرف کنند .

گوجه فرنگی :              

گوجه ‌فرنگى ابتدا به ‌عنوان گیاه زینتى در باغچه ‌ها مورد استفاده قرار گرفت و به نام سیب طلایى یا سیب عشق معروف شد. مصرف گوجه ‌فرنگى به‌ عنوان نوعى سبزى از قرن نوزدهم میلادى به بعد شروع شد و بعد از جنگ جهانى اول به ‌تدریج بر مصرف آن اضافه شد، ‌طورى که امروزه به صورت خام و پخته یا به ‌صورت سس و رب موارد استعمال زیادى دارد.     

تركیبات شیمیایی

بررسی تركیبات و مواد موجود در گوجه فرنگی نشان می دهد كه درمیوه ی گوجه فرنگی رسیده، گلوكز، فروكتوز، ساكاروز و تقریبا تمام آمینواسیدهای اصلی به استثنای ترپتوفان وجود دارد.

اسید آلی اصلی و عمده ی موجود در گوجه فرنگی، اسید سیتریك است. اسیدیته ی میوه به تدریج از مرحله ی سبزی به طرف قرمز شدن افزایش می یابد و حداكثر آن، موقعی است كه قرمز شدن و رنگ عوض كردن آن آغاز می گردد و پس از آن رو به كاهش می گذارد. ماده ی رنگی اصلی و عمده ی گوجه فرنگی كاروتنوئید، بتاكاروتن  و لیكوپن می باشد. حداكثر مقدار كاروتنوئیدها در حالتی است كه گوجه فرنگی در زیر تابش مستقیم نور رشد می كند.

خواص و كاربرد :

میوه ی نارس گوجه فرنگی سمی است و باید از خوردن آن پرهیز كرد. به علاوه خوردن برگ آن که به عنوان دارو در مواردی تجویزمی شود، باید در حد اعتدال و به مقدار مجاز و محدود، در حدی كه پزشك تعیین كرده مصرف شود، زیرا برگ آن هم سمی است.

- در چین از جوشانده ی ریشه، شاخه ها و برگ های مسن گوجه فرنگی برای رفع دندان درد  استفاده می کنند و خود گیاه نیز خاصیت حشره كش دارد .

ماده‌ای سمّی به نام سولانین در گوجه‌فرنگی سبز و نارس وجود دارد که خوردن آن موجب مسمومیت می‌شود و دل پیچه، اسهال و باز شدن مردمک چشم ایجاد را می‌ کند.

- در اندونزی از گرد برگ های خشك كوبیده ی گوجه فرنگی، برای رفع آفتاب سوختگی پوست  و صورت استفاده می شود. از پاشیدن آب دم كرده ی برگ گوجه فرنگی، برای دفع آفت كلم  به نام كاترپیلار نتیجه خوبی گرفته شده است.

- مصرف گوجه ‌فرنگی برای مبتلایان به درد مفاصل  تجویز شده است و برای مبتلایان به نقرس  و روماتیسم  مفید است.

شلغم:                      

شلغم یكی از سبزیهای بسیار مقوی و مغذی است كه به سبب دارا بودن ١٠ درصد مواد قندی و سرشار بودن از املاح مفیدی مانند كلسیم و منیزیم جزو مواد غذایی بسیار با ارزش به حساب می آید.
شلغم یكی از پاك كننده ها و سازنده های خون بوده و چنان كه گفته شد، املاح كلسیم و منیزیم موجود در آن موجب جلوگیری از ابتلا به بیماریهای خطرناكی مانند سرطان می شود.
همچنین باید دانست كه لازم است از برگ شلغم خواه به صورت پخته یا خام در سوپ یا سالاد و یا خوراك های دیگر استفاده شود. نه تنها در برگ شلغم مقدار زیادی كلسیم وجود دارد بلكه علاوه بر آن، این گیاه حاوی مقادیر زیادی آهن و مس نیز هست كه سبب ازدیاد خون و به ویژه هموگلوبین می شود. به هر اندازه رنگ برگ شلغم تیره تر باشد، ید بیشتری در آنست.
گفتنی است: وجود ویتامین آ، ب و ث در برگ و ریشه آن، به خوبی نشانگر نقش مؤثر و مهم آن در حفظ تعادل عصبی و به خصوص در تعادل تغذیه آن است.
پزشكان ثابت كرده اند كه عصاره شلغم، حل و دفع سنگ های كلیوی را به علت خاصیت حل كنندگی كه بر روی اسید اوریك دارد، تسهیل می كند. 

خربزه:                      

ﺧﺮﺑﺰه دارای وﯾﺘﺎﻣﯿﻦ ﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎری اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺟﻤﻠﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﻮارد زﯾﺮ اﺷﺎره ﮐﺮد: ‪A,C,D‫اﻣﻼح ﻣﻮﺟﻮد در ﺧﺮﺑﺰه ﺑﺴﯿﺎر اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺟﻤﻠﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﻮارد زﯾﺮ اﺷﺎره ﮐﺮد: ﻓﺴﻔﺮ، ﮐﻠﺴﯿﻢاز ﻓﺎﯾﺪه ﻫﺎی درﻣﺎﻧﯽ ﺧﺮﺑﺰه ﺑﻪ ﻣﻮارد زﯾﺮ ﻣﯽ ﺗﻮان اﺷﺎره ﮐﺮد:ﺧﺮﺑﺰه رﻧﮓ ﭼﻬﺮه را روﺷﻦ و ﺗﺸﻨﮕﯽ ﻫﺎی زﯾﺎد را از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮد.ﺳﻠﻮل ﻫﺎی ﺑﺪن را ﺗﺮﻣﯿﻢ وﺑﺎزﺳﺎزی ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﺧﺮﺑﺰه ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮس را از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮد و اﻧﺴﺎن ﺗﺮﺳﻮ را ﺷﺠﺎع و دﻟﯿﺮ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ.‫از آن ﺟﺎ ﮐﻪ ادرارآور اﺳﺖ ﺑﺮای ﺳﻨﮓ ﮐﻠﯿﻪ وﻣﺜﺎﻧﻪ ﻣﻔﯿﺪ اﺳﺖ.ﺑﺮای درﻣﺎن ﯾﺒﻮﺳﺖ ،ﺳﻞ رﯾﻮی و ﮐﻢ ﺧﻮﻧﯽ ﻣﻔﯿﺪ اﺳﺖ.ﻏﺬا راﻫﻀﻢ و ﺳﻤﻮم ﺑﺪن را دﻓﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. سلول های مغز راتقویت می نماید.‫ﺷﯿﺮ ﻣﺎدر را اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽ دﻫﺪ.‫ﻋﻀﻼت ﺑﺪن را ﺗﻘﻮﯾﺖ ، اﺳﺘﺨﻮان ﺑﻨﺪی را ﺗﮑﻤﯿﻞ و ﻣﻮﺟﺐ رﺷﺪ و ﻧﻤﻮ ﺑﺪن ﻣﯽ ﺷﻮد.‫ﻣﻌﺪه و روده را ﭘﺎك ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ.‫اﻋﺼﺎب را آرام و ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ.ﺗﺨﻢ ﺧﺮﺑﺰه، درد ﺳﯿﻨﻪ، ﺳﺮﻓﻪ وﺗﺐ ﻫﺎی ﺷﺪﯾﺪ را درﻣﺎن ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

ضررها:

‫ﺧﺮﺑﺰه ﮐﺎل ﺣﺎوی ﻣﺰه ﺗﺮﺷﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻼف ﺧﺮﺑﺰه رﺳﯿﺪه و ﺷﯿﺮﯾﻦ، ﺗﺮس را در اﻧﺴﺎن ﻣﯽ اﻓﺰاﯾﺪ و ﺷﺠﺎﻋﺖ را از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮد.‫زﯾﺎده روی در ﺧﻮردن ﺧﺮﺑﺰه، ﺳﺒﺐ ﻧﻔﺦ و اﯾﺠﺎد درد در ﻣﻌﺪه و روده ﻣﯽ ﺷﻮد.ﻗﺒﻞ از ﻏﺬا اﺳﻬﺎل و ورم رود را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﯽ آورد.ﺑﺮای ﺳﺮﻣﺎﺧﻮردﮔﯽ و ﺳﯿﻨﻪ درد ﺿﺮر دارد.ﺧﻮردن ﺧﺮﺑﺰه ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻋﺴﻞ ﺧﻄﺮات ﺑﺴﯿﺎری را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد.