خیار :

خیار گیاه بومی هندوستان است و از آنجا به نقاط دیگر جهان راه یافته است. حدود بیست قرن قبل از میلاد مسیح مصریان قدیم از آن استفاده می كرده اند.

خیار از آن دسته میوه های بهشتی است که پیامبر گرامی اسلام به آن علاقه ی فراوان داشته اند و خوردن آن را با کمی نمک توصیه می فرمودند.

خیار گیاهی است علفی و یكساله دارای ساقه ی خزنده و پوشیده از خارهای نازك و خشن است . برگ های آن بزرگ و دارای زاویه و دندانه دار است. گل های آن زرد رنگ كه به دو صورت نر و ماده روی یك پایه قرار دارند. میوه آن سبز رنگ و بسته به نوع و نژادهای مختلف ممكن است كوچك یا بزرگ باشد.

در کتاب های علمی قدیمی اسم عربی خیار، قثه است و کسانی که قثا را خیار ترجمه می نمایند، سخت در اشتباه می باشند، زیرا قثا خیار چنبر است که در گذشته به آن «خیارزه» می گفتند. خیار چنبر در قدیم نام میوه دیگری بوده که در حال حاضر عطاران و دارو فروشان آن را فلوس می نامند و از مسهل های بسیار مفید و مشهور است و درخت آن به بزرگی درخت گردو است که در هندوستان می روید.

خوردن، بوبیدن و مالیدن خیار بر پیشانی جهت رفع سردرد مفید است. قطره قطره ریختن آب خیار در بینی و بوییدن آن جهت رفع گرفتگی، بی حوصلگی و 

کم خوابی مفید است. آشامیدن آب خیار جهت رفع اکثر تب های شدید، تسکین حرارت صفرا و خون، التهاب معده، رفع تشنگی، پاک کردن کبد، زیاد شدن ادرار، دفع سنگ کلیه و مثانه و بهبود یرقان سودمند است.

یک لیوان آب خیار با نیم سیر نبات، مسهل خوب و گوارایی است و صفرا و سودا را از معده به خوبی خارج می نماید که برای این کار آب خیار رسیده که کمی ترش مزه می باشد، بهتر است. اگر مقداری میخک را در آب خیار خیسانده و پس از 24 ساعت آن را صاف کرده و با 

عسل نوش جان نمایید، رنگ رخسارتان باز می شود؛ در حقیقت به کبد شما جلا می دهد و روح را شاداب می نماید.

اگر مبتلا به مرض قند هستید تا می توانید از خیار و تخم خیار استفاده کنید.

خیار از نظر طب قدیم ایران سرد است و خنك كننده بدن می باشد و به هضم غذا كمك می كند.

سایر خواص درمانی خیار شامل موارد زیر است :

1) حل كننده اورات و اسید اوریك است، بنابراین بیماری نقرس را درمان می كند.

2) ادرار آور است و برای رفع 

سوزش ادرار مفید است.

3) خون را تصفیه می كند.

4) خیار برای درمان مبتلایان به سوزش و بند آمدن ادرار مفید است.

5) عصاره برگ های له شده خیار ایجاد تهوع می كند، بنابراین در مسمومیت ها و اختلالات دستگاه گوارش مصرف می شود.

6) خیار عطش را تسكین می دهد.

7) خیار ملین است.

8) اگر خیار را حلقه حلقه كرده و روی پوست صورت بگذارید، 

چین و چروك های صورت را از بین می برد و صورت را جوان می كند.

9) اگر پوست شما چرب است خیار را با آب مقطر بپزید و با این آب صورت خود را شست و شو دهید.

10) اگر می خواهید همیشه لطافت پوست خود را حفظ كنید، همه روزه از لوسیون زیر استفاده كنید:

یك خیار معمولی را با دو لیون آب بجوشانید تا حجم آن یك لیوان شود. سپس آن را صاف كنید و بگذارید سرد شود. بعد 50 گرم 

بادام خام و پوست كنده را آسیاب كرده و با این آب مخلوط كنید. آن را به هم بزنید و با پارچه صاف كنید. به محلول صاف شده 250 گرم الكل سفید و یك گرم اسانس گل سرخ اضافه كنید و كاملا هم بزنید. هر روز از این لوسیون طبیعی به صورت خود بزنید تا پوست شما همیشه جوان بماند.

11) برای درمان اگزما، ترکیدن پوست و رفع خارش آن مفید است.

12) جوشانده پوست خیار برای 

یرقان داروی بسیار خوبی است و برای این کار بهتر است سه روز متوالی آن را نوش جان نمایید.

مضرات :

اشخاصی كه 

ناراحتی معده دارند، نباید در مصرف خیار زیاده روی كنند زیرا ممكن است باعث اختلال در دستگاه گوارش گردد.

خیار نفاخ است، چون سریعا در معده فاسد می شود. برای رفع نفخ و دل درد ناشی از خوردن خیار می توانید مقداری عرق نعنا یا کمی آبجوش و نبات بخورید.

همیشه باید خیار را قبل از غذا خورد كه به هضم غذا كمك كند. كسانی كه نمی توانند خیار را خوب هضم كنند، باید آن را با نمك بخورند.

انبه:                     

نحوه استفاده : برگ، گل، میوه و هسته آن مصارف خوراکی دارند
انبه درختي است زيبا كه ارتفاع آن تا 10 متر مي رسد . منشا انبه هند و مالزي و برمه مي باشد ولي هم اكنون در تمام مناق استوايي و حاره كشت مي شود . انبه از 4000 سال پيش وجود داشته است .
برگهاي اين درخت نيزه اي شكل ، گلهاي آن زرد يا قرمز رنگ و بصورت خوشه اي وجود دارد . ميوه آن كه انبه يا منگو ناميده مي شود بيضوي شكل و داراي طعمي مطبوع وشيرين بوده و داراي هسته اي نسبتا بزرگ است . انبه در اوائل ماه مي مي رسد و تا اوائل سپتامبر موجود است .
انبه رسيده از نظر طب قديم ايران گرم و خشك و نارس آن سرد و خشك است . انبه نارس توليد كننده بلغم و سودا در بدن مي باشد .
1)انبه بسيار مقوي بوده و تقويت كننده بدن است .
2)انبه تقويت كننده قواي جنسي است .
3)رنگ صورت را درخشان مي كند .
4)دهان را خوشبو مي كند .
5)ادرار آور است .
6)يبوست را برطرف مي كند .
7)انبه داراي مقدر زيادي اسيد گاليك است . بنبراين سيستم هضم را ضد عفوني و تميز مي كند .
8)انبه تميز كننده خون مي باشد .
9)خوردن انبه بوي بد بدن را از بين مي برد .
10)انبه حرارت بدن را كاهش مي دهد و تب را پائين مي آرود .
11)براي رفع اسهال مفيد است .
12)خوردن انبه ، سردرد ، تنگي نفس و سرفه را از بين مي برد .
13)براي درمان بواسير مفيد است .
14)عطش را برطرف مي كند.
15)انبه چون گرم است براي گرم مزاجان مناسب نيست و اين اشخاص بايد آنرا با سكنجبين بخورند .
خواص مغز هسته انبه
انبه داراي هسته بزرگي است كه در وسط آن مغز آن قرار درد كه بجاي مغز بادام مي توان از آن در شيريني جات استفاده كرد .
مغز هسته انبه از نظر طب قديم ايران سرد و خشك است .
1-خوردن مغز هسته اسهال را برطرف مي كند .
2-براي معالجه سرماخوردگي مصرف مي شود .
3-سرفه هاي سخت را درمان مي كند .
4-درمان كننده بواسير خوني است .
5-خانم هائيكه دچار خونريزي از رحم مي باشند و يا بين دو عادت ماهيانه خونريزي دارند براي رفع آن بايد از مغز انبه استفاده كنند .
6-مغز هسته انبه كرم كش و ضد اسهال است .
7-براي تسكين آسم و تنگي نفس مفيد است .
8-ضد استفراغ است .
ديگر خواص درخت انبه
1.گل انبه سرد و خشك است و اسهال را رفع مي كند .
2.اگر شكوفه درخت انبه را خشك كرده و هر روز حدود 3 گرم آنرا با 10 گرم شكر بخورند سرعت انزال را معالجه مي كند .
3.صمغ درخت انبه را با روغن و آبليمو مخلوط كنيد براي ناراحتي هاي پوست مفيد است .
4.براي برطرف كردن ريزش مو ، آب برگهاي درخت انبه را روي سر بماليد .
5.براي تقويت دندان و لثه دم كرده برگ درخت انبه را مضمضه كنيد .
 مضرات:
هضم انبه براي بعضي از افراد سخت است و ممكن است ايجاد خارش و دمل نمائيد .
اگر خون انبه ايجاد نفخ بكند بايد آنرا با زنجبيل خورد .

 انگور:

     انگور میوه‌ای است بهشتی که شامل ویتامین‌های آ، ب، و ث می‌باشد هم چنین دارای مقداری منیزیم، کلسیم، آهن،‌ فسفر، پتاسیم و آلبومین است‌. امروزه در طب درمان‌های طبیعی (نتروپت), از رژیم‌های مختلف انگور استفاده می‌کنند. همچنین این میوه را برای درمان بیماری‌های یبوست،‌ عوارض رماتیسم، کم‌خونی و حتی پیشگیری از سرطان  سودمند می‌دانند‌.
انگور هم لاغر کننده است و هم چاق کننده بدین گونه که اگر انگور را از صبح تا ظهر خالی میل کنید لاغر کننده است و اگر آن را همراه با غذا میل کنید چاق کننده است. توجه داشته باشید وقتی انگور میل می‌کنید پشت آن آب سرد ننوشید و یا میوه‌های خشک مانند برگه هلو و غیره را با انگور و آب میل نکنید، زیرا دچار دل درد می‌شوید.
 
یکی از خواص انگور، صاف کننده و مولد خون بودن  آن است‌. انگور قند خون را نیز تنظیم می‌کند. به علاوه انگور قرمز برای تصفیه خون و خون سازی از انگور سبز هم بهتر است. البته افرادی که قند خون پایین دارند می‌توانند از انگور بهره زیادی ببرند‌. بنابراین سعی کنید همیشه انگور داشته باشید و چند بار در روز از آن میل کنید‌.     انگور یکی از میوه‌های ضد سرطان شناخته شده است و این به خاطر خواص ضد عفونی کنندگی آن است‌. افرادی که در دوره نقاهت یک بیماری هستند و یا ضعف عمومی‌بدن دارند و در نتیجه قدرت دفاعی بدن آن‌ها کم شده است، سعی کنند از انگور، هویچ، سیب و هلو، به مقدار زیادی استفاده کنند‌. البته می توانند این میوه‌ها را با هم در آب میوه‌گیری ریخته و آب میوه حاصل شده را جرعه جرعه در طول روز بنوشند‌.
 خوب است بدانید انگور پتاسیم زیادی دارد که به جبران ضعف بدن کمک می‌کند و در کنترل فشارخون موثر است.  انگور و سیب هر دو میوه‌های بهشتی هستند که افراد مبتلا به ناراحتی‌های قلب و اعصاب می‌توانند آب آن را نیز در طی روز بنوشند‌.        
    
انگور برای سلامتی قلب، ریه و کلیه نافع است و به علت داشتن املاح و مواد سلولزی، ملین و مدر بوده و برای مبتلایان به اوره بالای خون (نقرس) مناسب و سازگار است‌. این نکته را هم بدانید یبوست که عوارض آن بی‌اشتهایی، نفخ، سردرد،‌ تشنگی مفرط و بدبویی دهان است با خوردن آب انگور تازه برطرف می‌شود‌. خود انگور در درمان یبوست و التهاب معده و روده ها و شیره انگور خاصیت ملین دارد.برگ آن مقوی و قابض و دم کرده آن مدر است . آبغوره اش در رفع اورام مخاط لثه و دهان و سرکه حاصله از تخمیر دانه انگور در تسکین خارش پوست و جلوگیری از خونریزی ها بکار میرود و دانه های خشک آن صفرا و بلغم را دفع و پی را محکم کرده خستگی را رفع و حالت انبساط بوجود میاورد در همه حال انگور و برگ و شیره و دانه های خشک شده و دانه های نارس (غوره ) و دانه تخمیر شده (سرکه ) مصرف غذائی دارند .
کشمش: کشمش تقویت کننده بدن است و اگر آن را مانند چای دم کنید و بنوشید، برای نرم کردن سینه و درد گلو مفید است‌.
غوره: غوره برای افراد مبتلا به چربی خون بسیار مفید بوده و ضد عفونی کننده بدن نیز هست‌. هم چنین اگر با سالاد میل شود برای لاغر کردن سودمند است. سعی کنید غوره خالی را نخورید چون روی معده اثر سوء می‌گذارد.
همچنین خانم‌های باردار از خوردن غوره زیاد خودداری کنند، چون غوره مدر است و امکان دارد موجب سقط جنین شود‌. 

 آلو:              

آلو داراي انواع مختلفي است شامل;آلوهاي زرد، سياه، سرخ، آلوچه، آلوي ترش جنگلي، آلوچه و آلوچه گوجه که تقريبا داراي خواص مشابهي هستند ولي آلو زرد يا طلايي داراي ارزش دارويي بيشتري است.

ترکيبات شيميايي

آلو يا همان آلوچه از نظر دارويي و ترکيبات شيميايي داراي انواع مواد معدني بسياري است از جمله; آهن، کلسيم، فسفر، منيزيم، منگنز، فلور، گوگرد، پتاسيم و قند و همچنين داراي ويتامين هايA ،B ، 2B ،C ،PP  است.

خواص درماني

درمان کننده بيماري کبدي، دفع کننده اوره، اسيداوريک و چربي خون است.همچنين آرامبخش و ملين و براي اشخاصي که از ناراحتي يبوست رنج مي برند بسيار مفيد است. خوردن آلوي تازه حرارت را فرو مي نشاند، و صفرا را تسکين مي دهد. آلوي خشک، خون را طبيعي کرده و درد مهلک را از بين مي برد. در ضمن برطرف کننده خارش بدن است. مصرف آلو آن هم به صورت ناشتا در تقويت اعمال کليه ها و رفع يبوست بسيار مفيد است. مصرف برگ و مغز و هسته آلو و آلوچه، کرم کش است.انواع آلو يا آلوچه تازه براي مبتلايان به سو» هاضمه مزمن و ضعف اعصاب، بسيار نافع است زيرا ملين خوب و محرک دستگاه تغذيه است و عملش براي تمام اعضاي بدن موثر است و بايد جزو سبد غذايي اشخاصي که مبتلابه رماتيسم و نقرس و تصلب شرائين هستند، قرار گيرد. آلو بخارا برطرف کننده حرارت طبع و مسکن حرارت دل، قي و تشنگي است. جوشانده اي که از برگ و ساقه آلو تهيه مي شود براي ناراحتي هاي ورم گلو، ورم لوزه و تقويت لثه ها مفيد است. نوشيدن آب آلو يا همان آلوچه، دفع کننده کرم هاي معده است. ضماد مخلوطي از آلو و سرکه درمان کننده جوش بدن کودکان است.ماليدن يک عدد آلوي خيس شده در داخل دهان کودکان براي درمان برفک بسيار موثر است و بالا خره اين که صمغ درخت اين ميوه که انگم آن در طبيعت گرم تر از صمغ عربي است سرفه را برطرف مي سازد و در ضمن خرد کننده سنگ هاست.

لبو :            

خیلی‌ها چغندر را معادل لبو می‌دانند اما واقعیت این است که این دو با یکدیگر تفاوت دارند.
لبو هرچند هم‌خانواده چغندر است اما از نظر طعم و ویژگی‌های تغذیه‌ای با چغندر تفاوت‌هایی دارد. اما هر دوی آنها از یک نظر کاملا شبیه هم هستند و آن اینکه هر دو جزو «ریشه‌های مغذی» بوده و از این نظر به پسرخاله نارنجی رنگشان یعنی هویج شبیه هستند.
غیر از خود لبو، برگ‌های آن هم از نظر تغذیه‌ای مفید بوده و دم کرده آن به عنوان یک شربت آرامبخش و برگ‌های پخته آن مثل اسفناج همراه با ماست مصرف می‌شود.
بتائین، برگ برنده لبو
این ترکیب شیمیایی - یعنی بتائین - یکی از عوامل موثر در جلوگیری از ابتلا به بیماری‌های قلبی ـ عروقی است. از طرفی مصرف لبو به دلیل آنکه باعث کاهش درصد هموسیستئین، عامل اصلی آسیب به رگ‌های خونی و ابتلا به بیماری‌های قلبی یا سکته قلبی می‌شود، برای همه افراد به ویژه افراد بالای 50 سال ضروری است. تاثیر بتائین زمانی چند برابر می‌شود که مصرف آن با مواد غذایی حاوی اسید فولیک، ویتامین B6 و ویتامین B12 همراه شود.
رنگ قرمز ادرار و مدفوع بعد از خوردن لبو به همین ماده یعنی بتائین مربوط است چون در بدن تجزیه نشده و دفع می‌شود.
از طرفی بتائین موجود در لبو، از کبد در مقابل ابتلا به بیماری‌های مختلف به ویژه مشکل تجمع چربی در کبد، کمبود پروتئین یا ابتلا به دیابت نوع دوم محافظت می‌کند. از سوی دیگر وجود این ترکیب مانع از کاهش غیرطبیعی ترشح اسید معده شده و نوعی نقش تنظیم‌کننده عملکرد غدد ترشح‌کننده اسید معده را به عهده دارد.
و درنهایت اینکه بتائین موجود در لبو باعث تنظیم عملکرد آنزیم‌ها، کمک به تشکیل ساختار پروتئین‌ها، تنظیم میزان آب موجود در سلول‌های بدن و ممانعت از «پلاسمولیز» (بی‌آب شدن سلول‌ها) آنها می‌شود.
از طرفی با تنظیم میزان آب درون و برون سلولی، واکنش‌های شیمیایی سلول‌ها را نیز کنترل می‌کند. وجود بتائین سلول‌ها را در مقابل استرس‌های اسموتیک محیطی و قرار گرفتن در معرض حرارت بالا کنترل کرده و سلول‌ها را از این تغییرات در امان می‌دارد.
سایر ویژگی‌ها
«رنگ رخساره خبر می‌دهد از سر ضمیر!» رنگ قرمز لبو هم نشان می‌دهد که این خوراکی سرشار از آنتی‌اکسیدان «لیکوپن» است. با آنتی‌اکسیدان‌ها و اثر آنها هم که آشنا هستید؛ همان عوامل از بین برنده رادیکال‌های آزاد، یکی از عامل‌های بروز انواع سرطان‌ها.
لبو سرشار از منیزیم، سدیم، پتاسیم و ویتامین C بوده. هر 100 گرم آن دارای 43‌کیلوکالری انرژی است. مقدار هیدرات کربن آن 96/9 گرم، فیبر رژیمی آن دو گرم، میزان چربی لبو هم نزدیک به صفر و مقدار پروتئین آن 68/1 گرم است. میزان پتاسیم موجود در 100 گرم لبو 305؛ فسفر 38؛ منیزیم 23 و کلسیم آن 16 میلی‌گرم است.
آب لبو فقط برای خوشرنگ کردن سس سالاد یا بعضی از ترشی‌ها نیست، بررسی‌های انجام شده‌ای که در مجله علمی انجمن قلب آمریکا به چاپ رسیده نشان می‌دهد نوشیدن روزانه 500 میلی‌گرم آب لبو باعث کاهش و کنترل میزان فشارخون شده و این اثر تا 24 ساعت در بدن باقی می‌ماند. لبو سرشار از فیبر رژیمی است؛ به همین دلیل هم باعث کاهش چربی خون شده و همین‌طور با پر کردن حجم معده مانع از پرخوری می‌شود