*اعجاز خوراکی ها* این وبلاگ جهت آشنایی بیشترعلاقه مندان با خواص برخی میوه ها و سبزیجات تهیه شده است. آخرین مطالب
نويسندگان نارنگی: دانشمندان دانشكده داروسازی لیسستر تركیبی را در پوست نارنگی به نام Salvestrol Qیافتهاند كه سلولهای سرطانی انسان حاوی آنزیم “CYP۱B۱ “P۴۵۹را نابود میكند. این یافته می تواند به درمان سرطانهایی نظیر سرطان سینه، ریه، پروستات و تخمدان کمک شایانی کند. کارشناسان تغذیه میگویند نارنگی به دلیل داشتن ویتامینهای ث، آ و ب مفرح قلب است و میتواند اعمال قلب را تنظیم کند. به گفته آنان، طبیعت نارنگی سرد است و مسکن خوبی برای سلسله اعصاب است. این میوه ادرار آور خوبی است و از این رو میتواند سموم بدن را دفع کند. پزشکان خوردن نارنگی را به بیمارانی که از سرگیجه رنج میبرند نیز توصیه میکنند. این میوه پاییزی چسبندگی خون را معالجه میکند، در نتیجه تصلب شرائین، ورم جدار ورید و سیاه شدن شریان، فلج ناقص و آنژین را بهبود میبخشد. نارنگی حاوی مقدار زیادی منیزیم است و از این طریق در فعالیت عضلانی، دستگاه گوارش و سیستم عصبی موثر است و به خاطر داشتن میزان فسفر و کلسیم بالا، یکی از میوههایی است که در تشکیل استخوان و اسکلت بدن موثر است. نارنگی به خاطر داشتن فسفر زیاد و ویتامینهای فراوان، باعث تقویت حافظه و هوش میشود و برای رفع بیاشتهایی و کاهش گرمای غریزی بدن نیز مفید است.
گلابی:
یكی از خواص گلابی خاصیت ملین بودن آن است و دانه های ریزی كه در موقع خوردن گلابی احساس می كنید، برای دفع مواد زائد مفید می باشند.البته افرادی كه یبوست دارند سعی كنند بلافاصله پس از خوردن ۱ تا ۲ عدد گلابی آن را با یك لیوان آب ولرم همراه كنند كه خاصیت ملین بودن آن قوی تر شود. گلابی میوه ای است برای تقویت افراد ضعیف و همچنین بسیار مفید برای آنهایی كه در دوران نقاهت هستند. آب گلابی و آب به را اگر با هم مخلوط كنید و بنوشید تقویت كننده بسیار خوبی خواهد شد. مصرف گلابی ترشح بزاق دهان را زیاد می كند، در نتیجه باعث تسهیل عمل در دستگاه هاضمه می شود. کرفس:
کرفس مانند هویج، پیاز و گوجه فرنگی یکی از مواد همیشگی در خانه است. بافت سفت و طعم مشخص آن در سالاد و بسیاری از غذاها آن را جزء یکی از غذاهای مطبوع کرده است.اگرچه کرفس را میتوان در هر فصلی پیدا کرد اما بهترین طعم را در فصل تابستان دارد. رشد کرفس به اندازه 30 تا 40 سانتیمتر است و از برگهایی تشکیل شده است که بوسیله ساقه به هم متصل شده است و شکلی خرطومیپیدا میکند. کرفس گیاهی دو ساله است که متعلق به خانواده آمبلیفریا میباشد و گیاهانی مانند هویج، رازیانه، جعفری و شوید نیز به آن تعلق دارند.گرچه همه از ساقه کرفس استفاده میکنند اما برگ، ریشه و دانههای آن نیز میتوانند بعنوان غذا و همچنین درمانهای طبیعی استفاده گردند. فواید کرفس کرفس حاوی ویتامین c و مواد دیگری است که سلامت را تقویت میکنند موادی مانند فالیدز(phalides)، که باعث کاهش کلسترول میشود و کومارینز(Coumarrins) که از ابتلا به سرطان جلوگیری میکند. کرفس منبعی غنی از ویتامین C میباشد که از سیستم ایمنی حمایت میکند. موادی که غنی از ویتامین C هستند مانند کرفس به کاهش علائم سرماخوردگی و همچنین سرماخوردگیهای سخت کمک میکنند. بیشتر از 20 مطالعه تحقیقاتی نشان دادهاند که ویتامین C با سرماخوردگی مبارزه میکند. علاوه بر این ویتامین C از تخریب رادیکالهای آزاد که باعث التهاب میشوند جلوگیری میکنند و همچنین سختی التهابات در بیماریهایی نظیر آسم و آرتروز را کاهش میدهد. ویتامین C از وجود رادیکالهای آزاد که با اکسید کردن کلسترول و هدایت آن به سمت پلاکهای خونی باعث حمله قلبی و سکته میشوند جلوگیری مینمایند. ویتامین C برای تقویت سلامت سیستم قلبی ـ عروقی مفید میباشد. با این همه خواصی که ویتامین C دارد هیچ جای تعجبی نیست که مصرف سبزیجات و میوههایی که غنی از این ویتامین هستند باعث کاهش مرگ و میر بوسیله بیماریهای قلبی، سکته و سرطان میگردد.
تاثیر بر فشار خون کرفس حاوی موادی است که به آن سالیدس(Pthalides) میگویند و به آرام شدن (Relax) ماهیچههای اطراف رگها کمک میکند و باعث گشاد شدن رگها میگردد. با فضاهایی که در رگها بوجود میآید خون میتواند با فشار کمتری حرکت کند و فشار خون بالا کاهش مییابد. سالیدس، استرس را نیز کاهش میدهد.( استرس عامل انقباض رگها میباشد.) کرفس حاوی سدیم بالا نیز میباشد. کاهش دهنده کلسترول در مطالعهای که بر روی حیواناتی با کلسترول بالا انجام گرفت، مشخص شد که کرفس کلسترول خون را کاهش میدهد. ادرار آور بودن دانههای کرفس و خانواده آن که در اطراف مدیترانه یافت میشوند به عنوان مادهای ادرار آور استفاده میشوند. امروزه ما میدانیم که کرفس به دلیل وجود پتاسیم و سدیم که مواد معدنی بسیار مهمیدر حفظ تعادل در ادرار و تحریک آن هستند، بعنوان گیاهی ادرار آور مصرف میشود. بالا بردن سلامتی کرفس حاوی مادهای است بنام کومارین(Coumarins) که از تخریب سلولها بوسیله رادیکالهای آزاد جلوگیری میکند، بنابراین باعث کاهش تغییراتی میشود که افزایش آنها موجب سرطانی شدن سلولها میگردد. همچنین کومارین فعالیت گلبولهای سفید، که مدافعان سیستم ایمنی هستند و سلولهای غیر طبیعی که سلولهای سرطانی از آن جمله میباشند را مورد هدف قرار میدهد را افزایش میدهد. ماده دیگری که وجود دارد استیلنیک(Acetylenics) است که مشاهده شده است در متوقف نمودن رشد سلولهای سرطانی موثر است. چگونه کرفسی تهیه کنیم و چگونه آن را ذخیره نماییم کرفسهایی را انتخاب نمایید که ترد و خشک باشند و بتوان به راحتی آنها را از هم جدا نمود. ساقههای کرفس باید در کنار هم و متصل باشند و جدا از هم نباشند. برگهایش باید سبز شاداب باشند و عاری از برگهای زرد و قهوهای باشد. بعضی مواقع در کرفس قسمتهای سیاهی دیده میشود که به آن قلب سیاه گفته میشود و توسط حشرات در آن بوجود میآید. برای مطمئن شدن از خراب نبودن کرفس بین ساقههای آن را نگاه کنید که نقطههای قهوهای و سیاه در آن دیده نشود. برای نگهداری کرفس آن را در ظرفهای دردار بگذارید و یا بصورت خرد شده در کیسه گذاشته و در فریزر نگه داری نمایید. برای نگهداری کرفس مطمئن باشید که کرفس خشک است زیرا حتی مقدار کم آب در کرفس، مواد مغذی آن را از بین میبرد.
گیلاس:
نام علمی گیلاس (Prunus avium) و از خانواده ی (Rosaceae) می باشد. درخت گیلاس بدون خار و دارای میوه ی گوشت دار و محتوی یک هسته است. گیلاس میوه ی کوچک، گرد و ملین است که در هنگام چیدن به رنگ قرمز یا سیاه می باشد و دارای یک هسته است. در واقع در طبیعت سه نوع گیلاس به رنگ های قرمز، سیاه و زرد یافت می شود.گیلاس ها را همیشه رسیده می چینند زیرا پس از چیدن به خوبی رشد نمی کنند و شما می توانید آن را تنها 1 تا 3 روز به خوبی نگهداری نمایید. استفاده از گیلاس: گیلاس ها را بهتر است تازه تازه پس از چیدن از درخت تناول کرد. اغلب از گیلاس، مربا و یا ژله درست می کنند زیرا نمی توان آن را به صورت تازه ذخیره و نگه داری کرد، ولی می توان آن ها را فریز کرد؛ البته بهتر است که اول هسته های آن در آورده شود. فواید گیلاس: بر طبق آخرین و بهترین اخبار به دست آمده مشخص گردیده که گیلاس ها منبع غنی آنتی اکسیدان ها هستند. گیلاس ها غذای متداولی در عصر حجر بوده اند و باستان شناسان بقایای هسته های گیلاس را در بسیاری از غارها و صخره های مسکونی ما قبل تاریخ یافته اند. گیلاس شیرین (Prunus avium) یک میوه فصلی است که امروزه به غیر از مصرف تازه ی آن، می توان به خوبی از میوه ی خشک آن و یا به صورت آب میوه استفاده کرد.
گروه های گیاه شناختی زیر مجموعه درخت های گیلاس شامل: درختان آلو، هلو، بادام و زردآلو است و نه تنها از میوه درخت گیلاس، بلکه از شکوفه ها و چوب آن نیز استفاده می گردد. برای این که ارزش این گیاه را بدانیم کافی است بگوییم تمام قسمت های این میوه یعنی: گوشت، دم، هسته، برگ و ساقه ی آن در طب و صنعت استعمال دارد. همه ی ما از مصرف گیلاس تازه در یک روز گرم تابستانی لذت می بریم؛ این میوه دارای چربی کم و فیبر زیاد است و اگر شما درمان های گیاهی را قبول داشته باشید، بدانید که گواترمزمن با خوردن گیلاس تا حد زیادی کنترل می شود و همچنین مانند یک عامل تخلیه و زهکشی در مجاری ادرار و لوله های هاضمه کار می کند و سنگ ها را از بین می برد و مصرف آن در حد مناسب به مبتلایان به دیابت و ورم مفاصل توصیه می شود زیرا میوه ای است که نشاسته ی کمی دارد و قندش برای افراد دیابتی زیان بار نیست(البته باز هم تاکید می شود که اگر به میزان توصیه شده توسط متخصص تغذیه مصرف شود). گیلاس همچنین مسکن اعصاب بوده، ملین است، خون را پاک و معده را نیز تمیز می کند و جوشانده ی دم گیلاس برای دفع سنگ های مثانه و تمیز کردن مجاری ادرار در طب تجربی مصرف دائم دارد. سه شنبه 23 آبان 1391برچسب:, :: 17:14 :: نويسنده : انسیه و صدف
پسته :
موضوعات پيوندها
تبادل لینک هوشمند |